Is na corona een sociaal economisch herstel mogelijk ?

VRTNWS

Gie Goris en Karl van den Broeck

De ondraaglijke eenzijdigheid van “economisch herstel”

Hoe moet de wereld “na corona” eruitzien? Het debat is volop bezig in panels, relancecomités en task forces. Deze opiniemakers vinden het jammer dat vooral stemmen weerklinken die zo snel mogelijk naar ‘business as usual’ willen overgaan. Dat zou een kapitale fout zijn, zeggen Gie Goris (Hoofdredacteur MO*) en Karl van den Broeck (hoofdredacteur Apache)

Natuurlijk ben ik het eens met de basisstelling van dit artikel. De economie moet inderdaad in dienst van de mens staan. Nu is dat het omgekeerde: de mens staat in dienst van de economie – zeg maar: de winst van weinigen. Als het goed is, krijgt de werker nog een verloning voor zijn arbeid waarmee hij fatsoenlijk kan leven. Maar op het overgrote deel van deze planeet is het niet goed en leven de werkers in armoede. Dat moet dus anders.

Of de economie ook in dienst moet staan van de planeet, durf ik niet zo maar zeggen. Voor de nep linkse politiek correcten die dit soort artikels schrijven is dat een evidentie en wordt ik nu al direct in het hoekje van de reactionairen gezet. Maar dat de mens met respect moet omgaan met onze planeet is zelfs voor mij duidelijk.

Wat we geweldig stoort in dit artikel is de naïviteit die telkens opnieuw opduikt bij deze linkse activisten. Ze lijken te geloven dat Apache of MO* echt invloed hebben op politieke beslissingen. Misschien hebben ze dat geloof nodig om zichzelf te blijven motiveren. Het kan natuurlijk ook domme overmoed zijn.

Neem nu de bewering dat de New Green Deal van Ursula von der Weyen er gekomen is door de mobilisatie van tientallen miljoenen jongeren in Europa. Dat is toch om te huilen van belachelijkheid ? Eerst en vooral moet je je de vraag stellen wié die jongeren eigenlijk gemobiliseerd heeft. In belgië was Colruyt een van de grote sponsors van Anuna. Colruyt heeft grote belangen in windmolens op zee. De mobilisatie van die jongeren is op zijn minst gecorrumpeerd door dezelfde economische belangen als die aan de grondslag van de New Green Deal. Als die mobilisatie al een rol heeft gespeeld, dan heeft ze niet geleid tot de New Green Daal, want die was al in de maak, maar heeft ze enkel bijgedragen om die Deal verkocht te krijgen aan de domme massa. Want die zal die Deal moeten betalen. Colruyt en consoorten zullen de winsten opstrijken. Die jongeren hebben een naam: het zijn nuttige idioten: ze zijn gebruikt geweest.

De Green New Deal ligt in het zelfde schuifje als de privatisering van gezondheidszorg, rusthuizen, pensioenen, openbaar vervoer… Die Deal is een oplossing voor de kapitaalaccumulatie die dringend nood heeft aan nieuwe mogelijkheden tot investering en dus tot nieuwe markten.

Goris en Van den Broeck geloven dat er een nieuw draagvlak is voor vermogensbelasting, het belasten van (ongrijpbare) multinationals (Google Tax) en het inperken van belastingparadijzen… Ja, dat draagvalk is er misschien bij een kleine groep mensen die bewust met die zaken omgaan. Maar op een of andere manier gaan de thema’s voorbij aan de grote massa. Niettegenstaande volgehouden acties van, bijvoorbeeld de pvda, voor een rijkentaks, raakt het thema de gewone man in de straat niet echt. Ja, hij geeft de pvda natuurlijk wel gelijk. Maar eigenlijk zijn die toestanden zo schandelijk onrechtvaardig dat mensen daarvoor op straat zouden moeten komen. Maar dat is niet mogelijk omdat de thema’s eigenlijk ver van het bed van de gewone man liggen. Hij zal intellectueel wel het verband zien tussen de belastingontduiking en het geldtekort voor de sociale zekerheid. Maar naast de ratio is er de emotie. En die is de echte bron voor actie. En de emotie komt er pas als iemand concreet wordt geraakt in zijn portemonnee. Als er al iets gebeurt op het vlak van vermogensbelasting, belasting van multinationals, belastingparadijzen, dan is dat om monopoly-posities af te blokken en de concurrentie gaande te houden. Als er iets is wat we niét moeten gaande houden, dan is dat de concurrentie. Ze is een van de essentiële elementen van het kapitalisme. Als er voor de rest nog iets gebeurt, is het cosmetica.

Wat Goris en Van den Broeck zeggen over de multiculturele samenleving is al even belachelijk. De multiculturaliteit is een afbraak van de samenleving gebleken. Het ideaal waar Goris en Van den Broeck van droomden is een mislukking. De enigen die er voordeel uit gehaald hebben, zijn de kapitalisten. Wil ik met mijn slecht karakter eens een verband leggen ? Valt het niet op dat de klachten over groeiende ongelijkheid en concentratie van rijkdom bij enkelen, samen vallen met de multiculturele samenleving ?

Als je dit allemaal overloopt wordt de oproep van Goris en Van den Broeck wel ongelooflijk naïef. Geloven ze nu echt dat er na de coronacrisis een economie in dienst van de mens kan komen ? Dat zou betekenen dat het kapitalisme verdwijnt en vervangen wordt door een alternatief economisch systeem zonder concurrentie en winst en zonder kapitalisten die eigenaar zijn van de productiemiddelen, en op basis van die eigendom ook eigenaar van de producten.

Ik zou willen dat het kapitalisme verdwijnt. Maar Goris en Van den Broeck stellen het voor alsof zo ’n menselijke economie mogelijk is binnen het kapitalisme. Daarmee ondergaven ze de strijd tegen dat onmenselijke systeem.

Laat me nog heel even advocaat van de duivel spelen: Jambon heeft gelijk als hij de zaak in handen geeft van neoliberalen. Want we staan in concurrentie met andere landen die al veel neoliberaler zijn dan wij (zelfs Nederland en zeker Duitsland ! ). En die concurrentie kunnen we niet winnen als we niet even neoliberaal zijn. Wie nu pleit voor een sociale economie, leidt de gewone man tot nog grotere armoede dan de armoede die het neoliberalisme al zal meebrengen. 

Neen, ik pleit niet voor dit platste opportunisme. Ik word er ziek van. Maar dat is wel de toestand. Dat is kapitalisme. Dat is onze echte tegenstander.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *