Knack
Vlinks streeft naar een sociaal, rechtvaardig en inclusief Vlaanderen met maximale autonomie.
‘De wortels van de Vlaamse beweging liggen net in de strijd tegen discriminatie en onderdrukking’
Er struinen nog al wat linksen rond voor wie alles wat Vlaams is, rechts is, om niet te zeggen nazistisch. Het is onmogelijk om met die mensen in dialoog te gaan. Ze kennen enkel polarisatie en het zaaien van verdeeldheid en haat tegen alles wat Vlaams is.
Nochtans is de Vlaamse Beweging in essentie een sociale en emancipatorische beweging. Ze werd bij haar oorsprong gedragen door “les petits curés” en de onderwijzers van de dorpsscholen die het niet konden aanzien hoe de mensen voor wie ze werkten werden gediscrimineerd omdat ze de taal van de elite, het Frans, niet machtig waren. Dat maakt dat de sociale strijd een taalstrijd was. Taal is verbonden met identiteit.
Die linksen doen daar schamper over en ontwerpen dan allerlei theorieën waarin identiteit belachelijk wordt gemaakt; als onbelangrijk wordt voorgesteld, en wie identiteit toch belangrijk vindt is een bekrompen op zichzelf gerichte navelstaarder. Ik ga daar hier niet tegen argumenteren. Wie meegaat in dat linkse verhaal is toch verloren.
Natuurlijk hadden les petit curés en die onderwijzers ook alles kunnen zetten op het aanleren van het Frans. Maar die mensen waren toen al slimmer dan de idioten die nu verklaren dat iedere belg tweetalig Nederlands – Frans moet zijn. Echte meertaligheid is voor de meeste mensen niet weggelegd. (Als zeker niet voor de Franstaligen.) Leerkrachten Frans in het Vlaamse onderwijs ondervinden het iedere dag, ook al is het Frans de verplichte tweede taal. De Vlamingen die wél de gave van de meertaligheid hebben en neerkijken op de eentaligen hebben de voeling met de gewone mens verloren – als ze die al ooit gehad hebben. Het zijn zij die in hun ivoren toren zichzelf narcistisch wentelen in hun superioriteit. Misschien is ook dat een vorm van nazisme.
Les petits curés en de onderwijzers hadden dus gelijk als ze vochten voor de rechten van de mensen die het Frans niet machtig waren.
Daar komt nog bij dat het niet om fransonkundige mensen ging tussen een algemeen Franstalige massa. Het ging om een gans landsgedeelte. Vandaar dan ook de tendens om de sociale strijd tegen discriminatie te koppelen aan de strijd voor onafhankelijkheid van dat landsgedeelte. Het was duidelijk dat belgië een Franstalig land moest worden. De strijd van de Vlamingen werd daardoor een strijd tegen belgië.
Les petits curés en de onderwijzers hebben de sociale taalstrijd gewonnen. Dat is niet zo voor de strijd tegen belgië.
Is daarmee de sociale strijd gestreden ? Natuurlijk niet, want in Vlaanderen is er nog altijd veel discriminatie en groeien de armoedecijfers. Meer en meer wordt duidelijk dat onze sociale zekerheid onder druk staat en geleidelijk wordt afgebroken. Vlaanderen verrechtst en dan heb ik het niet over Vlaamsgezindheid of antibelgicisme, maar sociaal-economisch. De strijd voor een sociaal Vlaanderen moet dus worden voortgezet. De Vlaamse beweging is nog altijd nodig.
Het element taal speelt natuurlijk niet meer. Maar de essentie, de sociale strijd, blijft.
Maar kan je dan nu niet zeggen dat dit geen Vlaamse, maar een belgische strijd is geworden ?
Wel neen, want volgens onze linkse vrienden is Wallonië een lichtend voorbeeld van linksigheid vergeleken met Vlaanderen. Als iedereen aanneemt dat Vlaanderen rechts is en Wallonië links, betekent dit dat er een specifieke sociale strijd moet gevoerd worden in Vlaanderen.
Wel grappig natuurlijk is het feit dat dit Waals lichtend voorbeeld van linksigheid moet beroep doen op steun van het rechtse Vlaanderen. Dat doet vragen rijzen over de aard van die linksigheid. Misschien is ze dan toch niet zo ’n goed voorbeeld. De linkse vrienden die menen dat belgië moet blijven bestaan omdat Wallonië Vlaanderen sociaal zou houden moeten daar toch eens over nadenken. Voor mijn part is het duidelijk: het linkse Vlaanderen moet anders zijn dan het linkse Wallonië. Een reden om Vlaanderen los te maken van Wallonië. Voor wie dat te ver gaand vindt: er moet in ieder geval in Vlaanderen een andere sociale strijd gevoerd worden dan in Wallonië.
Er zit een serieus probleem in de belgische constructie want die heeft de verrechtsing van Vlaanderen niet belet. Integendeel. Ik beweer dat Vlaanderen verrechts is door belgië.
Wat is er gebeurd ? Het belgische grootkapitaal is groot geworden door de kolonisatie van Congo en door de zware industrieën in Wallonië. Wallonië heeft na de teloorgang van die zware industrie de boot gemist. Dat heeft het belgische grootkapitaal ernstig verzwakt. Maar het staat nog altijd sterker dan het Vlaamse kapitaal dat je niet echt grootkapitaal kan noemen omdat het Vlaamse vooral berust op kleine en middelgrote ondernemingen. Maar als het belgische grootkapitaal niet in Wallonië overleeft, waar dan wél ? Ja, in Vlaanderen natuurlijk. Het situeert zich in Brussel, maar teert op Vlaanderen. Het zal wel zijn dat het koningshuis als de dood is om Vlaanderen te verliezen. Voor de koninklijke hark is het aannemelijker om Wallonië te verliezen dan Vlaanderen. Dat is dan het grappige: als Vlaanderen onafhankelijk zou worden zal het altijd een republiek zijn. Het koningshuis en het belgische grootkapitaal dat daarmee verbonden is, vechten dus wanhopig voor het voortbestaan van belgië.
Als we naar een sociaal Vlaanderen willen, moeten we Vlaanderen verlossen van het belgische grootkapitaal. Dat kan niet binnen de belgische constructie.
Natuurlijk zal een onafhankelijk Vlaanderen niet automatisch links zijn. Daarvoor zal strijd moeten gevoerd worden. Maar we zijn dan wel al verlost van het belgische grootkapitaal.
De Wever moet hier eens goed over nadenken. Dat hij nu de socialisten opvrijt zal wel strategie zijn. Maar als hij de oorspronkelijke Vlaamse beweging trouw wil zijn, zou een vorm van socialisme ook passen in zijn ideologie.