VRTNWS
Deze Amir is goed van de tongriem gesneden. Daarmee houdt het op, want inhoudelijk heeft het mannetje niets te vertellen. Als dàt het niveau is van de Vlaamse Jeugdraad en deze Raad een beeld geeft van de Vlaamse jeugd, is de toekomst van Vlaanderen verzekerd: het wordt een puinhoop.
Of moet ik nu gaan denken dat deze Amir verkozen is vanuit een positieve discriminatie: omdat hij bruin is ? Tegenwoordig is alles mogelijk.
Nu, van mij mag hij bruin zijn: geen enkel probleem. Maar hij moet wel iets te vertellen hebben. Nu hoor ik slechts een windhaan kraaien in grote leegte.
Maar eigenlijk heb ik de voorzitter niet nodig om het peil van de Vlaamse jeugd te kennen. Misschien nog erger: het peil van Vlaanderen.
Want wat is dat voor een land waarin ik bij deze gelegenheid niemand vragen hoor stellen bij een fenomeen als “Feestvakanties”. Kan het decadenter ?
Ja, ik ken mensen die zich vragen stellen bij deze mentale “Untermenschligkeit”, maar die spreken niet in het openbaar. Tegenwoordig liggen er overal wokers aandachtig op de loer om mensen psychisch af te knallen als die mensen kritiek hebben op een bepaalde groep. Hier wordt van de jongeren zo ’n groep gemaakt en wokers vinden altijd wel iets waarin de groep wordt benadeeld en komen dan op voor de rechten, in dit geval voor de rechten van onnozelaars, vertegenwoordigd door Amir.
Nu vind ik als echt linkse mens dat onnozelaars inderdaad moeten verdedigd worden. Maar de echte verdediging van deze onnozelaars zou er in bestaan dat ze verlost worden van hun onnozelheid door een flinke stamp onder hun verwende kont. Amir en consoorten versterken nu hun onnozelheid.
Feestvakanties ? Welke idioot vindt het uit ?
Om te beginnen moeten we eens nadenken over wat een feest eigenlijk is ? Leg me eens uit wat er feestelijk is aan in de goot kotsende straalbezopen rondwaggelende jongeren ? Voor mijn part maak je er ook volwassenen van ?
“Feest” gaat samen met “vrolijkheid”. Zie jij iets vrolijks in de feesten van tegenwoordig ? Vrolijk betekent: een aangename stemming waarin men veel lacht, zich goed voelt en het leven optimistisch bekijkt…
De feesten van die jongeren zijn het tegendeel van vrolijkheid: ze zijn een vlucht uit de werkelijkheid van een leven dat geen reden geeft tot optimisme. Feesten worden uitgelaten losgeslagen somberheid achter een masker van lachwekkendheid.
Eigenlijk heb ik een diep medelijden met deze jonge mensen, want ik zie een verschrikkelijke eenzaamheid die ze proberen te compenseren met een massa aan extreem oppervlakkige contacten.
Moet er niet eens onderzoek gedaan worden bij de ouders die hun minderjarigen in handen geven van vreemden met enkel commerciële doelen ?
Zijn die ouders echt geschikt voor het ouderschap ? Misschien moet Conner Rousseau zich dit eens gaan aantrekken.
Wat er ook van zij: het hele gedoe toont de decadentie aan van deze tijd. Ter attentie van de wokers: ook zij zijn exponenten van deze decadentie.
Maar is het feit dat deze jongeren het zich financieel kunnen permitteren geen teken van welstand en garantie op een mooie toekomst ?
Laat mij nu even woke zijn: en wat met de jongeren in de Brussels probleemwijken die zich moeten behelpen met een namiddaguitstap naar de Blaarmeersen of de kust ?
Maar hoe wil je dat jongeren de toekomst optimistisch tegemoet zien, zelfs met een goed diploma en vooruitzichten op werk, als de media onafgebroken onheilsprofeten als Greta en Anuna opvoeren ?
Antiracisme en feminisme, de strijd voor gender-gerechtigheid… stellen de jongeren voor een samenleving waarvan je je kan afvragen of er qua samenleven nog wel iets goeds aan is.
De problemen van de multiculturele samenleving worden wel ontkend door de surrogaat linkse politiek correcte nuttige idioten, maar ze zijn er wel en ze maken het samen leven er niet simpeler op. Zie jij tekenen dat die problemen op een redelijke termijn opgelost geraken ?
Toont het incident met de hoogopgeleide Haouach en de scheiding van kerk en staat niet aan dat de islam echt wel problematisch is ? Ook dat weigeren de surrogaat linkse politiek correcte nuttige idioten te onderkennen. Maar die ontkenning haalt diepe ongerustheid bij de mensen niet weg.
En wat met de stroom aan waarschuwingen voor het Chinese gevaar ? En het vooruitzicht op een volgende grote oorlog ?
Nogal wat mensen weigeren om te geloven dat zo ’n oorlog mogelijk is. Maar die weigering toont aan dat ze er schrik voor hebben, doch gewoon die schrik wegsteken in een donker hoekje van hun geest. Maar hij zit daar wel en heeft zijn invloed.
Zijn die dreigingen dan niet reëel ? Ja, natuurlijk wel. De wereld waarin onze jongeren geworpen worden, zit in een geweldige crisis; een crisis die het hele leven omvat.
Er is dus reden tot ongerustheid. Er is weinig reden om “het leven optimistisch te bekijken”, zoals in de bepaling van vrolijkheid wordt gezegd. Maar dus is er ook weinig reden tot feesten. Ondertussen zijn we zo ver dat mensen gaan feesten omdat er geen reden is tot feesten. Kan het triestiger ?
Is er dan totaal geen reden meer tot vrolijkheid ? Natuurlijk wel !
Er gebeuren nog altijd geweldig veel mooie zaken tussen mensen. Dikwijls kleine dingen, die geen aanleiding geven tot grote feesten.
Het is op die dingen dat we moeten focussen. We moeten woke zijn voor zulke gebeurtenissen en ervaringen en ze vieren met kleine gebaren.
Kleine vieringen maken het leven ondanks alles mooi en versterken de mensen om het komende onheil aan te kunnen. Ze geven moed.
Bij vakantiefeesten trainen mensen vluchtreflexen. Daar heeft niemand iets aan, behalve de commercianten in decadentie.
Ja, corona heeft er diep in gehakt. Maar de cultuur van zelfmedelijden die door dwazen als Amir, voorzitter van de Jeugdraad wordt gecultiveerd helpt niemand vooruit.
Mijn poetsvrouw is terug aan het werk na een lichte beroerte. Mijn woning fleurt op. Ik heb er een groot feest voor gegeven !