VRT
Het is een schande dat Van Gorp het geld en de personeelsproblemen koppelt aan euthanasie:
als er geen geld genoeg is, kunnen we het probleem oplossen door te zorgen voor minder bejaarden.
Zeg niet dat hij dat niet doet, want dat doet hij dus uitdrukkelijk en expliciet wel !
Dat riekt naar nazisme. Morgen zegt hij hetzelfde over gehandicapten.
Ik ga mijn lidmaatschap bij CM opzeggen, en eis van de belgische bisschoppen dat ze CM het recht ontzeggen om zich nog christelijk te noemen. CM heeft geen recht meer op de C !
Van Gorp heeft het niet over mensen die doodziek zijn en ondraaglijk lijden zonder kans op beterschap. Hij heeft het over oude mensen die eigenlijk nog ok zijn, rekening houdend met hun leeftijd. Hij vernoemt daarbij Lutgart Simoens als voorbeeld. Dat zegt genoeg.
De term voltooid leven is een contradictio in terminis. Het is dezelfde leugenspraak als de Newspeak in de roman 1984 van George Orwell.
Een voorspelling: nadat de ideeën van Van Gorp aanvaard zijn, zal zijn mutualiteit vragenlijsten verspreiden die mensen helpen om te weten of hun leven al dan niet voltooid is. Die vragenlijsten zullen helpen om het aantal voltooiden snel te laten stijgen. Ja, natuurlijk, want als dat aantal niet stijgt heeft de hele Van Gorperij geen efficiëntie.
Natuurlijk is er eenzaamheid bij oude mensen. Maar die is er in deze narcistische tijd evenzeer bij jongere mensen. Als je de redenering van Van Gorp volgt, pleit je ook voor euthanasie bij pubers die zich eenzaam voelen. Bij die pubers is hun leven wel niet voltooid, maar ze voelen hun leven als niets om te voltooien. Dat is nog erger. Ik stel het cru, maar eigenlijk komt het daar wel op neer.
En wat is dat voor een perverse redenering: dus, vermits de zorg in bepaalde instellingen zo benedenmaats is dat Gaia zou ingrijpen als het dieren waren, moeten die mensen dan maar ge-euthanaseerd worden ? Ik ben er zeker van dat Gaia evenzeer zou protesteren als dieren ge-euthanaseerd worden omdat er voor hen geen deftige plaats is !
Ondertussen is de banalisering van de dood door Van Gorp misdadig. Neen, de dood hoort niet bij het leven Als we bij een overlijden zeggen dat de dood bij het leven hoort, betekent dit dat we de dood moeten aanvaarden. Maar aanvaarden is iets anders dan wensen !
Dat een voorzitter van een christelijke mutualiteit tegelijkertijd ook een extreem zelfbeschikkingsrecht verdedigt is totaal onbegrijpelijk.
Ten eerste is het niet christelijk.
Ik zal het eerst op godsdienstige wijze uitdrukken: als het leven ons door God gegeven is, kunnen wij er niet zo maar over beslissen.
Als je het minder godsdienstig maar meer religieus wil zien, dan komt het er op neer dat wij deel uitmaken van de schepping als overstijgend geheel. Misschien maakt een beeld het duidelijk: je kan de mens als deel vergelijken met een baksteen in de muur van een huis. Het is niet aan de baksteen om zelf te beslissen dat hij geen deel meer wil uitmaken van die muur.
Wijs ik hiermee alle euthanasie af ? Neen, natuurlijk niet. Niemand kan door om het even welke “God” verplicht worden tot ondraaglijk lijden zonder uitzicht op verlichting. Daarom is ook therapeutische hardnekkigheid totaal verwerpelijk.
Ik moet hier de fundamentele discussie over euthanasie niet voeren. Maar euthanasie als uitvoering van het extreme zelfbeschikkingsrecht past niet bij het christendom.
Even erg is het dat Van Gorp niet enkel de C verraadt, maar ook de M.
Een mutualiteit is per definitie de beleving van solidariteit, van samenhorigheid, van op mekaar kunnen rekenen, van gemeenschapsvorming.
Het extreme zelfbeschikkingsrecht is puur individualisme, egocentrisme. Iedere ietwat linkse mens zou afstand moeten nemen van dat zelfbeschikkingsrecht.
Dat Van Gorp deze fundamentele grondslag van de mutualiteit niet meer ziet, moet niet verwonderen: de leiders van de mutualiteiten zijn al lang geleden mee gestapt in de kapitalistische logica van de mutualiteit als puur financieel instituut.
Oorspronkelijk waren de mutualiteiten kleine plaatselijke gemeenschappen die solidariteit organiseerden rond gezondheidszorg. Schaalgrootte eiste dat deze gemeenschappen moesten gaan samenwerken. Dat leidde tot een overkoepelend orgaan dat stilaan geëvolueerd is naar een puur kapitalistische instelling. Het is niet meer geïnteresseerd in gemeenschapsvorming, doch enkel in de organisatie van financiële solidariteit volgens het model van de verzekeringen, eigen aan de bankierswereld.
Het is een voorbeeld van hoe het kapitalisme alles ontmenselijkt.
Ik sluit me hierbij aan bij Dennis Vanden Auweele in zijn opinie in de Standaard van 5 april:
De sociale zekerheid heeft mij asociaal gemaakt
Ja, en dan komt natuurlijk de vraag: hoe los je het probleem op ? Waar moeten al die oude zakken dan naartoe als zorginstellingen nooit aan de vraag zullen kunnen voldoen ?
Welmenenden pleiten dan er voor om mensen toe te laten thuis hun oude dag te beleven, mits goede ondersteuning vanuit de gezondheidszorg.
Daar is veel voor te zeggen.
Maar het is niet genoeg, want je kan mensen wel eten brengen, ze wassen … en de zorgenden die daarvoor aan huis komen, kunnen dat doen met veel respect en liefde, maar er zal altijd iets ontbreken.
Oude mensen moeten niet in hun woning zitten te wachten op een vriendelijk woord en zorg door een zorgkundige. Die moeten er zijn, maar mensen moeten daarop zitten te wachten in het huis van hun kinderen.
Dat veronderstelt dat we afstappen van een samenleving waarin mensen enkel een fatsoenlijk leven opbouwen als vader en moeder gaan werken.
Een van de ouders moet thuis blijven om te zorgen voor de kinderen en voor de grootouders.
Mijn vader was enige kostwinner. Mijn moeder deed het huishouden, zorgde voor de opvoeding van de kinderen en voor haar vader die inwoonde.
Met dat ene inkomen hadden we allemaal een fatsoenlijk leven; waren mijn ouders eigenaar van een eigen huis, van een auto … En mijn vader was ook “slechts” een lagere ambtenaar.
Dat kon ! Ondertussen hebben we de grote vooruitgang gekend, en nu kan dat niet meer.
Er is iets mis !
En natuurlijk zal deze “opvang” in de eigen familie niet altijd mogelijk zijn. De zorgnood kan zo groot zijn dat die thuis niet te verstrekken valt. De relatie tussen ouders en kinderen kan verstoord zijn …
Zorginstellingen en thuiszorg van ouderen die nog alleen in oude huis wonen, zullen dus altijd nodig zijn.
Tenslotte: het gaat niet enkel om Van Gorp. Als het alleen van Gorp was, konden we dit wegzetten als onzin van een gestoorde – dat is Van Gorp – maar hij bouwt op zijn studiedienst. Dàt is pas echt verontrustend.