Doorbraak
Amra Dorjbayar zorgde, wellicht ongewild, voor deze primeur
Eigenlijk moet ik hier geen commentaar bij schrijven. Dit artikel van Jan Jacobs spreekt voor zichzelf. Natuurlijk gaan er mensen zijn die dit afdoen als leugens en flauwekul. Ik wil dat wel aannemen. Maar Jacobs komt hier wel met feiten en argumenten. Tegenstanders zullen dan ook moeten aantonen dat zijn informatie vals is en dit argumenteren. Dàt is wat me ook telkens opvalt: als ik artikels lees van klimaatactivisten is hun enige argument de verwijzing naar het IPCC. Daarbij wordt er inhoudelijk dan wel metingen aangebracht, maar al heel snel gaan metingen over in theorieën en projecties. En daarvan is de wetenschappelijke waarde altijd discutabel. De tegenstanders integendeel, komen wél met argumenten die de argumenten van het IPCC weerleggen. Ik ben niet slim genoeg en niet goed genoeg geplaatst om die argumenten te beoordelen.
Maar ik wacht dus nog altijd op slimmere mensen dan ik die de argumenten van de klimaatontkenners ontkrachten.
In dit artikel worden Greenpeace en WWF World Wide Fund for Nature) genoemd die mee aan de knoppen zitten. Nu wil ik best aannemen dat die organisaties opgericht zijn met de meest idealistische bedoelingen. Maar ondertussen zijn het multinationals geworden. Neen, ik verdenk hen er niet van om uit te zijn op winst. Maar ze zetten wel duizenden mensen aan het werk. Het gemiddelde jaarinkomen (cijfers van 2019) van een Greenpeace medewerker is €56.729,93 Dat van de gemiddelde belg €17.824. Het kan dus niet anders of er spelen bij Greenpeace grote belangen als het gaat om het in stand houden van de organisatie.
Maar ook daarvan afgezien is het niet aanvaardbaar dat Greenpeace via het IPCC invloed heeft op het gebruik van wetenschappelijke rapporten. Want daar knelt het schoentje: ik ben er ondertussen wel van overtuigd dat er naast regelrechte vervalsing van rapporten (de frauduleuze hockeystick van Michael Mann), ook een probleem is bij de selectie van de rapporten waarbij rapporten die niet passen in het plaatje dat het IPCC wil ophangen worden genegeerd. Dit artikel geeft daar genoeg aanwijzingen voor.
Zeg ik nu dat er géén opwarming bezig is; dat CEO2 géén rol speelt; dat er géén nadelige gevolgen zullen zijn ? Neen, ik zeg wel dat ik het niet weet, en dat ik de VN en dus ook het IPCC voor geen haar vertrouw.
Maar het is niet omdat ik het niet weet dat we niets moeten doen. Er is nog altijd het voorzorgsprincipe. Maar in de toepassing van dat principe past geen paniekreactie. Als ik het niet weet, moet ik er ook niet van uitgaan dat in 2030 een catastrofe zal gebeuren.
In ieder geval moeten de panikeurs zich geen illusie maken: het is gewoon onmogelijk de doelstellingen te halen die de catastrofe zouden kunnen afweren.
Ik zie twee niveau’s waarop we actie kunnen voeren: het industriële gebeuren en de verandering van levensstijl van de massa.
De verandering van de levensstijl van de massa is zo ingrijpend dat die niet kàn gebeuren, zeker niet op wereldschaal. Daarbij moeten we er van uitgaan dat de middenklasse (dus buiten de industrie) de echte vervuilers zijn, en de armen de minste vervuilers zijn. Van die armen moeten we dus niets anders vragen dan dat ze arm blijven. Ah ja, want anders stijgt hun vervuilers-score. Nu, dat is geen probleem. Op dit ogenblik is eigenlijk niemand er mee bezig om de armen op een hoger vervuilersniveau te tillen. Maar in deze redenering zou dat ook betekenen dat de middenklasse zou moeten verarmen om minder te vervuilen. Nu, wat er ook van zij: de omschakeling van levensstijl die door de panikeurs wordt gevraagd, met daarbij de overschakeling naar allerlei dure nieuwe technologieën (van elektrische auto’s tot vlees dat niets te maken heeft met beesten) zal sowieso een verarming van de middenklasse meebrengen. Die middenklasse zal dan misleid worden doordat er subsidies zullen worden gegeven voor de overgang naar die nieuwe technologieën. Maar die subsidies kunnen van twee bronnen komen: de belastingen en leningen die de staat aangaat. Belastingen betekenen een onmiddellijke verarming. Leningen door de staat betekenen een uitstel van verarming waarbij de last op de volgende generaties wordt gelegd.
