Doorbraak
Femicide gebeurt ook hier en nu
Pinar Akbas is van de n-va. En dan ? Ik ken mensen – zogezegde linksen – die afhaken als ze het woord n-va horen, indachtig het bijbelse gezegde: “Nazaret ? Kan daar iets goeds uit voortkomen?” (Joh.1,46). Voor de heidenen en cultuurbarbaren: Jezus kwam uit Nazaret. Vervang de n-va door Nazaret, en je weet wat ik bedoel. Ik moet het niet eens zijn met de n-va om waardering te hebben voor de bijdragen van Pinar.
Ik richt me hier tot de politiek correcten, een bevolkingsgroep waar ik een diepe minachting voor voel. In de naam van de correctheid berokkenen ze veel leed. Ze doen me denken aan de Farizeeën waarvan die van Nazaret zei dat het witgekalkte graven zijn; mooi van buiten, maar vol rottigheid van binnen. Als ik dat zo lees, voel ik mezelf vergeleken met Jezus eigenlijk wel een watje. Maar het is niet de bedoeling om hier een religieuze blog te schrijven.
De lotgevallen van de jonge vrouw die Pinar hier beschrijft zijn aanstootgevend. Maar nog meer aanstootgevend is dat Pinar gelijk heeft als ze stelt dat het hier en nu gebeurt, in onze samenleving. En in de Turkse gemeenschap waarin Pinar thuis is.
Nu beginnen de politiek correcten te huilen: femicide gebeurt ook bij ons. Kijk maar naar Ilse Uyttensprot. Dus moet ik mijn mond houden over de Turken. Ik demoniseer een bevolkingsgroep en schep verdeeldheid.
Welnu, ik houd mijn mond niet.
Inderdaad: feminicide gebeurt ook bij ons. Maar we leven wel niet in een cultuur die de vrouw als bezit van de man beschouwt, of in ieder geval van haar onderdanigheid verwacht. De algemeen verspreide opinie “bij ons” verzet zich daartegen. In de Turkse cultuur wordt dit gecultiveerd.
Wil a.u.b. opmerken dat ik het nu even niet over “de Turken” heb gehad. Er zijn zeker Turkse mannen die zich aan die cultuur ontworsteld hebben, naar het voorbeeld van katholieke vrouwen die nog niet zo lang geleden geacht werden niet te gaan werken en het huishouden te doen en zo ook in een positie van afhankelijkheid leefden.
Het rare is dat de politiek correcten dadelijk met mij mee marcheren als ik protesteer tegen de “katholieke cultuur”, maar niet willen weten dat er een Turkse cultuur bestaat.
Ah ja, ik ben er zelf over begonnen: maar dat krijg ik ook altijd voor de voeten geworpen: “maar bij ons was het nog niet zo lang geleden toch hetzelfde !” Ja, en dan ? Politiek correcte nul, je zegt het zelf: nu is het niet meer zo bij ons. En praat ons zondig verleden het even zondige heden van die Turkse cultuur goed ? Als je dat doortrekt kan je even goed zeggen dat Erdogan half Afrika mag koloniseren. Ah ja, want nog niet zo lang geleden hadden ook wij kolonies. Alleen al dat de politiek correcten met zo belachelijke argumenten afkomen bewijst een gebrek aan bepaald vermogens.
Dus neen: ik kan op basis van het verhaal van Pinar niet met vooroordelen naar de Turkse man kijken. Maar ik kijk wel naar de Turkse cultuur, en als daar niet snel iets aan verandert, past ze niet in onze samenleving. Of aanvaarden we een samenleving met twee snelheden: één waarin de mensenrechten gerespecteerd worden – niet genoeg, maar wel in principe en we streven er naar – en één waarin de mensenrechten principieel worden afgewezen ?
Kàn er iets veranderen ?
Pinar zegt het niet met zoveel woorden, maar uit haar verhaal is wel duidelijk dat de stimulans voor verandering van de vrouwen zelf moet komen. Zoals bijna altijd in primitieve culturen zijn de vrouwen de rem op alle verandering. Vrouwen zijn eerder conservatief, gericht op veiligheid, geborgenheid voor hun kinderen en niet geneigd om het onbekende tegemoet te treden.
Na de politiek correcten, jaag ik nu ook de feministen tegen me in het harnas. Maar anders dan de politiek correcten, wil ik de feministen wel sussen (vergeef me de valse toon van dit zinnetje): de feministen zijn er in geslaagd om deze primitieve manier van vrouw zijn te overstijgen. Dat een aantal onder hen daarmee wat vrouwelijkheid zijn kwijt gespeeld is een kwalijke bijkomstigheid. Maar daar valt over te discussiëren. Tegenwoordig wordt je al naar de verdoemenis gestuurd als je nog maar durft suggereren dat er een verschil is tussen mannen en vrouwen of dat mannen niet menstrueren.
Maar ik moet toch nog even ernstig zijn.
In marxistisch denken ga ik er vanuit dat de economische factor (om zijn minst mee) het zijn van mensen bepaalt.
Het feminisme is hier doorgebroken toen na de wereldoorlog de arbeidsmarkt de vrouwen hoognodig had.
Daarom moet alle jongeren (het gaat eigenlijk om de moslim meisjes, maar dat gaan we niet zeggen) na hun studies gedurende een bepaalde periode verplicht aan het werk gaan (voor mijn part een opgedreven stage) en daarbij serieus vergoed worden, zo nodig door de staat. Noem het een nieuwe tak in de sociale zekerheid.
Alle lonen moeten worden uitbetaald op rekeningen waarop enkel de loontrekkende verrichtingen kan uitvoeren.
Vrouwen in gezinnen waarin enkel de man op de arbeidsmarkt komt, worden verplicht te werk gesteld en uit huis gehaald. Daarmee krijgen ze een persoonlijk inkomen. Enkel als het enige inkomen voldoende is om fatsoenlijk van te leven, kan hierop een gemotiveerde uitzondering worden gemaakt. (Dan ook voor de man) Daarmee wordt ook een gedeelte van de armoede in bepaalde milieus weggewerkt.
Er is ook een culturele maatregel nodig. In de eindtermen van het vak lichamelijke opvoeding moet ook een cursus paardrijden worden opgenomen. Daarmee is het probleem van dat maagdenvlies opgelost.
Ja, ik weet het, ik schiet met spek. Maar denk toch maar eens in die richting na.
Tenslotte, ik ben nu toch in de stemming om te jennen: als een stem als die van Pinar in de n-va gehoor krijgt, kan het toch niet zo erg gesteld zijn met die partij.