De Standaard
Kernkabinet schuift erkenning Palestina voor zich uit
belgië weigert Palestina te erkennen als staat.
De Croo haalt aan dat die erkenning nu niets betekent op het terrein.
Tja, dat zal zo wel zijn. En dan ?
Beweert hij nu dat Noorwegen, Ierland, Spanje … die Palestina wél erkennen zich naïef vergissen ?
Misschien moeten we nog eens de figuur De Croo onder de loep nemen. Tenslotte is hij het die de erkenning van Palestina heeft tegengehouden.
Die De Croo is indertijd vernoemd als kandidaat secretaris-generaal van de Navo.
Ondertussen lijkt Rutte, de ex-maffiabaas van Nederland meer kansen te hebben voor deze absolute tob job dan De Croo.
Maar blijkbaar heeft De Croo zijn ambitie toch niet helemaal opgegeven, en juist daarom wil hij niet Palestina erkennen, want die erkenning zou zijn kansen bij de Navo totaal hypothekeren doordat de beslissende stem in de Navo, de VS die erkenning nu niet wil.
Of nog: voor de zoveelste maal worden hogere belangen opzij geschoven voor de ziekelijke ambitie van deze De Croo.
Misschien moet de VLD eindelijk ook eens gaan beseffen dat De Croo het voortbestaan van de partij op het spel heeft gezet door de deelname aan Vivaldi te forceren.
Die deelname aan Vivaldi was ongelooflijk belangrijk voor De Croo persoonlijk.
Daarmee belette hij in dienst van het koningshuis verdere stappen in de ontbinding van belgië die vervat lagen in het akkoord tussen Magnette en De Wever. De ontbinding van belgië zou ook problemen opleveren voor de belangen van het familiefortuin, opgebouwd in Congo. Wie tegen het kolonialisme is moet nu op zijn achterste poten gaan staan.
Tegelijkertijd opende zijn positie als premier voor hem alle mogelijkheden tot internationale contacten die zijn kandidatuur voor een internationale top job konden ondersteunen.
Het resultaat van Vivaldi voor de VLD: de partij vecht tegen de kiesdrempel. Dat de VLD in mekaar zou storten kan De Croo geen fluit schelen als hij die topjob binnenhaalt.