Nu, zelfs als een intense propaganda, hersenspoeling en manipulatie de mentale ommekeer van de middenklasse zou kunnen teweegbrengen, kan dat niet op relatief korte termijn. Je maakt op tien jaar van vleeseters geen planteneters.
Natuurlijk zouden de politieke machthebbers de mensen kunnen verplichten, bijvoorbeeld door de vleesmarkt zo zeer te belasten dat vleesconsumptie onbetaalbaar wordt, maar dan verzeilen we in een dictatuur.
Ook wat de industriële factor betreft moeten we ons geen illusies maken. Een wereldwijd terugdringen van de uitstoot van alle smeerlapperij die nu de boel verpest, vraagt ook hier zo ingrijpende ontwikkeling en moeilijke implementatie dat de doelstellingen die door de zogenaamde wetenschappers worden vooropgesteld onmogelijk kunnen gehaald worden. Qua ontwikkeling van nieuwe technologieën staan we op vele terreinen nog nergens. En qua implementatie is ook hier het probleem enorm omdat de overschakeling naar nieuwe technologieën altijd veel tijd en geld vraagt.
Als je dat allemaal in rekening brengt, betekent dat – nog altijd vanuit het voorzorgsprincipe – dat we tegelijk met alles wat ik hierboven aanhaalde als nodige maatregelen, ook moeten inzetten op ingrepen die de problemen die zich dus sowieso zullen voordoen, beheersen. Als de zeespiegel zal stijgen door de klimaatopwarming, zal hij dus ook echt stijgen, wat we ook doen, en dus moet er tegelijk met de massale bouw van windmolens en zonnepaneelparken, ook geld worden vrijgemaakt voor de bouw van dijken.
De belgische regering heeft op dit vlak nog niets gepresteerd. Maar ze heeft wel een begrotingstekort van 12 miljard. Ik denk dat dit een probleem is dat de oplossing van het klimaatprobleem niet vergemakkelijkt.
Ondertussen schreeuwen dezelfde mensen die dat geld willen voor het klimaat, ook tegelijkertijd voor meer geld voor de opvang van migranten.
Ik weet het: nu ben ik wel wat gemeen. Maar als je er op doordenkt, is het wel zo.
Besluit: laat ons kijken naar het beschikbare geld en doen wat we kunnen, zowel wat betreft voorkomen of afremmen van het klimaatprobleem, als wat betreft maatregelen tegen de gevolgen er van, als wat betreft migranten, zieken , gehandicapten, langdurig werklozen, gepensioneerden, en parlementsleden die niet meer verkozen zijn geraakt.
Om het met Shakespeare te zeggen: there is something rotten on the planet earth. En het heeft een naam: kapitalisme.
PS. Eindelijk laten de Dwarsliggers nog eens iets van zich horen. Lees in dit verband ook: Antropogene klimaatopwarming; zoek de olifant in de kamer Met deze bijdrage willen we wetenschappers de kans geven om op een constructieve manier met elkaar in debat te gaan over de klimaatverandering. Wij hopen dat ‘klimaatalarmisten’ net zoals ‘klimaatsceptici’ de moed hebben om hun eigen kennis ter discussie te stellen. Dr Eric Blondeel gaf alvast met dit artikel het goede voorbeeld.
Vermits ik niet wetenschappelijk niet genoeg onderlegd ben, kan ik ook nu niet oordelen over de wetenschappelijke waarde van dit artikel. Ik handhaaf dus (voorlopig) de stelling over het voorzorgsprincipe.