Dwarsliggers
Grootse plannen en lastige vragen
De pretentie van de top is onmetelijk. Het verslag van de activiteiten van de Wereldgezondheidsorganisatie in deze pandemie is een lijst van blunders. De WHO heeft voortdurend achter de feiten aangehold en verkeerde beslissingen genomen. Ik pik er slechts één uit: het bericht dat maskers nutteloos waren.
En die organisatie wil méér macht ?
Of wil ze in afwachting van haar absolute macht eerst wat superieure wetenschappers kweken die wettelijk het recht zouden hebben om andere, meer plaatselijke en dus minderwaardige wetenschappers de mond te snoeren ?
Wordt Van Ranst dan niet meer als wetenschapper opgevoerd maar als papegaai van de opper-wetenschapper in Washington ? Dat zou dan grappig worden: door zijn getwitter zou hij dan de boodschap van de grote leider compromitteren. Eens kijken hoe die zou reageren ? In ieder geval daadkrachtiger dan de slappe vod De Croo, die Van Ranst ongeremd op ons heeft los gelaten.
Ernstiger: een wereldregering betekent een concentratie van macht. Dat is het ergste wat de mensheid kan overkomen. In zoverre macht nodig is, moet ze zo extreem mogelijk verdeeld worden.
Anders heb je een dictatuur.
Vergis je niet: er is een bewuste actie bezig om te komen tot deze wereld dictatuur.
Nu zou je natuurlijk kunnen denken dat in een tijd van acute nood of crisis een centraal gestuurd orgaan efficiënter tot besluitvorming zou kunnen komen. Dat zou heel mooi zijn als de wereld een homogeen geheel zou zijn. Maar dat is de wereld niet. Europa is Arabië niet. Gelukkig maar.
Misschien moeten we in voorbereiding van de wereldregering eens gaan nadenken over een “Westerse regering” die zou gaan over, laat ons zeggen, de landen die zijn aangesloten bij de NAVO ?
Alhoewel, die bestaat al. Want binnen de NAVO heeft een land als belgië al niets meer te zeggen. Militair voert het gewoon uit wat de NAVO top oplegt. Over die dictatuur moeten we ons natuurlijk wel geen zorgen maken, want daar ligt de macht bij “de goei”, de Amerikanen. Je weet wel: het verhaal van de goede dictator.
De Dwarsligger verwijst terecht naar “A brave new world” en “1984”.
Trouwe lezers van mijn blog weten dat ik een onvoorwaardelijke voorstander ben van kleinschaligheid, aangevuld door samenwerking waar meer schaalgrootte nodig is.
Een mens is geen wereldburger. Ja, er zijn mensen die internationaal actief zijn en de ene dag werkzaam zijn in New York en de andere in Parijs. In de kunstwereld vind je musici en choreografen die samenwerken met collega’s van overal op de wereld. Maar als je het concreet bekijkt, speelt ook hun leven zich af in een klein wereldje.
Lukaku speelt zijn matchen voor een publiek van tienduizenden, maar zijn ploeg is een besloten eilandje en als hij thuis komt is Big Rom net zo klein als een Hottentot. (Om in een aanbevolen kleur te blijven.)
Er zijn mensen die beweren dat ze zich overal thuis voelen. Daarmee geven ze toe dat ze een thuis nodig hebben. Het enige verschil tussen hen en de heimatgebondene is dat ze er in slagen om zich overal een kleine thuis te organiseren.
Haal mensen weg uit hun klein cocon, en ze ontmenselijken. Kijk maar naar de voetbalsupporters, de idioten die Boummetje spelen in het Terkamerenbos of de zuiveren van ras, in Nuerenberg opgesteld in blokken van Saksen, Beieren, Rheinland… en Vlaanderen.
De mens als kleinschalig wezen heeft nood aan anderen en aan samenwerking. Maar de andere is slechts de andere als ik ik ben. En ik ben klein, ook al ben ik geen Calimero.
Iets wordt maar gezond groot als het het resultaat is van een samenwerking van klein.
En dus moeten staten zo klein mogelijk zijn. De praktijk bewijst dat een schaalgrootte zoals die van Denemarken perfect werkbaar is. Groter moeten staten niet zijn. Let op: ik heb het over staten, en niet over naties. Naties zijn voor niets nodig.
Een land zoals Duitsland bestaat eigenlijk uit zo ’n kleine eenheden, de Länder. En ja, die Länder moeten samenwerken. Het probleem ontstaat wanneer Duitsland niet meer een samenwerkingsverband is van Länder, maar de Länder deel worden van Duitsland.
Dit was een van de kernpunten van Hitler: Saksen, Beieren, Thüringen… Ein Reich !
De wereld Ein Reich ?
Soms wordt er aangeklaagd dat de Uno een machteloze praatbarak is. Voor mijn part: gelukkig maar. Want wie klaagt dat aan ? De landen die hun wil er niet doorgedrukt krijgen. De dag dat de Uno wél daadkrachtig is, is de dag dat één land zo machtig is geworden dat het de rest van de wereld zijn wil kan opleggen.
Wat er ook van zij: elke regering dient de belangen van machtsgroepen. Een regering behartigt de belangen van het volk maar zo ver als nodig is om aanvaard te blijven en zo de belangen van de eigen groep te verdedigen.
In belgië zijn dat de belangen van het belgische grootkapitaal en het daarmee verbonden koningshuis.
Beeld je een wereldregering in. Ze zou in dienst staan van de sterkste kapitaalgroepen die naast hun economische macht ook een absolute politieke macht zouden verwerven.
Ja, er zijn zeker mensen die daarvan dromen. Ik niet. Overigens, voor wie dadelijk iets concreets wil doen: ijver voor meer slagkracht van wijken. Er is een gemeentelijke democratie. Waarom is er geen wijkdemocratie ? Geef wijken echte verantwoordelijkheid en beslissingsmacht over wat enkel de wijk aan gaat. Waarom moet de gemeente beslissen waar de bloembakken moeten staan ? Dat kunnen de mensen van de wijk beter zelf. Laat de mensen van de wijk zelf beslissen hoe hun wegen moeten lopen, waar ze steegjes willen…
Zo creëer je betrokkenheid, gemeenschap, zorg voor mekaar… Dàt is wat mensen nodig hebben.
De wereld mijn dorp ? Wat een prietpraat ! Mijn dorp de wereld !