Business AM
Poetins topstrateeg en brein achter invasie Oekraïne gearresteerd
Interessant bericht van Kasper Goossens. Alleen heeft hij niet genoeg opzoekingswerk gedaan en vertelt hij niet waarom die Soerkov echt interessant is.
Ik grijp hier terug naar mijn blogs van 11 januari 22 en 25 november 21 waarin ik het al had over Surkov.
Deze raadgever van Poetin, was eigenlijk een postmodernistische romanschrijver die de ideeën van het postmodernisme heeft omgezet naar een politieke strategie.
In het postmodernisme gaat het er om dat er geen objectieve waarheid bestaat. Elke waarheid is altijd subjectief. Er is slechts “mijn” waarheid, en er kan geen andere zijn. Daar is filosofisch gezien iets voor te zeggen, maar je kan het doortrekken tot in het absurde en dan wordt het pervers en verval je in een abject subjectivisme. Noteer daarbij ook maar dat het een extreem individualisme cultiveert. Het is niet voor niets dat de tijd van het postmodernisme ook de tijd is van de eenzame mens.
Die postmodernistische cultuur ontwikkelt bij mensen een sterk narcisme en solipsisme, dat je in deze context ook theoretisch egoïsme kunt noemen. In eenvoudiger termen wordt dat dan een extreem individualisme. Als er slechts één waarheid is, de mijne, staat de deur open voor het fake news, de hoax en de Newspeak. Want dan heeft iedereen het recht om zijn waarheid als dé waarheid voor te stellen zonder zich nog te moeten bekommeren om de band met de werkelijkheid, want de werkelijkheid is enkel zijn werkelijkheid.
Je krijgt dan een samenleving waarin de mensen worden overspoeld met een massa meningen die mekaar tegenspreken zodat ze er geen touw meer aan kunnen vastknopen en dus op zoek gaan naar iemand die het touw heeft om hen te knevelen, ook al is dat niet wat ze wensen.
Surkov heeft hiervan een politiek wapen gemaakt. Als je het overzet naar hier zou je kunnen stellen dat hij de ene dag de klimaatactivisten zou steunen; de andere dag de klimaat-scepticisten; vandaag de overtuigden van de vaccins, morgen de antivaxers. Tegelijkertijd de voorstanders van de islam en de tegenstanders er van… Je kan het ook bewuste polarisering noemen.
Kortom: Surkov creëert onzekerheid bij de mensen en legt daarmee de voedingsbodem voor het aanvaarden van een figuur die vertrouwen uitstraalt en de bevolking de indruk geeft dat hij om de mensen is begaan en vooral: die weet waar het naartoe moet. In Rusland is dat dan Poetin, de rots in de branding.
Nu beleven we zonder een bewust aanwakkeren van de onzekerheid, ook zo al onzekere tijden. Wie durft nog ver in de toekomst denken ? Welke ouder durft nog denken dat zijn kinderen het beter gaan hebben ?
Mensen zonder toekomst vallen in de put van het heden. Je krijgt een mentaliteit van: ik wil alles, en ik wil het nu, want morgen is het er misschien niet meer. Daar kan je ook het succes situeren van fenomenen als de Boum-feesten, de belachelijke uitspraken van mensen die hun wereld zagen vergaan toen Pukkelpop werd verboden. Elke bron van onrust is dus welkom. Of het nu de antiracisten, de antivaxers, de me too-ers, de genderopstandelingen, de klimaatpaniekverspreiders de tegenstanders van de coronamaatregelen, extinction rebellion, aanhangers van Conner Rousseau of van Raoul Hedebouw zijn, maakt niet uit: extreem-rechts spint er garen bij.
Poetin heeft deze Surkov-strategie consequent toegepast en zowat alle mogelijke strekkingen “gesponsord”, van extreem-rechts tot extreem-links, zowel in Rusland als in de rest van de wereld.
Op die manier probeerde hij samenlevingen te ontwrichten en zijn macht in Rusland zelf te versterken en zijn buitenlandse tegenstanders te verzwakken.
Neen, Poetin heeft niet de Amerikaanse verkiezingen als zodanig gemanipuleerd. Maar Trump is wel een voorbeeld van een politieker die door dit Surkoviaans postmodernisme aan de macht is gekomen.
We weten ondertussen dat de methode Surkov bewust wordt toegepast door extreem-rechts bij ons.
Naar alle waarschijnlijkheid wordt/werd dat spel ook nog aangestuurd vanuit Rusland door een Poetin die alle baat heeft bij zo veel mogelijk onrust in Europa. Of die onrust nu veroorzaakt wordt door antivaxers, antiracisme-activisten, me too-ers, genderopstandelingen, klimaatpaniekverspreiders… het maakt hem niet uit.
Poetin en extreem-rechts maken nuttige idioten van al deze goedbedoelenden.
Voor wie zich afvraagt hoe het eigenlijk zit met de banden tussen het vlaams blok en Poetin: hierboven vind je het antwoord. Net zoals bij de vraag hoe het komt dat zowat overal in Europa er een ruk naar rechts is.
Maar neen: die ruk naar rechts is niet zo maar het resultaat van de strategie van Surkov. Die strategie maakt slechts kans als er een voedingsbodem voor is. Die voedingsbodem wordt geleverd door het kapitalistische systeem dat in een fase zit waarin de samenleving ook zonder Surkov wel zou uit mekaar vallen als resultaat van de individualisering die eigen is aan het kapitalisme en van de concurrentie die toegroeit naar een hoogtepunt dat oorlog heet en die leidt tot toestanden waarin mensen bekwaam zijn tot de edelmoedigste solidariteit, maar ook tot de meest individuele wreedheid.
Maakt dit van Poetin zelf een nazi ? Uiteraard is hij autoritair en een pure machtspoliticus die over lijken gaat om zijn doel te bereiken. Maar dat valt nog niet samen met nazisme. Alle Amerikaanse presidenten zijn bereid geweest om over lijken te gaan om de belangen van hun rijke vrienden te behartigen.
Neen, ik ben geen fan van Poetin. Maar dat verandert niet mijn mening over de oorlog in Oekraïne: die is uitgelokt door de VS en Poetin is in de val getrapt. Die oorlog is bedoeld om Rusland militair en economisch zo veel mogelijk te verzwakken zodat het waardeloos wordt als bondgenoot van China waarmee Biden de oorlog voorbereidt. Ondertussen wordt Rusland weer als grote dreiging voor Europa vooruitgeschoven en daarmee wordt de creatie van een vredevol Europees continent verhinderd dat de VS op alle vlakken zo overvleugelen.
En evenmin belet het me om de propaganda van Zelensky als leugenachtig te bestempelen en de hele hetze tegen de waanzinnige Poetin van onze mainstream media – de VRT op kop – als misdadig te beoordelen omdat ze de bevolking mentaal klaar maakt om de grote oorlog te aanvaarden.