Kan je een ander mens gelukkig maken ?
Je kan iemand blij maken. Maar gelukkig ?
Je kan iemand steunen in zijn wording naar geluk.
Maar gelukkig worden moet hij zelf doen.
Dat is de pijn van de liefde: het besef van de onmacht om iemand gelukkig te maken.
Is andersom ook waar ?
Kan iemand mij ongelukkig maken ?
Hij kan me pijn doen.
Hij kan me het moeilijk maken in mijn wording naar geluk.
Maar als ik er in slaag het contact te houden met mijn diepe onderstroom (het beeld in mijn blog van gisteren), kan hij me niet ongelukkig maken.
Wat is die onderstroom dan wel ?
Van de ene kant het besef en de aanvaarding van mijn kleinheid en kwetsbaarheid. Het besef dat ik slechts een klein steentje ben in de muren van de kathedraal; het besef van transcendentie; van God … dat leidt tot die aanvaarding.
Van de andere kant de wil om goed te zijn; om lief te hebben … die maakt dat ik er mag zijn, ook al slaag ik er niet altijd in.
Dat is de kràcht van de liefde.
Johannes zegde het, geïnspireerd door Jezus zo: God is Liefde.
Spiritualiteit is het bewust cultiveren van het streven naar contact met de onderstroom.