Doorbraak
Open Vld-voorstel over federale kieskring is juridisch broddelwerk
Het ballonnetje van een federale kieskring wordt opgelaten als de eenheid van het land in gevaar is. Alle peilingen wijzen op een grote verkiezingsoverwinning van het vlaams blok. De N-va zou stand houden. Zo krijg je in Vlaanderen weliswaar nog niet dadelijk een absolute meerderheid voor de splitsing van het land, maar toch een partijpolitieke tendens die niet zo maar kan genegeerd worden. En met wat overlopers uit andere partijen, komt dan zelfs een meerderheid in het Vlaamse parlement in zicht die zelfstandig de Vlaamse onafhankelijkheid zou kunnen uitroepen.
Het koninkrijk is in gevaar en dus kruipen alle lakeien uit hun holen.
In eerdere blogs heb ik genoeg aangetoond dat zeker de liberalen, maar ook ecolo/groen onvoorwaardelijke aanhangers zijn van het belgische koningshuis (ecolo/groen) en het daarmee verbonden belgische grootkapitaal (de liberalen).
En dus komt weer de federale kieskring op tafel.
Mag ik er vooreerst op wijzen dat ook nu al alle politieke partijen kunnen opkomen over het hele land ? Het Brusselse vlaamshatende Défi doet het. Het argument dat de federale kieskring een democratisch voordeel zou opleveren doordat Vlamingen ook voor Franstaligen zouden moeten mogen kiezen – en omgekeerd – klopt dus niet. Wel natuurlijk zou de federale kieskring de provinciale kieskringen doorbreken. Die kieskringen hebben democratisch gezien voor- en nadelen. Maar daar heeft niemand het over. Dàt is niet de bedoeling van de federale kieskring. Dan zou je ook de provinciale kieskringen binnen Vlaanderen moeten afschaffen.
Als ik kijk naar het broddelvoorstel van Dewael en Lachaert begin ik zelfs te denken dat ze zelf die federale kieskring niet ernstig nemen. Ze zijn beiden advocaat. Vanwaar dan toch dat juridische onding ? Het lijkt er op alsof ze tussen pot en pint even de vraag hebben gesteld hoe ze de Vlaamse mens nog wat meer kunnen hersenspoelen om achter de eenheid van belgië te staan. Hun voorstel is een ballonetje: het stijgt op en drijft een kant uit. De mensen kijken het na en dus kijken ze ook naar die kant: de kant van het ene belgië. Die Dewael en Lachaert zijn niet stom. Ze zijn slecht.
Waarom ben ik voor de afbraak van belgië ?
Om te beginnen haat ik het koningshuis en het belgische grootkapitaal. Het koningshuis is geïnstitutionaliseerd profitariaat dat samen met dat grootkapitaal zijn vermogen heeft gevestigd en nog vestigt op de verschrikkelijke uitbuiting van Congo, eerst in het kolonialisme en nu in het post-kolonialisme. Bij dat grootkapitaal horen ook de families Michel en De Croo (eigenlijk kan ik de hele liberale top, zowel Franstalig als Vlaams noemen). Die families leveren aan het koningshuis en het grootkapitaal de mensen die hun belangen moeten verdedigen op politiek vlak.
belgië is het vehikel waar dat krapuul zijn macht aan vasthangt. Dat moet weg.
Maar belgië moet ook weg omdat het niet werkt. Ondertussen is zowat iedereen er van overtuigd dat de belgische staatsstructuur een efficiënt en goed bestuur in de weg staat. De verdeeldheid is een ramp.
Nu kan je natuurlijk dadelijk reageren zoals de simpele zielen en zeggen: laat ons dus de eenheid herstellen.
Maar de simpelen moeten wel één ding beseffen: de verdeeldheid is er gekomen, juist omdat ook de eenheid niet werkte.
De overgrote meerderheid van de mensen die ik tegenkom zijn er van overtuigd dat de opeenvolgende staatshervormingen die belgië verdeeld hebben, het gevolg zijn van het vlaams nationalisme: van de eis van de Vlamingen om te splitsen.
Dat is dikke zever.
Natuurlijk heeft een vlaams nationalistische partij als de Volksunie een rol gespeeld bij het totstandkomen van verschillende staatshervormingen, maar noch de N-va, noch het vlaams blok zijn ooit bij een staatshervorming betrokken geweest. Zij zijn alvast niet verantwoordelijk voor de huidige toestand.
Het fundament van elke staatshervorming was de vaststelling door de politiekers dat Wallonië en Vlaanderen op een aantal domeinen elk een andere weg op wilden en ze geen manier vonden om een gezamenlijke weg te vinden. En dus splitsten ze.
Ondertussen bleef er natuurlijk ook een sterke belgicistische inslag, aangestuurd door het koningshuis en het grootkapitaal, maar ook door Wallonië dat de eenheid van het land nodig heeft voor het in stand houden van de jaarlijkse bijna 7 miljard euro die uit Vlaanderen naar Wallonië stroomt en waarzonder het gewoon failliet is.
Als ik de afschaffing van belgië wil, wil ik dan het failliet van Wallonië met de gewone Waalse mens die er de dupe van is ? Neen, natuurlijk niet. Maar daarvoor zijn oplossingen te bedenken, ook mét de opdoeking van het onland.
belgië werkt niet. De landsdelen groeien steeds verder uit mekaar en nu komen we op een punt dat iedereen het er over eens is dat het zo niet verder kan.
De belgicistische propaganda houdt ons voor dat Vlamingen en Walen mekaar wél nog kunnen verstaan en dat de verschillen niét zo groot zijn. Dat is natuurlijk waar voor het gewoon menselijke vlak. Maar de gewone mensen hebben niet te maken met de problemen van het landsbestuur waar de politiekers op stoten. Daarom is een referendum over de toekomst van belgië gewoon bedrog: je vraagt de mensen om zich uit te spreken over iets waar ze te weinig van af (kunnen) weten.
Neen, mijn afkeer van belgië is niet ingegeven door een streven naar een onafhankelijk Vlaanderen. Ik ben geen nationalist. Voor mijn part mag Vlaanderen na het opdoeken van belgië uit mekaar vallen waarbij, bijvoorbeeld: Vlaams-Limburg zou samengaan met Nederlands Limburg en Brabant. “De Vlaanders” en Antwerpen vormen dan één regio met Nederland onder de Moerdijk. Ik zeg zo maar iets. Ik weet ook wel dat dit niet realistisch is en dat het einde van belgië een onafhankelijk Vlaanderen betekent, maar ik wil maar zeggen dat een Vlaams nationalisme mij niet interesseert.
Voor tegenstanders van nationalisme die tegelijkertijd ook de belgicistische toer opgaan: wat is eigenlijk het verschil tussen belgisch nationalisme en Vlaams nationalisme ? En waarom is het ene wél toegelaten en het andere niet ? Merk daarbij op dat de hele belgicistische propaganda die nu op ons wordt losgelaten puur nationalisme is.
Neen, ik droom niet van een nationalistisch Vlaanderen, maar van een links anarchistisch Vlaanderen. In belgië is dat onmogelijk.
Om het met Cato te zeggen: belgica delenda est.