Dwarsliggers
Dit was veel erger dan een communicatiefout
Een dwarsligger in form die goed dwars ligt… daar hou ik wel van. Alhoewel: is het wel de dwarsligger die dwars ligt ? Ik vind dat hij op het goede spoor zit. Nu, van politiekers kan je nooit zeggen dat die dwarsliggen. Want op dwarsliggers kan je goede sporen leggen…
Natuurlijk laat ik me nu wat gaan, en kan je het woord politiekers niet zo maar op elke individuele politieker toepassen. Maar laat me dan zeggen dat de beschrijving en waardering wél van toepassing is op de politiek als gilde van de mensen die menen dat ze naar macht moeten streven om hun visie op de samenleving op te leggen. Jullie kennen ondertussen al mijn stelling dat de politiek per definitie in dienst staat van het kapitaal.
Zal de politiek dan nooit proberen iets goeds te doen voor de mensen ? Ja, natuurlijk wel, maar slechts in tweede instantie. Eerst het kapitaal en dan de mens. Dat is toch de grondregel van het kapitalisme ? Wie binnen dat kapitalisme leiding wil nemen, moet die grondregel dus respecteren.
Dat zou de politieker toch niet mogen beletten ook nog enige intelligentie aan de dag te leggen. De dwarsligger heeft gelijk als hij de onbetamelijke domheid aanklaagt van een maatregel waarbij de veiligheid steunt op het feit dat iemand veertien dagen geen symptomen heeft vertoond. Want die mens kan de besmetting hebben opgelopen pas enkele dagen voor de ontmoeting… Hoe is het mogelijk dat zulke domheid in een officiële verklaring van een regering terecht komt ?
Eerst en vooral is het onvoorstelbaar dat een viroloog zo iets zou verkondigen. Hoe zit het dan met de rol van die specialisten ? Ik hoorde Jambon telkens opnieuw herhalen dat de politiek de adviezen van de specialisten volgt. Op zich is dat wel verstandig. Niet dat Jambon daar verdienste aan heeft, want hij zegt het om daarmee zijn paraplu open te trekken voor als het zou mislopen, of voor de minder aangename maatregelen. Ja, ik weet het, we komen nu in een andere fase. Van totale focus op bestrijding van een pandemie gaan we nu naar een exit. En bij die exit wordt de rol van de politieker weer belangrijker. Maar ook nu nog moeten gezondheidsoverwegingen meespelen, en als een politieker precies over gezondheidsmaatregelen spreekt, moeten die maatregelen correct zijn en moeten de adviezen van de experten gevolgd worden.
Ik kan slechts één reden bedenken voor deze miskleun: de politiekers zijn zo begaan met hun imago bij de bevolking ( veel kans dat er binnenkort nieuwe verkiezingen zijn ) dat ze de werkelijkheid uit het oog verliezen. Omwille van dat imago zijn ze bereid om de adviezen van de experten te veronachtzamen, en wordt zelfs hun eigen verstand buiten spel gezet. Die politiekers zijn gevaarlijke mensen, want ze zijn meer met zichzelf bezig dan met de problemen die ze verondersteld worden op te lossen.
Overigens moet er me toch iets van het hart over deze regering. Ze bestaat uit drie partijen: MR, VLD, en CD&V. MR en VLD zijn rechtse, liberale partijen. Van de CD&V zitten in de regering: Geens, De Crem, Muylle. Ze behoren tot de liberale rechtervleugel van de partij. Dat betekent dat in tijden van een enorme economische crisis dit land wordt geregeerd door een puur liberale regering. Links is daar op geen enkele manier in vertegenwoordigd. Hoe kan het dat de PS daarmee akkoord is gegaan ? Ik ken het antwoord. Maar dat behoort niet tot het onderwerp van dit artikel.
Ik wil nog iets kwijt over wat de Dwarsligger zegt over emoties. Hij heeft gelijk: er is een verschil tussen wat de mensen vroeger bedoelden met gevoelens, en met de emoties van de moderne mens. Ook vroeger al maakte men het onderscheid tussen diepe en eerlijke gevoelens en sentimentaliteit.
Sentimentaliteit wordt dan gekenmerkt door een cultivering van het gevoelen. De sentimentele mens ervaart een soort van genot in zijn gevoeligheid. Dat gaat samen met theatraliteit: kijk toch eens hoe droevig ik ben.
Uiteraard leeft er ook nu nog bij veel mensen echte gevoeligheid. Maar naast sentimentaliteit is er nog een andere perversie ontstaan: de emotionaliteit die dienstbaar is. Aan wat ze dienstbaar is, kan verschillen. De Dwarsligger heeft het hier over emotionaliteit die dienstbaar is aan de politiek. Een voorbeeld hiervan was de Witte Mars bij de affaire Dutroux. Nogal wat betogingen zijn op die manier dienstbaar: na de betoging gaan de mensen naar huis met het gevoelen dat ze er iets aan gedaan hebben…
Je hebt ook echte marketingsemotionaliteit. Bijvoorbeeld als er bij je aankoop een berichtje zit met de boodschap: Proficiat met je aankoop…Uiteraard wordt er ook op onze emoties ingespeeld om ons aan te zetten tot kopen. Je kan daar de hele onnozelheid rond “beleving” in winkels in onder brengen.
Anders, maar voor mijn part wel in dezelfde categorie zijn tegenwoordig de witte lakens, het neerleggen van bloemen en mooie teksten op de plaats waar onheil heeft plaats gevonden… Ik beweer niet dat de gevoelens niet oprecht zijn. Maar de uiting er van geeft een goed gevoel, een gevoel van opluchting en dat wordt versterkt door de factor van de massa: ik ben niet alleen, we versterken en steunen mekaar. Er zit een instrumentaliteit in deze gevoelens: ze dienen ergens voor. En als instrumentaliteit ergens uit de boze is, dan is het in menselijke emoties.