Herodes was koning toen Jezus geboren werd in Bethlehem. Hij kende de profetie uit het Oude Testament waarin werd voorspeld dat in Bethlehem een koning der Joden zou geboren worden. Logisch dus dat hij ongerust werd toen hij van de Drie Koningen hoorde dat zij een geboorteborrel hadden gedronken in een grot in Bethlehem, ter ere van de geboorte van een nieuwe koning.
Koningen staan er om bekend dat ze goed zijn in het oplossen van problemen en dus gaf hij soldaten opdracht om zijn probleem op te lossen en dat kind definitief koning-af te maken.
Maar er zijn nogal wat grotten rond Bethlehem en de Drie Koningen die wel begrepen hadden welke snode koninklijke plannen er werden uitgebroed, weigerden te vertellen in welke grot ze Jezus hadden gevonden.
Daarop gaf Herodes dan maar het bevel om alle jongetjes van twee jaar en jonger in en rond Bethlehem een kopje kleiner te maken. En zo geschiedde.
Maar een engel had Jozef gewaarschuwd en dus had hij zijn vrouw en kind opnieuw op zijn ezel gesjord en was al vertrokken richting Egypte, het Europa van toen, om daar asiel te vragen…
Moraal van het verhaal: waar een koning in de buurt is, kan je beter altijd een ezel hebben klaar staan.
Waarom vertel ik jullie dit ?
Het zou gemakkelijk zijn om er een pleidooi voor vluchtelingen van te maken en voor een gastvrije opvang.
Dat is het natuurlijk ook. Maar misschien is Jezus in dit verhaal niet de hoofdfiguur, maar Herodes en dan gaan we naar de vraag: waarom slaan mensen op de vlucht ? Neen, ik heb het hier niet over migratie op zoek naar een beter leven, maar over vlucht om levensbehoud.
Of het nu over een koning van toen ging of over de machthebbers van nu, is van geen belang. Het gaat er over dat er mensen zijn die er geen graten in zien om levens – ook de levens van kinderen – op te offeren voor eigen goed en macht. Het gaat er zelfs niet om of die levens “collateral damage” zijn of niet. Het gaat er om dat onze samenleving duldt dat deze onmensen aan de macht zijn.
Die samenleving dat zijn wij. Jij en ik. En die onmensen dat zijn de politiekers die aan soldaten het bevel geven om te schieten, te bombarderen, te bestoken met gifgas.
Je kan nu dadelijk gaan denken aan de Amerikaanse presidenten, vader en zoon Bush, Obama…
Maar laat ons het even wat korter bij houden.
belgië gaat 250 militairen naar Mali sturen om er deel te nemen aan een Franse militaire operatie, officieel tegen IS en Al Qaeda, maar feitelijk om de Franse hegemonie – overblijfsel van het Franse kolonialisme – in Noord-Afrika te verdedigen.
Nu is het natuurlijk niet verwonderlijk dat belgië met de Fransen meedoet, want De Croo heeft een voorbeeld genomen aan Michel en gebruikt zijn premierschap als opstapje naar een lucratief postje, hoog in de Europese hiërarchie.
Michel heeft hem voorgedaan hoe het werkt: bij de Marrakesh-farce is Michel aan de goede kant van de geschiedenis gaan staan, of liever aan de kant van Macron, en het is dank zij de steun van Macron dat Michel nu voorzitter is van de Europese Raad.
Ook De Croo is bezig met een kruipbeweging richting kont van Macron. Let op wat er gebeurt met de kerncentrales. De beslissing daarover valt niet in belgië, maar in Frankrijk. Ik heb het in eerdere blogs al over gehad. En nu dus Mali.
Het mooie is dat De Croo als premier de macht heeft om de beslissing tot militaire deelname door te drukken zonder rekening te moeten houden met het parlement. Zelfs de minister van landsverdediging had vragen bij die missie in Mali. Maar De Croo heeft zijn macht gebruikt/misbruikt.
Hoe kan het eigenlijk dat enkele belgen kunnen beslissen of belgië al dan niet deelneemt aan een oorlog ? Zou je niet verwachten dat bij zo ’n belangrijke aangelegenheid de vertegenwoordigers van het volk toch ook inspraak zouden hebben ?
Maar neen, juridisch staat het parlement buitenspel.
En toch: ook als het parlement geen beslissingsmacht heeft, zou je toch denken dat er hier en daar een volksvertegenwoordiger is met een geweten die een vraagje zou willen stellen ?
En is er dan geen enkele politieke partij die dit thema belangrijk vindt ? Zijn ze dan allemaal “verkocht” ? Is er geen enkele partij in belgië die in haar inspiratie het thema “vrede” vindt ?
Vrede op aarde aan de mensen van goede wil ? Die mensen vind je dan wel niet in onze politieke partijen.
Maar zeggen “ze” dan: we moeten realistisch zijn. De wereld steekt nu eenmaal zo in mekaar dat we onze belangen moeten verdedigen, als het moet met de wapens. We moésten Irak en Afghanistan wel binnenvallen, want anders kwamen we zonder olie te zitten…
Wordt het dan niet tijd om ook eens over die wereld gaan na te denken ?
Waarom moeten we vechten voor de rijkdommen van deze aarde ? Waarom eigenlijk verdelen we die niet eerlijk onder mekaar ?
Ja, de werkelijkheid is wat ze is. Maar is het niet juist daarom dat ik me opgeroepen zou moeten voelen om me in te zetten om die werkelijkheid te veranderen ?
Vrede op aarde aan de mensen van goede wil ? Zonder mensen van goede wil ook geen vrede op aarde.
Wie niets doet, kan zichzelf ook niet van goede wil noemen.