De Wereld Morgen
Twee huidskleuren, twee klassen: twee maten, twee gewichten
Nadine en Luk hebben gelijk:
- de klassejustitie bestaat (nog altijd). Meer algemeen leidt de ons-kent-ons mentaliteit tot onrecht.
- de misdaad van de jongeren op het strand van Blankenberge is veel minder zwaar dan die van de reuzegommers.
- er zijn mensen die bij de Blankenbergers de link leggen tussen huidskleur en misdaad; en dat niet doen bij de reuzegommers. Dat is misdadig.
- De Crem heeft zoals we van hem gewoon zijn nog maar eens een hoop dwaasheid verkocht.
Laat mij er nog aan toevoegen dat de reactie op de rel in Blankenberge op zich overdreven is. Jongens die met een parasol naar de politie werpen, verdienen niet zoveel aandacht.
Maar Nadine en Luk vergeten soms wel wat en hebben ook ongelijk.
Ten eerste is er noch bij de blankenbergers, noch bij de reuzegommers al een gerechtelijke uitspraak. Wat gaan Nadine en Luk zeggen als de reuzengommers (terecht) veel zwaarder worden gestraft dan de blankenbergers ?
Die blankenbergers zitten wel in de gevangenis, maar zijn juridisch geen gevangenen, want ze zitten in voorhechtenis. Voorhechtenis wordt normaal toegepast als er kans is op vluchten, zodat de beschuldigde niet komt opdagen bij de rechtspraak. Ik veronderstel dat het gerecht heeft geoordeeld dat die kans er wél is bij de blankenbergers en niet bij de reuzegommers. Of die inschatting van het gerecht juist is, laat ik hier in het midden. Maar in ieder geval is het niet correct van Nadine en Luk om dit element buiten beschouwing te laten.
De uitspraken van de politievakbonden worden hier uit hun context gerukt en in een andere context geplaatst. De houding van de politie wordt een element in een vergelijking tussen reacties op twee verschillende misdaden. Maar bij mijn weten hebben de reuzegommers zich niet met geweld tegen politie-optreden verzet. Laat het standpunt van de politie voor wat het is: de politie is het beu om beledigd en belaagd te worden. Politiemensen zijn ook vaders en moeders.
Nu begeef ik me op glad ijs. Heeft het probleem van geweld tegen de politie en van overlast in het algemeen iets te maken met huidskleur, afkomst, gemeenschap ?
Sta me toe om op te merken dat Nadine en Luk zelf die toer op gaan: als ze vaststellen dat er twee maten en gewichten zijn, hebben ze ook vastgesteld dat er twee “groepen” zijn. Je kan niet aanklagen dat blanken bevoordeligd worden zonder over zwarten te spreken.
Ik denk dat je niet kan ontkennen dat er een patroon zit in de overlast en het geweld tegen de politie. Uiteraard zijn ook “blanken” geregeld overlastig. Nog niet zo lang geleden waren er rellen in Knokke met Nederlanders. Niemand heeft er toen tegen gereageerd dat die jongeren als Nederlanders werden bestempeld. Waarom is het politiek correct dan ten strengste verboden om te zeggen dat het in Blankenberge over Marokkanen ging ? Voor de zekerheid: ik weet zelfs niet of het over Marokkanen of over Congolezen, of… ging. Het doet er niet toe. Het gaat er over dat je bepaalde groepen niet mag benoemen, en andere wel. Als het Chinezen geweest zouden zijn, zou dat zeker in alle kranten grote koppen gehaald hebben. Ah ja, want rellen met Chinezen zijn zeer uitzonderlijk. Ja, ik weet het: dit is smerig van mij. Maar het is wel zo.
Als je geen probleem hebt met het benoemen van de ene groep, maar wel met het benoemen van de andere, geef je toe dat er met die andere groep een probleem is.
Waar ligt dat probleem ? De politiek correcten situeren het automatisch buiten de groep: het probleem wordt gecreëerd door Vlaamse racisten (ik ga nu even snel door de bocht). Maar een beetje serieuze racist die overtuigd is van de superioriteit van zijn eigen arische ras, moet dan toch ook problemen hebben met de Chinezen ? Ik ken niet veel Chinezen, maar de meesten spleken slecht Nedellands. Toch hoor je niets over problemen met Chinezen aan vijvels.
Als ik zeg dat het probleem zich situeert binnen de groep, stigmatiseer ik dan die groep ? Als ik aanklaag dat er binnen de supporters van Anderlecht een grote groep hooligans (Ariërs ! ) de boel verpest, stigmatiseer ik dan de supporters van Anderlecht ?
Laat me hierop verder gaan: ik ben ervan overtuigd dat het supporter fenomeen op zich al problematisch is: het gaat terug op de oerinstincten van het leven in stammen. Supporterclubs zijn moderne vormen van stammen. Ja, dat is kritiek. Maar zo lang dat oer-gedrag zich beperkt tot huil geluiden en vals gejank, en niet vervalt in stammenoorlogen, kan ik daarmee leven. En als ik die supporter buiten zijn voetbalbiotoop ontmoet, als collega verpleger in het ziekenhuis, kan ik hem zelfs een sympathieke en gewaardeerde gast vinden.
Als ik zo mag spreken over hooligans en supporters van Anderlecht, waarom dan niet over Marokkanen ?
Hier moet ik wel een onderscheid maken: als ik het daarbij heb over Marokkanen, puur omwille van hun afkomst, ga ik in de fout.
Maar als ik met Marokkanen de Marokkaanse gemeenschap in belgië bedoel, ligt het anders. Deze gemeenschap wordt gekenmerkt door bepaalde sociologische en sociale omstandigheden en door culturele tradities die niet altijd samengaan met de samenleving van de overgrote meerderheid van het land. Ik wil aannemen dat er binnen die gemeenschap een meerderheid is van mensen die geen problemen stellen, net zoals dat is bij de meerderheid van de voetbalsupporters. Maar als er binnen die gemeenschap een onevenredig groot gedeelte wél problemen brengt, heeft die gemeenschap een probleem.
De eerste voorwaarde om een probleem op te lossen is het erkennen en benoemen. Dat benoemen vraagt analyse.
Tenslotte: als we zover zijn, vluchten de politiek correcten weg in de ontkenning van de gemeenschap en willen enkel nog spreken over individuen. Maar aan dat liberaal individualisme kan deze linkse Charel niet meedoen.
Je mag van mij in het algemene van de redenering de Marokkanen vervangen door Hottentotten, Trumpaanhangers, katholieken, Walen of liefhebbers van Monty Python. Maar natuurlijk: in belgië gaat het zeker ook over de Marokkaanse gemeenschap.
Ik wil dadelijk meewerken om te onderzoeken tot welke bredere gemeenschap die Reuzengommers eigenlijk horen. Je zal dan zeker uitkomen bij een groep hooggeplaatsten die mekaar altijd opnieuw tegenkomen op dezelfde feestjes. Voor mijn part noem je die groep en bij uitbreiding de hele klasse ook een gemeenschap (studentenclubs hebben juist gemeenschapsvorming als doel). Welnu: het is duidelijk dat die gemeenschap een probleem heeft. Alleen denk ik dat het probleem van de Marokkanen opgelost kan worden (op voorwaarde dat we de politiek correcten uitgeroeid krijgen). Voor de reuzegommers is er geen hoop.