VRTNWS
Kijk, moest Philippe geen koning zijn, dan zou ik hem misschien nog wel een sympathieke kloot kunnen vinden. Alhoewel… Maar hier gaat het natuurlijk niet om zijn persoon, maar om zijne majesteit. En zijne majesteit heeft een probleem. Dat probleem heeft een naam, of liever, heeft twee namen: n-va en vlaams blok. Want die vormen door de verkiezingsuitslagen een bedreiging voor zijn koninkrijk. Nu kan ik over het vlaams blok geen goed woord uit mijn klavier krijgen, maar daar gaat het niet om. Wat er ook van zij: dat koninkrijk en die majesteit moeten zo snel mogelijk verdwijnen. Ik heb in eerdere blogs al ten overvloede aangegeven waarom.
Maar de koninklijke hark verdedigt zich. Nu is zijne majesteit natuurlijk niet de enige verdediger van zijn koninkrijk. Zo ’n koninkrijk heeft een aantal figuren die binnen dat rijk machtsposities en rijkdom hebben verworven, en die macht en rijkdom komen in gevaar als het rijk in gevaar komt. Vraag je tussendoor ook maar eens af waarom een koninkrijk eigenlijk een “rijk” genoemd wordt. In ieder geval heeft een koninkrijk altijd een rijke koning. Dikwijls heeft een koninkrijk een arme bevolking. En toch heet dat nog een rijk.
En dus wordt er door de koning, het koninkrijkse groot kapitaal en de gevestigde machten van het koninkrijk, alles aan gedaan om het uit mekaar vallen van dit koninkrijk te voorkomen. Daarvoor moet de bevolking liefde voor het rijk en de koning aangepraat worden. Kinderen leren dus op school de brabançonne en de fascistische leuze “Een dracht maakt macht”; ze beoefenen het zwaaien met verkeerd opgehangen Duitse vlaggen; en zelfs een koning die luie negers de handen liet afkappen kreeg zijn standbeelden.
In tijden van veralgemeend verhoogde verdwazing brengt een voetbalploeg de natie tot orgastisch alcoholisme.
In normale tijden volstaat dat om genoeg mensen in de idiotie te houden. Maar de verkiezingsuitslagen maken dat deze tijden niet meer normaal zijn en brengen het rijk in gevaar, en dus wordt er een tandje bijgestoken in de massale manipulatie om de bevolking tot grotere liefde aan te zetten.
De reguliere media zijn in handen van dat groot kapitaal en gevestigde machten, en zij werken dus onvoorwaardelijk mee aan de opgevoerde manipulatie.
Soms neemt dat groteske vormen aan zoals in het druk bekeken programma “Iedereen Beroemd” waarin dan rubrieken worden opgenomen met titels als “Bravo belgië” en “O Dierbaar belgië”. Je zou die rubrieken als satire kunnen beschouwen, maar de meeste mensen zien het niet zo en zwelgen in fierheid over hun kleine land dat toch tot grootse dingen in staat is, zoals de uitvinding van een middel tegen spetterpoep.
Soms is het subtieler en wordt enkel de belgische driekleur stoemelings binnengesmokkeld zoals in Twee tot de Zesde Macht, als achtergrond voor de immer sympathieke Jeroen Meus. Door dit beeld vloeit de sympathie voor Meus over naar de belgische driekleur. Ik weet wel dat er mensen zijn die dit ver gezocht vinden, maar raadpleeg maar eens iemand uit de reclamewereld.
Oh ja, ook de reclamewereld doet vrolijk mee. Is het je nog niet opgevallen hoeveel producten er de laatste tijd als “belgisch” worden gepromoot ? Telkens verschijnt daarbij dan ook een belgische driekleur. En altijd komt het er op neer dat “wij” fier mogen zijn op wat dit land voortbrengt. Herinner je de reclame voor “kazen van bij ons”.
Natuurlijk moet ook de koninklijke hark zelf zijn duitje in het scrotum doen, enthousiast gesteund daarin door Mathilde. Soms lijkt het wel een aflevering van “Schipper naast Mathilde”. En dus worden de bezoekjes aan allerlei instanties opgevoerd. Daar is over nagedacht, want zowel de zorg- als de anti-Vlaamse cultuursector krijgen aandacht en altijd is er mooi beeld- en klankmateriaal en verklaren omhooggevallen onnozelaars hun liefde en waardering voor het vorstelijk onpaar. De nationale zenders vinden dit soort geintjes relevant nieuws – ook al heeft niemand er wat aan, behalve het onpaar zelf.
Uiteraard worden ook de kinderen mee opgenomen in de arbeid ter redding van het rijkelijke inkomen. Nog niet zo lang geleden werd er eenmaal per jaar een officieel stijve familiefoto gemaakt. Nu komen er voortdurend beelden van de vrolijke bende in de media, al dan niet ter promotie van het toerisme. Een uitschieter daarin is het meisje Elisabeth, de waarschijnlijk en in ieder geval hopelijk niet meer toekomstige troonopvolgster.
De paleiselijke spin doctor heeft het eerder al gedaan met Anuna. Een sympathiek mooi meisje slaat altijd aan. De timing zat wat fout, maar als die geklopt had, zouden de groenen, de meest koningsgezinde partij van dit onland de verkiezingen gewonnen hebben, en zou het n-va gevaar (voorlopig) geweken geweest zijn. Nu heeft de verkeerde timing het vlaams blok de verkiezingsoverwinning bezorgd. Maar Elisabeth doet het goed. Alle sacochemadammen en pedofielen zijn in katzwijm gevallen bij de beelden van Elisabeth die een proper negerkindje droeg.
En nu springt de koninklijke hark dus op de trein van black lives matter met zijn spijt voor de wandaden van zijn voor-zitter op de troon. Er is iets raars: dadelijk na het bekendmaken van de koninklijke spijt-brief verschenen er commentaren die er op wezen dat die brief meer gericht was op binnenlands gebruik, dan op de Congolese bevolking. Ik heb me suf gegoogled, maar ik vind die commentaren niet terug. Censuur ? Want natuurlijk: die brief past in de propaganda voor het koninkrijk, net zoals de reclame voor kazen van bij ons. Dat de hark de strijd tegen het racisme verlaagt naar het niveau van reclame voor kazen is een onbedaarlijke schande.
Maar ik wil eindigen met een positieve noot: er zijn echt wel lekkere Vlaamse en Waalse kazen !