De Wereld Morgen
“Gelukkig hebben wij persvrijheid!”
Dat de actie van Ovsyannikova iets zal betekenen, zou me verwonderen. Je doorbreekt geen geïnstalleerde censuur door met een bordje te zwaaien. Maar goed.
Daarmee heb ik ook al aangegeven dat ik de censuur in Rusland niet ontken. Ze is er en ik ben er tegen. Maar laat ons het nu eens hebben over de censuur bij ons.
Merk om te beginnen op dat ik me onderscheid van de gehersenspoelden die iedereen die op een fout of falen bij ons wijst, automatisch beschuldigen van medeplichtigheid met de vijand. Ik probeer tenminste de twee kanten te zien.
Ik moet hier de argumenten van Michiel niet herhalen. Ze tonen duidelijk aan dat er ook bij ons censuur is en dat ook bij ons de bevolking wordt gemanipuleerd, even erg als in Rusland. Alleen, en dat is het geniale van onze democratie: wij hebben het niet nodig dat die censuur door een autoritair regime wordt geïnstalleerd. Ze installeert zich vanzelf.
Hoe kan dat ?
Altijd opnieuw moet je bij vraagstukken van de samenleving je blik van de ideeën verruimen naar de factor economie. Er gebeurt niets in de wereld, ook niet in de wereld van de ideeën zonder een economische ondergrond.
Voor wie wat filosofisch is aangelegd: denken is niet mogelijk zonder hersenen. Of nog: geest en materie vallen niet samen, maar zonder materie is er geen geest. De economische factor is de materie in de samenleving.
Bij ons is die economische factor het kapitalisme. Dat betekent dat de materie – de winst – de dominante factor wordt in de samenleving. Heel de samenleving wordt daar rond opgebouwd.
Natuurlijk zijn er menselijke activiteiten die niet gericht zijn op winst. En als de overheid ouderenzorg organiseert is dat zonder winstbejag. Maar het kapitalisme heeft niet graag dat de overheid iets organiseert. Het wil zelf die ouderenzorg uitbaten en er winst uit slaan. In deze tijd van terugkeer naar het pure kapitalisme is de privatisering van de zorg dan ook volop bezig.
Een mens kan misschien persoonlijk ontsnappen aan het winstbejag. Maar de samenleving is er door getekend. De loonwet (de fameuze maximumstijging van de lonen met 0,4%) is gewoon het gevolg van het winstbejag.
Kortom: het kapitalisme bepaalt ons bestaan en de regels binnen de samenleving.
In die samenleving spelen de media een grote rol. Ook de media zijn middelen geworden voor het genereren van winst. Ze zijn eigendom van kapitalisten die, zelfs als ze het anders zouden willen, niet anders kunnen dan met hun medium zoveel mogelijk winst te maken.
Daarmee zijn de media als bron van nieuws, van de interpretatie van dat nieuws, en van
inzichten in het reilen en zeilen van de mensheid in een kapitalistische wereld totaal gecorrumpeerd.
De media zijn eigendom van kapitalisten. Die kapitalisten zijn totaal niet geïnteresseerd in het goede voor de mens, maar enkel in hun winst. En ze gaan over lijken als dat hen winst oplevert. Lijken doen aan de oorlog denken.
Binnen de kapitalistische context verandert de democratie daar niets aan, want ook de overheid ontsnapt niet aan de wetten van het kapitalisme. En vermits in het kapitalisme alles in functie staat van het kapitaal, kàn de overheid niet anders dan in dienst staan van het kapitaal. Neen, ik zeg niet dat de overheid totaal niet in dienst staat van de burger. Maar de overheid als dienst aan de burger bestaat slechts in de mate dat die dienst het kapitaal niet stoort. Het mooie is dan ook dat nogal wat diensten van de overheid aan de burger ook nog winst opbrengen voor het kapitaal. Kijk maar naar de actuele energievoorziening. De overheid moet instaan voor de zekerheid dat het licht niet uitgaat. Maar daarvoor moet ze wel onderhandelen vanuit een minderheidspositie met Engie dat, wat er ook gebeurt, grote winsten zal maken. De rekening wordt betaald door de burger.
Terug naar de media en de censuur.
Gezien de overheid in dienst staat van het kapitaal, zal ook een VRT, openbaar medium, finaal het spel van de censuur vanuit het kapitaal meespelen.
Wat zou ik het mooi vinden als ook op de VRT een journalist plots in het nieuws zou verschijnen met zo ’n protestbordje. De Westerse journalisten die nu zo de moed van Ovsyannikova bejubelen, zouden zich misschien eens moeten afvragen hoe het komt dat ze zelf te laf zijn ? Neem nu een Vranckx. Die man wéét toch dat hij ons manipuleert. Is het nu echt onmogelijk dat hij in een moment van gewetensvolle zinsverbijstering de waarheid verkondigt ?
Je zou kunnen stellen dat niet alle kapitalistische eigenaars van media dezelfde belangen hebben, en dat ze mekaar dus zouden tegenspreken, waardoor dan toch een genuanceerde berichtgeving zou ontstaan. Je kan dat als een voordeel zien tegenover de toestand in autoritaire regimes.
Maar natuurlijk: als, zoals bij Oekraïne het Westerse kapitaal oog in oog komt te staan met het Russisch-Chinese, sluiten de rangen zich.
De enige oplossing is natuurlijk de wakkere burger. Maar nu blijkt hoe graag die wakkere burger zich in slaap laat wiegen. Tenslotte is het veel gemakkelijker om mee te walsen in een hersenspoeling dan om zelf kritisch de zaken te overdenken. Geef die burger zijn bed, bad, brood en jaarlijkse skivakantie en het is al lang goed…
Gelukkig ben ik er nog. En natuurlijk jullie, mijn trouwe lezers !