Catalonië en de dwaasheid van belgicistische linksen

Doorbraak

Terwijl het Spaans gerecht voor de derde maal in amper twee jaar tijd de uitlevering vraagt van Carles Puigdemont, valt de Hoge vertegenwoordiger van de Europese Unie, de Spanjaard Josep Borrell, het Belgisch gerecht frontaal aan. Vermeende ETA-terroristen kunnen volgens hem ‘rustig in België leven’. Ook de Spaanse regering sprak al herhaaldelijk dreigende taal tegen België: lever hem uit of er komen ‘gevolgen‘! Zelfs premier Sánchez beloofde dat hij ervoor zou zorgen dat de in België verblijvende Catalanen voor een Spaanse rechtbank zou verschijnen. Hoe? ‘Het Spaanse parket hangt toch van de regering af’, zo klonk het in het heetst van de verkiezingscampagne. Een faux pas waarvoor later excuses volgden, maar waar nochtans geen letter van gelogen is

Ondertussen heeft het Europese hof van Justitie uitspraak gedaan ten voordele van Puigdemont en Junqueras. Lees het hier.

Linkse vrienden willen niet weten van enige sympathie voor de Catalanen. Ze zitten vast in een soort reflex waarbij het woord onafhankelijkheid onmiddellijk fascisme en collaboratie oproept, en dan stopt het denken.

Maar wat is er eigenlijk aan de hand in Spanje ?

Ik laat het verhaal beginnen bij de burgeroorlog, die van 17 juli 1936 tot 1 april 1939, het land verdeelde met daarbij duizenden moordpartijen en verdeelde families. Die oorlog ging tussen links en rechts, waarbij links een agressieve politiek tegen religie en katholieke kerk had gevoerd. Rechts reageerde daarop met steun van de kerk onder leiding van Generaal Franco. Wie meer details wil vindt die hier.

In die strijd koos Catalonië de kant van links en riep zijn onafhankelijkheid uit. Die werd militair de kop ingedrukt.

Generaal Franco installeerde na de overwinning van rechts (met de steun van Hitler en Mussolini) de dictatuur. Die duurde tot zijn overlijden in 1975. Die datum is van belang, want veel mensen die onder Franco hebben gediend, leven nog.

Een dictatuur wordt gekenmerkt door de opheffing van de scheiding der machten: de wetgevende macht, de rechterlijke macht, en de uitvoerende macht die de wetten uitvoert waaronder dus ook politie en leger vallen.

De opheffing der machten betekent in de praktijk dat in het gerecht en het leger trouwe volgelingen van de dictator worden aangesteld. Na de dood van Franco werd de dictatuur afgeschaft, en officieel werden leger en gerecht gezuiverd. Maar dat was slechts een schijnoperatie. Ook nu nog zitten gerecht en leger vol met oud-Franco aanhangers, en bij grote gedeelten van de bevolking wordt nog altijd geroepen naar de terugkeer van Franco, want in diens tijd was alles beter.

Dàt is de achtergrond van het onafhankelijkheidsstreven in Catalonië. Het is dan ook logisch dat het onafhankelijkheidsstreven wordt gedragen door linkse en extreem linkse partijen zoals de CUP, die werkt volgens het principe van de participatiedemocratie, waarbij alle beslissingen door de algemene vergadering en niet door de particratische organen of partijbureaus getroffen worden. (Wikipedia).

Verder moet ik daar niet veel aan toevoegen. Ik stel enkel vast dat links Vlaanderen niet wil weten van een links Catalonië omdat het tegen Vlaamse onafhankelijkheid is. Zou belgicisme dan toch de hersenen aantasten ?

PS Koningin Fabiola komt uit een sterk Franco-gezinde familie. Zij en koning Boudewijn onderhielden een persoonlijk vriendschap met de dictator. De Hollandse koningin Juliana had banden met het Spaanse koningshuis dat door Franco op de troon werd gezet.

Een reactie achterlaten Reactie annuleren