De Wereld Morgen
Nu we het eindelijk over dividenden hebben, mogen er best nog wat mythes sneuvelen
Natuurlijk heeft Connerke zich grandioos belachelijk gemaakt met zijn gezever over de dividenden. Het resultaat van het overleg in de regering is er het beste bewijs van: het is een totale afgang voor de vakbonden, en de reden is simpel: de socialisten zijn aan de kant van de liberalen gaan staan.
Magnette zal nog wel wat straffe verklaringen afleggen, maar dat is Hyacint gedoe: schone schijn en volksbedrog.
Politieke analisten die de Vooruit van Conner hebben ontleed, komen tot het besluit dat Conner eigenlijk een sociaal-liberaal is. Hierin verschilt hij in niets van de sociale vleugel van de VLD. Voor de duidelijkheid: De Croo en Lachaert behoren tot de extreem asociale vleugel.
Ook Magnette is opgeschoven in liberale richting. Het feit dat hij Dermine, een oud-McKinsey boy tot hoofd van de vermaarde studiedienst van de PS heeft aangesteld is veelzeggend. Die Dermine is nu staatssecretaris van relance en strategische investeringen.
Voor wie het niet weet: McKinsey is een ultra-liberaalkapitalistisch adviesbureau dat zowat alle wereldtopbedrijven tot zijn klanten mag rekenen, met slechts één doel: meer winst.
Magnette is tot het besluit gekomen dat de ontbinding van belgië onvermijdelijk is. Hij voert nog een achterhoedegevecht om die ontbinding zo lang mogelijk uit te stellen, om zo lang mogelijk te genieten van de Vlaamse transfers en ook om tijd te winnen voor de ombouw van de Waalse economie.
Die ombouw is nodig omdat een onafhankelijk Wallonië met de huidige linkse economische Waalse politiek in een verschrikkelijke armoede zou wegzakken. Je kan het zo uitdrukken: Wallonië wil Vlaanderen inhalen, en dat kan enkel als het dezelfde economische politiek gaat voeren als Vlaanderen. Vlaanderen voert een rechtse economische politiek. Als Wallonië wil overleven moet het opschuiven naar rechts. Dàt is de lijn van Magnette. Daar heeft hij mensen als Dermine voor nodig. Ik ben er van overtuigd dat hij oprecht socialist is, en dus zal hij zeker proberen om sociale accenten te blijven leggen, maar de basisrichting wordt liberaal en rechts. In die zin zit hij op hetzelfde spoor als Conner: hij wordt sociaal liberaal, wat meer sociaal, maar liberaal.
Nogmaals: ik wil er nog altijd van uitgaan dat Magnette en Conner het hart links hebben, maar de werkelijkheid verplicht hen om hun hersenen rechts te hebben.
Eigenlijk is het simpel: De Croo heeft gelijk: de loonwet is nodig. Een globale loonstijging van meer dan 0,4% zou de concurrentiepositie van de belgische economie verzwakken. Wie dat ontkent ontkent het feit dat we leven in het kapitalisme.
Concurrentie is een essentieel element in het kapitalistische systeem en we leven dus in concurrentie met Duitsland, Nederland, Frankrijk, en eigenlijk met alle andere landen in de wereld.
Dat belgië de lonen niet kan laten stijgen omdat de Duitse dat niet doen, en dat Duitsland de lonen niet kan laten stijgen omdat de belgische dat niet doen, toont het nonsensgehalte van het kapitalisme aan, maar je kan er niet omheen: de rijken worden er rijker door, en dat is het enige wat telt in het kapitalisme.
Dat is dus de werkelijkheid. De Croo is voorstander van die werkelijkheid. Magnette zal er zeker geen voorstander van zijn – van Conner weet ik het zo nog niet – maar hij moet zijn Wallonië wel in die werkelijkheid laten overleven.
En de vakbonden ? Die voeren een achterhoedegevecht zoals ze al jaren doen. Ze hebben de fase van het pure neoliberalisme moeten slikken. De afbraak van de sociale politiek in Duitsland door de Harz-akkoorden is ingevoerd door een regering van Socialisten en Groenen. Nu zijn de Groenen natuurlijk nooit links geweest, maar de Socialisten hebben die akkoorden goedgekeurd, niet omdat ze daar enthousiast over waren, maar omdat je in het kapitalisme nu eenmaal nooit een consequent sociale politiek kunt voeren en ze dus gewoon verplicht waren om de concurrentiepositie van Duitsland in de wereld te handhaven. belgië heeft zoals altijd moeten volgen. En de vakbonden stonden er bij en keken er naar. Hun macht slinkt, samen met hun mobiliseringskracht. Het zou me te ver leiden om daar hier dieper op in te gaan.
De vakbonden weten net zo goed als De Croo dat de globale belgische loonkost niet boven de 0,4% mag uitstijgen. Maar dat cijfer geldt voor de totale belgische economie. Dat betekent dus niet dat er in geen enkel bedrijf meer dan 0,4% mogelijk is. Maar als er ergens meer dan 0,4% bekomen wordt, zal er elders wel minder dan 0,4 mogelijk zijn. Dàt is voor de vakbonden natuurlijk onaanvaardbaar en ze krijgen het onmogelijk verkocht aan hun achterban dat ze daarmee akkoord zouden gaan.
Eigenlijk vechten de vakbonden voor borrelnootjes: een fractie van procenten in een minimale fractie van bedrijven. De vakbonden hebben er op gegokt dat ze in de socialisten van vivaldi een bondgenoot zouden hebben om toch iets uit de brand te slepen. Ik heb hierboven uitgelegd waarom ze op de socialisten niet meer moeten rekenen.
Voor de vakbonden is het nu van belang dat ze nog wat schijnacties op touw te zetten om dan de schuld van de mislukking op het VBO te kunnen steken.
Ondertussen laten Conner en Magnette een kans voorbijgaan om aan de mensen duidelijk te maken dat de totale afwijzing van gerechtvaardigde eisen niet zo maar te wijten is aan de hardvochtigheid van de ondernemers, maar aan de logica van het systeem.
Van Conner en Magnette verwacht ik niet anders. Maar waarom hoor ik ook van de Pvda niets in die richting ?