MO*
Androgyne mannen passen niet in de nationale beeldvorming van China
Dat gendergedoe is een thema dat me nooit echt geïnteresseerd heeft. Eigenlijk is het de eenvoud zelve, en het heeft totaal geen zin om in gesprek te gaan met iemand die dit niet inziet.
Een man is een man, een vrouw is een vrouw. In de werkelijkheid bestaat er bij individuele mensen een oneindige gradatie tussen de twee polen. En iedereen heeft recht op zijn eigenheid. Zie de individuele mens dan ook nog als een wezen in evolutie, en ik denk dat je klaar bent met het thema.
Maar het is natuurlijk wel een interessant idee dat de man eigenlijk gemaakt wordt door de vrouw, zoals in dit artikel van Lin Pang op het einde wordt aangegeven. Eigenlijk is ook dit een evidentie. Ongelooflijk dat ik daar zelf nog niet aan gedacht heb.
Het begrip mannelijkheid betekent niets zonder vrouwelijkheid, net zoals er geen dag zou bestaan als er geen nacht zou zijn.
Als “de man” verandert, wil dat dus ook zeggen dat de vrouw is veranderd, want het is de verandering van de vrouw die de verandering van de man bewerkstelligt. Lin Pang geeft dit ook aan: de vrouw is onafhankelijker geworden op financieel, sociaal en mentaal vlak en dat heeft dus invloed op het man zijn van de man.
Lin Pang is een vrouw en ik begrijp dus dat ze de zaak vanuit de vrouwelijke kant bekijkt. Maar uiteraard is ook het omgekeerde waar: de man bepaalt de vrouw. Als de man verandert, zal dus ook de vrouw veranderen.
Dat werpt een nieuw licht op het feminisme: het feminisme is veroorzaakt door veranderingen bij de man. Het echte feminisme wil niet de vrouw veranderen, maar de man. Feministen die denken dat ze door eigen strijd de vrouw veranderd hebben, zijn gewoon naïef.
Overigens moet dit de Chinese overheid aan het denken zetten: als ze de Chinese mannen in voorbereiding van de wereldoorlog mannelijker wil maken, moet ze inzetten op de verandering van de vrouw, en die vrouwelijker maken zodat ze meer nood heeft aan mannelijke mannen.
Ik stoot hier op een idee die ik eerder al heb aangegeven: de werkelijkheid evolueert en de mens overschat zijn invloed hierop. De mens kan er voor kiezen om zich in te schakelen in de evolutie en die te bevorderen of hij kan de evolutie tegenwerken. Maar hij kan ze niet veranderen. Hoogstens wat vertragen of versnellen.
Als de mens denkt dat hij de werkelijkheid bepaalt, is dat hubris, pure hoogmoed.
Bram Vermeulen zong het al:
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
Het water gaat er anders dan voorheen
De stroom van een rivier hou je niet tegen
Het water vindt er altijd een weg omheen
Misschien eens gevuld van sneeuw en regen
Neemt de rivier mijn kiezel met zich mee
Om hem dan glad en rond gesleten
Te laten rusten in de luwte van de zee
De tweede wereldoorlog is er niet gekomen door Hitler. Die oorlog was het gevolg van economische en politieke evoluties. Hitler was gewoon de juiste persoon op de juiste plaats om de beslissing te formuleren die al door de evolutie genomen was. Eigenlijk doen we Hitler veel te veel eer aan. Pas dit nu ook maar toe op Stalin en meer recent op Orban in Hongarije en Dries Van Langenhove in Parijs.
Ik bedoel maar: misschien moeten we ons niet zozeer op figuren en partijen concentreren, maar wel op de onderliggende evoluties. Een partij bekampen heeft geen zin als je niet de voedingsbodem voor het succes van die partij kan of wil aanpakken.
Dat was het drama van de communisten in Duitsland die vochten tegen het opkomend fascisme: ze vochten tegen de fascisten, maar veranderden niets aan de toestand in Duitsland… Mag ik nu ook aan Gramsci denken ?
Natuurlijk is het niet zo simpel, want de evolutie waar ik het over heb, gaat over de langere termijn. Op kortere termijn heeft de mens natuurlijk wel wat macht. En een individu blijft nog altijd binnen bepaalde perken verantwoordelijk voor zijn zijn en daden.
Evolutionair worden mannen aangetrokken door vrouwen die vruchtbaarheid uitstralen: volle borsten en een breed bekken. Rubens had gelijk !
Vrouwen zoeken mannen die kracht uitstralen. Die kracht wijst op gezond zaad, maar bij de menselijke soort gaat het ook over kracht die een gevoelen van veiligheid geeft daar waar vrouwelijke fysieke kracht tekort schiet.
Tiens, mannen en vrouwen vullen mekaar aan. Een evidentie ? Ook in deze tijd nog ?
In onze beschaving wordt aan deze beelden getornd. In een wereld van ambtenaren is de fysieke kracht van de man minder belangrijk. Zo wordt het jongens-type aantrekkelijker. Of vrouwen zich in de ultieme keuze hierdoor laten leiden, is nog een andere zaak. Het strikt evolutionair element blijft zeker sterk.
Het is opvallend hoe Lin Pang naar Zuid-Korea en Japan verwijst. Het zijn de meest verwesterde landen in het Oosten. Tegelijkertijd is de Oosterse man sowieso in Westerse ogen minder mannelijk omdat hij van het pezige type is en minder brute kracht uitstraalt. Ligt in de combinatie van deze twee factoren de oorzaak van het feit dat precies Zuid-Korea en Japan de bakermat lijken te zijn van de jongensbandhype ?
Is het allemaal van belang ?
Op zich natuurlijk niet.
Het is niet het succes van de jongens-muziekgroepjes die telt. Het gaat over de reactie van de Chinese overheid. Rare blog vandaag: over wat echt belangrijk is, heb ik het niet gehad.
Gelieve daarbij te noteren dat ik totaal niet weet of wat ik hier beweerd heb juist is. Het zijn maar bedenksels.
Eigenlijk telt niet wat ik denk, maar wat jij denkt.