Doorbraak
Groene gemeenteraad Straatsburg verbiedt kruisbeelden op kerstmarkt
Kerstmarkt is ‘seculiere en republikeinse organisatie’
Je kan de groene ziekte omschrijven als betweterij die geperverteerd wordt door een onweerstaanbare drang om de eigen mening of visie op te leggen.
Dat opleggen kan gaan van manipulatie door beloning of straf; tot wettelijke dwang, desnoods met politiegeweld tot uitvoer te brengen.
De hele heisa baadt in een sfeer van hypocrisie rond democratie: het interesseert een groene geen bal of hij gedragen wordt door een samenleving of gemeenschap. Hij weet het beter dan de domme massa en als hij schijndemocratisch zijn wil kan opleggen zal de groene het niet laten.
Betweterij wordt dan minachting voor de dommere en een vorm van ziekelijk paternalisme: “wat we je opleggen is voor je eigen goed”.
Het is van een ontzettende dwaasheid. Ontzettend omwille van de enormiteit van de dwaasheid, maar ook omdat ze komt van hoogopgeleiden die beter zouden moeten weten.
Er wordt veel geklaagd over ons onderwijs en de lat moet omhoog. Onze kinderen moeten beter leren lezen, schrijven en rekenen. Maar veel erger dan die lat qua nuttigheid is de mislukking van ons onderwijs om mensen af te leveren die “wijs” kunnen denken.
Ons onderwijs levert mensen af die zichzelf naar de maan kunnen schieten, maar niet bekwaam zijn om te beseffen dat een appel ook ongezond kan zijn. Zelfs als een appel altijd gezond is, blijft het nog zo dat hij ongezond kan zijn.
Het hele groene paradigma steunt op wetenschap. Het klimaat gaat over wetenschap; onze gezondheid gaat over wetenschap.
Misschien denken we tegenwoordig veel te veel vanuit de wetenschap. Misschien is gezond verstand belangrijker dan verstand.
De groenen kunnen zeer goed wetenschappelijk denken, maar op een of andere manier brengt hun superioriteitsgevoelen hen er toe om uit het oog te verliezen dat je voorzichtig moet omgaan met het implementeren van wetenschappelijke inzichten.
Ik heb nog de tijd meegemaakt dat het verboden was om te drinken tijdens een lichamelijke (sport) inspanning. Daar bestond een wetenschappelijke uitleg voor. Niemand twijfelde daar aan.
Nu is er een andere wetenschappelijke uitleg die oplegt om te drinken tijdens een sportinspanning.
Ik denk dat de huidige stand van de wetenschap juist is, maar dat dacht ik ook vroeger, en hij was toch fout.
Ik kàn er dus niet zeker van zijn dat binnen enkele jaren de wetenschap toch niet weer tot een ander inzicht komt.
Wetenschap geeft nooit zekerheid, doch enkel evidentie: “naar alle waarschijnlijkheid en voor zover we nu weten, is dit juist”.
Natuurlijk is het aangewezen om mijn handelen af te stemmen op wetenschappelijk evidentie. Maar een goed bestuurder zal zo weinig mogelijk opleggen vanuit wetenschappelijke evidentie.
Niet dus de groenen.
Ze zijn de kampioenen van regeltjes en wetjes, bedoeld om ons gedrag te sturen.
Ik wil niet dat mijn gedrag gestuurd wordt.
Ik wil niet dat mijn gedrag gestuurd wordt door reclame en door de opstelling van producten in de winkel die me aanzet om bepaalde producten te kopen.
En ik wil niet dat mijn gedrag gestuurd wordt doordat de groenen met subsidies de appelen goedkoper maken omdat het voor mij goed is om appelen te eten.
Van mij mag de groene me informeren over het nut van de appel. Daarmee moet het stoppen.
En ja, ik besef ook wel dat ik moet stoppen voor een rood verkeerslicht.
En ja, er zijn problemen die zo zwaar wegen dat je je kan afvragen of het nog wel mogelijk is om de vrijheid van de mensen zo maar te respecteren.
Laat me nu maar eens aannemen dat de klimaatheisa terecht is en dat de gevolgen voor de mensheid dramatisch zijn als we niet ingrijpen. Kan je het dan zo maar laten gebeuren dat mensen die het niet begrepen hebben of dat mensen die enkel denken aan het hier en nu, zich zo gedragen dat de boel om zeep gaat ?
Moet je dan de geest van de democratie nog wel respecteren en enkel wetten stemmen die door een meerderheid van de mensen gedragen worden ?
Mijn antwoord is: ja, je moet de geest van de democratie respecteren.
Volledige vrijheid van voelen, denken, handelen, bestaat niet en is niet wenselijk. Maar als je een mens mens wil laten zijn, streef je wel naar zo groot mogelijke vrijheid. Je kan niet stellen dat de groenen dat nog doen. Ze weten, het zijn er zeker van, en dus leggen ze het op. “ZE !” Ik hoor niet bij die “ZE”.
Weet je wat raar is ?
Als het gaat over de honger in de wereld; of over de huidige oorlogsdreiging, zie je de groene dwangobsessie niet. Nochtans gaat die honger in de wereld over heel veel mensen. En betekent die oorlogsdreiging als het misloopt het einde van de mensheid.
Het kan dat er na die oorlog nog een aantal rijken en machthebbers de apocalyps overleven. Maar wat die zullen voortzetten zal in ieder geval niet menselijk meer zijn. Om de mensheid te laten overleven, moeten de overlevers ook nog iets menselijks hebben.
En toch zijn de groenen in Europa op dit ogenblik de ergste oorlogsstokers.
Hoe wil je dat ik mij laat overtuigen over het klimaat door mensen die met open ogen naar de apocalyps stormen ?
Ooit was ik grote fan van Agalev. Toen het nog een beweging was. Maar die beweging is in handen gekomen van ideologisten: mensen die totaal vast zitten in een ideologie.
Ook ik heb een ideologie. Een mens kan er niet zonder. Maar je krijgt slechts gezonde omgang met je eigen ideologie als je ze altijd opnieuw in vraag stelt; als je je altijd opnieuw laat bevragen door anderen die anders denken; als je de mogelijkheid open laat dat je van gedacht kan veranderen.
En vooral: als je ook respect hebt voor de ideologie van anderen. Of liever: als je ook respect hebt voor anderen, zelfs als ze in een ideologie zitten die je verafschuwt.
Van mij mag iemand menen dat homoseksualiteit onnatuurlijk is. Ik ben het er niet mee eens, maar het moet kunnen. Maar hij mag daarom nog geen homo’s lastig vallen.
Die correcte omgang met een ideologie ontbreekt bij de groenen zoals ze zich nu voordoen.
Van mij mag je nu stellen dat niet àlle groenen zo zijn. Maar als ik kijk naar de groene partij zie ik toch voornamelijk de rotzooi van dwingend en manipulerend paternalisme.
Ik ken een groene die principieel geen auto heeft. Ik vind dat mooi. Ik hou van mensen die hun idealen extreem beleven. Misschien verwonderlijk is het daarbij ook nog een aangename mens in de omgang. Maar voortdurend belt hij me op met de vraag of ik hem met mijn auto niet ergens naartoe kan brengen waar hij dringend moet zijn om het groene ideaal uit te dragen.
Het leven kan ook mooi zijn !