Knack
Deze gezinswetenschappers hebben natuurlijk gelijk: hulpverlening en gezinsbeleid zijn inderdaad niet aangepast aan de multiculturele samenleving. De multiculturele samenleving is een feit. We kunnen ze niet terugdraaien. Zodus…
Misschien mag je van zo ‘n studie niet verwachten dat ze ook de toer op gaat van kritiek op de multiculturaliteit. Maar toch: als ze het probleem echt wil doorgronden, kan ze de negatieve invloed van de multiculturaliteit niet negeren.
Om te beginnen bewijzen deze wetenschappers het faillissement van die multiculturele samenleving door de opsomming van problemen die ze meebrengt, enkel en alleen als het over gezinnen gaat.
Ik zal er nog geen schepje boven op doen: er zijn niet enkel de problemen binnen het multiculturele gebeuren van de samenleving maar er zijn ook nog de problemen van de samenleving als zodanig door de groeiende zelfverkozen apartheid van veel te veel migranten. Het gaat dan niet over de nieuwkomers, maar over de mensen die hier al langer zijn en van wie je zou verwachten dat ze geïntegreerd zouden zijn, maar die de integratie de facto geweigerd hebben.
Ja, natuurlijk heb ik het hier over de zelfverkozen apartheid die gecreëerd wordt rond oerconservatieve achterlijke moslimfanaten. Die getto’s maken zelfs niet meer deel uit van de multiculturele samenleving. Het zijn samenlevingen binnen de samenleving en ze ondergraven de rechtstaat in een nog grotere mate dan de multiculturaliteit zelf. Ik heb het daar in eerdere blogs over gehad.
Dat aspect van de multiculturele samenleving wordt door de al even achterlijke aanhangers van de multiculturaliteit nooit in rekening gebracht. Een aantal van hen zijn waarschijnlijk zelfs niet bekwaam om het te zien wegens ideologische blindheid.
Natuurlijk kan in het betoog van achterlijkprogessieven de sneer naar de racistische Vlaming met zijn wij – zij denken niet ontbreken. Nooit wordt er verwezen naar het wij – zij denken binnen de migrantenwerelden. Zouden de achterlijkprogressieven niet eens even veel begrip voor de Vlaming willen tonen als voor de zo gediscrimineerde migrant ? Of is de weduwe van een kleine zelfstandige die een huisje verhuurt dat haar pensioen is, een slecht mens is omdat ze niet wil verhuren aan een gekleurde ?
Neen, ik ben niet voor discriminatie. Maar een beetje begrip naar beide – beide – kanten zou het samenleven bevorderen.
De wetenschappers hebben het – terecht – over het taalprobleem. In ons onderwijs worden enorme inspanningen geleverd om dat probleem aan te pakken – wij betalen die -, tot en met leerkrachten die in hun vrije tijd onbetaald leerlingen individueel of in kleine groepjes proberen bij te werken. Niettegenstaande die inspanningen geraakt het probleem niet opgelost: de zo aangeklaagde achteruitgang van het peil van ons onderwijs is zeker voor een groot gedeelte te wijten aan de taalproblemen. Die leerlingen geraken dan aan een taalbeheersing die instrumenteel voldoende is om bepaalde lessen te volgen, en te slagen in examens, maar de algemene ontwikkeling gebeurt onvermijdelijk op een lager niveau.
De constante aanvoer van nieuwe anderstaligen maakt van het probleem een chronische ziekte die nooit genezen geraakt.
Meertaligheid kan een troef zijn. Ze kan een troef zijn op praktisch gebied. Ze kan een troef zijn in algemene ontwikkeling. Ik pleit voor meertaligheid !Maar dan gaat het om een andere meertaligheid: die van iemand die opgroeit in één taal en deze volledig beheerst tot en met een echte leescultuur en daarbij ook nog een andere taal grondig leert beheersen.
Je hebt natuurlijk ook nog de meertaligheid van mensen die als kind al meertalig opgroeien in een meertalig gezin met een hoog intellectueel en cultureel niveau. Maar dat gaat over een zeer beperkte elite. Dat gaat niet over de mensen waar we het hier over hebben.
Is dat niet mooi: het aantal gezinnen dat uit mekaar valt ligt hoger bij multiculturele gezinnen. Kan je een duidelijker voorbeeld vinden van het faillissement van de multiculturele samenleving ?
Van wetenschappers zou je verwachten dat ze op zoek gaan naar fundamentele oplossingen voor het probleem van de relatie- en gezinsvorming. Dat probleem stelt zich natuurlijk niet enkel bij multiculturele gezinnen. Het is er ook bij het “eigen volk”. Nu kan ik duizend maal openstaan voor nieuwe gezinsvormen, maar als stabiliteit en continuïteit ontbreken, heeft de samenleving een probleem.
Weer in het onderwijs ligt het aantal kinderen met gedragsproblemen schrikbarend hoog. Het is een van de oorzaken van het lerarentekort. Wie wil er nu de helft van een lestijd besteden aan klas”management”: het proberen om de klas zo ver te krijgen dat ze bereid en bekwaam is om les te volgen tegen de ondraaglijke onverschilligheid en tegenstand van de leerlingen in, met daarbij ook nog de oplossing van de ruzies tussen de leerlingen die niet bekwaam zijn om die ruzies buiten de klas te houden ?
Als er méér problemen zijn bij gemengde gezinnen, betekent dat dat die problemen te maken hebben met dat gemengde. De “consulent” moet dus thuis zijn in de twee culturen ?
Leg me eens uit hoe een “witte” gezinsbegeleider relatieproblemen kan oplossen in een moslimgezin ? Of in een gezin met een Bosnische vader die vast zit in eergevoelens en een Vlaamse moeder die de hele gezinssituatie ondertussen als beklemmend ervaart ?
Moet je daar dan een team van een Bosnische en Vlaamse gezinsbegeleider voor samen stellen ?
Maar deze wetenschappers geraken niet verder dan dat er meer mensen met migratie-achtergrond onze opleidingen gaan volgen. Het verwondert me dat ze niet pleiten voor quota’s en aanpassing van de eisen in die vorming.
Deze multiculturalisten zien het probleem, maar ze doorgronden het niet omdat ze blijven steken in het typische denken van de multiculturalist: alles wat fout loopt is de schuld van de witte heteroseksuele man. En die witte moet het dan ook maar oplossen. Als ze zo neerkijken op die witte, moeten ze ook niet de oplossing van hem verwachten.
Nu zijn we zo ver dat we vanuit respect voor de andere cultuur moeten pleiten voor islamitische gezinsbegeleiders die de vrouwen er moeten van overtuigen dat onderdanigheid aan hun man een deugd is.
Goed bezig !