Mijn vriendin is een vrouw. Dat is niet haar schuld. Daar kan zij ook niets aan doen. Alhoewel, tegenwoordig kan veel, naar het schijnt.
Eigenlijk zou ik liever een man hebben. Mannen die mannen hebben behoren tot een gemeenschap: de homogemeenschap. Ik weet het van Wim De Vilder. Die heeft het altijd over de homogemeenschap. En hij kan het weten, want hij kan goed nieuws lezen.
Doordat ik een vriendin heb, word ik buitengesloten uit de homogemeenschap. Een heterogemeenschap bestaat niet. Vrouwen maken mannen eenzaam.
Begrijp me niet verkeerd: voor de seks prefereer ik vrouwen. Ik kan niet uitleggen waarom. Is het omdat vrouwen een beter potje zijn voor mijn dekseltje ?
Waarom is natuurlijk niet belangrijk. Soms moet je de zaken gewoon nemen zoals ze zijn.
Ik vind het dus goed dat mijn vrouw gewoon vrouw wil zijn en niet zinnens is om er iets aan te doen.
En daarbij: ik ben ook niet zinnens om vrouw te worden, of wat dan ook tussen de twee in. Beeld je eens in dat mijn vrouw man zou willen worden, en ik vrouw…
Ondertussen komen onze kinderen thuis van school met regenboogvlaggetjes. Ze weigeren nog de straat over te steken als het zebrapad niet regenbooggekleurd is.
Mijn zoon begint te puberen en hij heeft ons gevraagd om een spaarrekening te openen voor het geval dat hij later een dure operatie nodig heeft. Neen, hij heeft nog niets beslist. Zijn meester op school heeft gezegd dat hij zeker moet wachten tot hij haar onder zijn oksels heeft. Dat leerden wij vroeger niet op school. Ik begrijp dus echt niet die praat over het dalende peil van ons onderwijs.
Nu staat dat mannetje dus iedere morgen voor de spiegel in zijn oksel te turen.
Gisteren betrapte ik hem er op dat hij in een kast zat. Ja, de meester had gezegd dat als de tijd daar was, iedereen uit de kast moest komen, en je kan toch moeilijk uit de kast komen als je er niet in zit. Hij wilde alvast oefenen.
Vreemd genoeg: toen ik hem zei dat hij uit die kast moest komen, wilde hij niet. De meester had gezegd dat je pas uit de kast mocht komen als je daar klaar voor was. Hij beweerde dat hij nog niet klaar gekomen was.
Ik heb hem dan maar niet uitgelegd dat zonder haar onder je oksels…
Na veel vijven en zessen heb ik hem dan toch uit die kast gekregen en uitgelegd dat de meester dat niet letterlijk bedoelde; dat het beeldspraak was. Voor de veiligheid heb ik die kast toch maar op slot gedaan.
Mijn vrouw begrijpt er niets van. Voor haar is het simpel: een man is een man en een vrouw is een vrouw en voor de rest moet je de natuur haar gang laten gaan. Ze heeft dan ook geen hogere studies gedaan zoals ik. Maar haar orgasmes zijn indrukwekkend. En daar gaat het toch om ?
Eerlijkheidshalve heb ik deze blog laten nalezen door mijn vrouw. Ze eist dat ik haar orgasme beschrijf als een adembenemend hoogtepunt als ze intens en schokkend klaarkomt.
Het maakt me wantrouwig. Voor wie is deze boodschap bestemd ? Voor welke lezers ? Of moet ik gaan denken aan zo grote behaagzucht dat fake in het vizier komt ?
Neen, zelfs voor hetero’s is het leven hard.
Daarmee wil ik aangeven dat de spottende toon van mijn betoog niets zegt over mensen die zoekende zijn of zich tot een andere strekking dan de mijne bekennen. Iedereen heeft recht op zijn eigenheid. Alle respect voor wie zichzelf durft zijn.
Maar ik heb het wel over een manier van benaderen van die strijd om eigenheid – die ondertussen de scheldnaam woke heeft gekregen – en getekend is door een vorm van agressiviteit.
Op een of andere manier is deze tijd getekend door agressiviteit, ook op andere domeinen.
Maar zeker op het gebied van geslacht of gender past geen agressiviteit.
Ook op agressieve aanvallen van oude blanke heteromannen of mensen van een Arabische levensbeschouwing, is een agressieve reactie niet aangewezen, want daarmee verlaagt de woke mens zich tot het peil van zijn belagers.
En ook: die agressiviteit leidt er toe dat mensen die zich betrokken voelen zo veel aandacht naar zich toe trekken dat het verraad wordt aan zichzelf: als hun “anders” zijn normaal is, is al die aandacht niet nodig en contraproductief.
Sommige geesten hebben tijd nodig om te rijpen. Gun hun die tijd. Bij andere geesten is het hopeloos. Die moet je negeren.
Dat betekent natuurlijk niet dat we discriminatie mogen dulden !