Uitpers
Is verzet tegen oorlogspolitiek ‘vals pacifisme’?
Ludo De Brabandere heeft gelijk. Groot gelijk !
En wat de trotskisten er van bakken is walgelijk.
Vergis je niet: als ik puur ideologisch moet kiezen tussen de Stalinisten (PVDA) en de Trotskisten (LSP), kies ik voor de Trotskisten (voor zover mijn kennis van beide ideologieën reikt). Maar wie denkt dat hij de betere wereld dichterbij kan brengen door oorlog of gewelddadige revolutie (dat geldt zowel voor de Stalinisten als voor de Trotskisten) dwaalt.
Als er voor de overgang van het kapitalisme naar een andere wereld oorlog nodig is, kàn die andere wereld niet beter zijn, want dan kan het enkel een dictatuur zijn. Of nog: als je een oorlog of uitgebreid geweld nodig hebt, betekent dit dat een belangrijk gedeelte van de bevolking het niet eens is met de overgang waar je voor vecht, en dus moet je die mensen dan gaan dwingen om de nieuwe wereld te aanvaarden. Of die tegenstanders dan al dan niet gemanipuleerd zijn, is niet terzake.
De enige weg naar een wereld zonder oorlog is de geweldloze weg zijn.
En neen, dat is niet simpel. Ook ik reageer soms emotioneel op het structurele onrecht van het kapitalisme en ook ik word soms zo kwaad dat ik smeerlappen zoals een Obama of Biden – of noem maar op wie je wil – een groot kopje kleiner zou willen maken – uitschakelen die verspreiders van leed ! – maar als ik terug tot bedaren ben gekomen, besef ik dat geweld enkel maar tegengeweld oproept en daarmee een vicieuze cirkel op gang brengt die enkel kan doorbroken worden als er ofwel iemand zware verliezen heeft geleden, ofwel beide partijen zo fel zijn verzwakt dat verder strijden niet mogelijk is. In beide gevallen is het leed zo groot dat een redelijke mens zich daarna tot het besluit komt dat het waanzin was.
Na de eerste wereldoorlog riepen de mensen: nooit meer oorlog !
Het is me altijd opgevallen dat die wijsheid er niet was na de tweede wereldoorlog: die ging niet over in vrede, maar in een koude oorlog. De oorzaak daarvan ligt in de Amerikaanse propaganda, gesteund door de adepten van de Navo die haar bestaansreden vindt in oorlog. Of wil iemand beweren dat de Navo naar vrede streeft ?
Dat die Amerikaanse propaganda gericht was op de verzwakking van het Europese continent door het principe van divide et impera toe te passen op de Sovjet-Unie en West-Europa maakt de hele zaak nog waanzinniger.
Voor wie nog altijd onder invloed van de Amerikaanse manipulatie is: na de Tweede wereldoorlog is er nooit een reële militaire dreiging geweest van Rusland tegenover West-Europa.
De tweede wereldoorlog had de Russen twintig miljoen mensen gekost en de infrastructuur van het land grondig verwoest. Leg me eens uit hoe dat land Europa had kunnen overrompelen ?
Mijn militaire bronnen vertelden me in de jaren tachtig van vorige eeuw dat het Russische leger op geen enkele manier een bedreiging was voor Europa.
Het is allemaal zo cynisch. En het speelt altijd in het voordeel van een relatief kleine groep machtigen.
Want vergis je niet: het leed ligt altijd bij gewone mensen die eigenlijk totaal niet aan de basis liggen van het conflict.
Elke oorlog is ontketend door de machthebbers. Ze hebben de macht al veroverd ten koste van de gewone mensen en in de oorlog zetten ze de levens van die gewone mensen in voor hun onderlinge machtstrijdjes.
De mensen zoals de trotskisten (in dit geval) en de Navo-adepten (zoals Francken) proberen die gewone mensen er dan van te overtuigen dat ze enthousiast ten oorlog moeten trekken in een orgie van machtswellust. Ah ja, want we moeten strijden voor vrijheid, democratie, mensenrechten, en we mogen ons toch niet laten doen.
Van mij mag je nu gaan discussiëren over de rechtvaardige oorlog; over het recht op zelfverdediging.
Lang geleden kon je misschien nog een rechtvaardige oorlog aanvaardbaar vinden.
Maar ondertussen is de mens zo bekwaam geworden in het vernietigen dat ook de rechtvaardige oorlog niet meer verantwoord is: de vernietiging in de huidige oorlog en het leed dat hij veroorzaakt is op geen enkele manier nog te verantwoorden.
Lang geleden kon je het pacifisme nog nuanceren.
Vandaag is dat gewoon onmogelijk geworden.
Een betogingkje van pacifisten bij een of ander ministerie van oorlog is ondertussen verloren moeite.
De betoging – 400.000 mensen ! – tegen de plaatsing van de raketten in 1983 heeft het aangetoond: dat soort acties doet de smeerlappen niet van koers veranderen.
Het wordt tijd dat de vredesbeweging de namen publiceert van de belgische politiekers die ongeremd de Navo aanhangen en oproept om bij de volgende verkiezingen niet te stemmen op deze Untermenschen.
Voor wie het nog niet begrepen heeft: wil jij jouw kinderen zien kapot schieten om te voorkomen dat ze moeten leven onder het bewind van Poetin ?