het Observatorium
Het Observatorium heeft de strijd tegen het fascisme als doel. Ik kom nogal wat mensen tegen voor wie de strijd tegen het fascisme samenvalt met links. Dat is natuurlijk niet zo.
De termen links – rechts zijn tegenwoordig zo complex dat ze op zich niets meer zeggen. Sommigen besluiten daar uit dat de tegenstelling links – rechts niet meer bestaat. Maar als je links verduidelijkt met sociaal-links bestaat de tegenstelling natuurlijk wel nog. Het proletariaat zoals Marx het zag, bestaat bij ons misschien niet meer – het is wel aan ’t terugkomen – maar de tegenstelling tussen werker en kapitalist is wél nog relevant.
De Croo is tegen het fascisme. Maar hij is wel iemand die enkel aan zichzelf denkt en ons opzadelt met miljarden uitgaven aan een nutteloos leger om zijn eigen carrièreplannen te ondersteunen. Zijn wereldje beperkt zich tot het familiekapitaal en de bondgenoten daarvan die je, onder andere, terug vindt in het paleis van de koninklijke hark. Soms, als het hem politiek goed uitkomt, zal hij bekommernis tonen voor de problemen van de hedendaagse gewone man die zijn rekeningen niet kan betalen. Maar bij die bekommernis spaart hij zorgvuldig de rijken om wat te bij te dragen en laat het probleem oplossen op kosten van de belastingbetaler… (Rijken horen daar niet bij.)
Die De Croo is dus tegen het fascisme, maar zeker niet sociaal of links.
ik weet dus niet wat ik heb aan het Observatorium, want ik wil wel mee in het antifascisme, maar als dat het antifascisme van De Croo is, word ik daar toch niet gelukkig van.
Een constante in de hedendaagse verkiezingsuitslagen is het failliet van de zogenaamde klassieke partijen. Het gaat daarbij zowel over liberalen als socialisten. Over de christen-democraten spreken we niet meer: ze willen de C weg en dan blijven enkel de democraten over en daarmee kan je alle kanten uit en dus geraak je nergens.
De neergang van die klassieke partijen zou het gevolg zijn van het feit dat ze al lang aan de macht zijn en vooral dat ze een neoliberaal beleid hebben gevoerd.
Neen, ik praat het beleid van die partijen niet goed, maar het ligt niet aan het feit dat ze gekozen hebben voor neoliberalisme. Het ligt aan het feit dat ze moesten regeren in een neoliberale fase van het kapitalisme.
De stijgende armoede van tegenwoordig met het ongenoegen van de bevolking als gevolg, is niet het resultaat van de hardvochtigheid van de politiekers – velen van hen zijn wel hardvochtig, maar dat is niet terzake – maar wel van een kapitalisme in fundamentele crisis waarbij productie en consumptie niet in evenwicht zijn en de concurrentie in de productie het onmogelijk maakt om de werkers genoeg inkomen te laten zodat de consumptie kan volgen.
Ik heb het eerder al gesteld: in een ideale economie zijn productie en consumptie in evenwicht. Maar door het spel van de markt in het kapitalisme is die toestand van evenwicht altijd zeer kortstondig. Je krijgt dan een eerste opgaande lijn waarin de productie de vraag niet kan volgen die na het evenwicht omslaat in de neergaande lijn waarin de consumptie de productie niet meer kan volgen. In mijn blog van 6 april heb ik uitgelegd hoe dat tot oorlog leidt.
Laat sociaal links dus stoppen met aan de mensen wijs te maken dat met links aan de macht de armoede zal verdwijnen. Binnen het kapitalisme verdwijnt de armoede nooit. Ze kan zich enkel verplaatsen naargelang welke streken op onze planeet aan de winnende hand zijn in de concurrentie. Ik durf niet zo maar zeggen of er nu wel streken winnaar zijn, want de crisis van het kapitalisme is wereldwijd, maar in ieder geval zitten wij – het vrije Westen (cynisme) – in het verliezende kamp.
Dat in zo ’n periode van de mensheid het fascisme opgang maakt is eigenlijk normaal, want de concurrentie versterkt en de streken worden alsmaar vijandiger tegenover mekaar. Mensen klitten samen in volkeren en naties en die voeren oorlogen.
Dat is een van de kenmerken van het fascisme: het andere volk als vijand, inferieur en te verslaan.
Neem daarbij de heldencultus: de held die bereid is om strijdend ten onder te gaan. Wagner, als je wil ook Nietzsche. Het is die cultus die nu bij ons wordt beleden over de helden in Oekraïne. Ook door links dat blijkbaar niet inziet dat het propaganda maakt voor het fascisme, ook al omdat het de tegenstelling oppookt tussen de twee leiders Zelensky en Poetin. Ook dat leider-gedoe is eigen aan het fascisme.
Ook het Observatorium heeft in andere artikels meegewerkt aan de verspreiding van dat fascisme. En dan durft dat Observatorium de vraag stellen of anderen dom zijn ?
Voor de niet zo goede verstaander: het moet niet verwonderen dat de Oekraïense mannen zo heldhaftig zijn als je weet hoe fel het fascisme in Oekraïne verspreid is. In dat verband zou ik aan het Observatorium en de linksen die nu Poetin beschuldigen van fascisme en de Azovmilitie goedpraten, willen vragen wat ze er van zouden denken dat Van Grieken hier zo ’n militie zou oprichten. Ze zouden “moord, brand en fascisme !” schreeuwen. Maar in Oekraïne gebeurt precies hetzelfde en die militie is zelfs officieel opgenomen in het leger. Maar daar is dat geen fascisme !
Een en ander leidt tot een grondig pessimisme. Wie in Frankrijk de verkiezingen ook wint: de verarming van de bevolking zal zich verder zetten. Le Pen zal haar beloften niet waar kunnen maken.
Als in 2024 (als we dan nog bestaan) de PVDA de absolute meerderheid zou halen, zou ze moeten vaststellen dat het geld voor de wachtrijen in de zorg, de pensioenen, de ziekenhuizen, het onderwijs, de cultuur, de sport, het leger… er gewoon niet is, net zo min als voor hulp voor energierekeningen, stijgende voedselprijzen… enz.
En de PVDA zal moeten vaststellen dat ze met alle goede wil niet aan het geld van de rijken zal geraken. Ze moet stoppen met de mensen wijs te maken dat ze dat wél kan. In het kapitalisme gerààk je niet aan het geld van de rijken.
Of nog: binnen het kapitalisme is er geen oplossing, niet voor armoede en niet voor oorlog.