Lieve lezer, vriend of vijand, zelfs Charles moet soms afhaken. Ik ga de actualiteit dus even laten voor wat ze is: de Ronde van Frankrijk en het offensief van roi et reine om de belg te misleiden en zichzelf als beminnelijk voor te stellen. Een en ander in dienst van het belgische grootkapitaal en voor de redding van het onland.
Ondertussen wil ik jullie wel niet helemaal zonder intellectueel superieur leesvoer laten, en dus vind je de volgende dagen een aantal fragmenten uit mijn ongemeen interessant bedenksel “Eutopia”, het boek dat je op deze website onder de rubriek “publicaties” gratis kan lezen en/of downloaden. Aan allen: een mooie vakantie !
Ik – Wij
Men kan op vele manieren nadenken over het fenomeen “mens”.
Een fundamentele tegenstelling: zie ik de mens als een “ik” of als een “wij? Nuancering: zie ik de mens eerder als een ik dan als een wij… Of omgekeerd.
Zie ik de mens als concurrent van de andere mens? “Homo homini lupus.” “De mens, een wolf voor de andere mens”, zoals de oude Romeinen al zegden? Of zie ik de mens als een solidair wezen, deel van een gemeenschap?
Kortom: zie ik de mens als een individu of als behorend tot een gemeenschap?
Als ik de gemeenschap belangrijk vind, mag en moet de mens dan binnen de gemeenschap zijn individuele persoonlijkheid behouden, of moet hij helemaal opgaan in de gemeenschap en zich voor de gemeenschap opofferen?
Ik neem voor mezelf de bepaling van de existentiële fenomenologie over:
De mens is een Ik, in de wereld, met de anderen, en met God.
Hierin wordt de mens gezien als een persoonlijk- heid in relatie met…
Ongelovigen krijgen de toestemming om “met God” weg te laten.
Het IK is dus belangrijk: ieder kind dat geboren wordt is een project met (hopelijk) vele mogelijkheden en het is belangrijk voor de gemeenschap dat dit project ten volle zijn mogelijkheden ontwikkelt en benut, want waardeloze mensen, brengen niets bij aan de gemeenschap. De gemeenschap zal er dus alles aan doen om de mogelijkheden van het individu tot volle ontwikkeling te brengen, bijvoorbeeld door onderwijs te organiseren. Dit is dus een kerntaak van de gemeenschap.
Maar al staat dit individu dus duidelijk in dienst van de gemeenschap, toch heeft dit individu ook het recht om zelf mee te beslissen over de ontwikkeling van het eigen project. Ook al heeft iemand de onmiskenbare talenten om een super- balletdanser(es) te worden, toch kan en mag de gemeenschap dit individu niet dwingen om ook effectief te gaan dansen. Zo werkt het immers niet: de beste danser wordt een slechte danser als hij tegen zijn zin moet dansen… Meer algemeen gesteld: de vrijheid van het individu moet altijd bewaakt blijven en dit in het belang van de gemeenschap.