Dwarsliggers
Oekraïne speelbal van oligarchen
Een ontluisterend verhaal. En interessant, want je kan de bredere invalshoek van Oekraïne, nog breder maken en ook uit strekken over, bijvoorbeeld, belgië.
De Dwarsligger maakt duidelijk dat in Oekraïne de macht ligt bij grootkapitalisten en dat de politici gewoon de schoothondjes zijn die blaffen en schijten als de Rothschilds dat bevelen.
Denk je echt dat het bij ons anders is ?
In ieder geval is belgië in werkelijkheid gesticht door de Rothschilds om hun Europese financiële belangen – vooral in Frankrijk – veilig te stellen.
Wij leerden in onze lessen geschiedenis dat belgië is gesticht als een buffer-staat tussen Frankrijk en Duitsland om een oorlog tussen die twee landen te vermijden. Dat is juist. Maar de echte reden voor de noodzaak van die bufferstaat, waren de belangen van de Rothschilds. En dus financierden die de Stomme van Portici en plaatsten een persoonlijke vriend, Leopold, op de troon. Zo deden ze hem een plezier en waren er zeker van dat ze een trouwe pion aan het hoofd van het land hadden.
Het nieuwe land had natuurlijk veel geld nodig om zich te organiseren, zo dat de opbrengst van de arbeid naar de juiste groep rijken ging. De Rothschilds leverden dat geld in de vorm van een lening waar ze via een mooie interest een enorme winst op maakten. Tegelijkertijd hadden ze de financies van het land de facto in handen.
Ze beheerden natuurlijk ook de persoonlijke financies van Leopold.
Ook nu nog spelen de Rothschilds een belangrijke rol in het persoonlijke fortuin van het koningshuis en hebben hun vertegenwoordiger in het bestuur van de nationale bank. Of nog: belgië is een kapitalistische onderneming. Ik heb ergens de uitdrukking “NV belgië” gelezen. Nog altijd incasseren de Rothschilds de winsten van die NV.
Wie graag “Lang leve belgië ! “ roept, kan even goed “Lang leve de Rothschilds ! “ krijsen.
En net zoals in Oekraïne staat de politiek in dienst van dat grootkapitaal.
De politieke dienaars van dat grootkapitaal vind je natuurlijk vooral bij de liberalen. De dienst aan het grootkapitaal is de bestaansreden van de MR en VLD.
Natuurlijk zijn er liberalen die oprecht de idee van de persoonlijke vrijheid verdedigen, maar ze zijn binnen de partij nuttige idioten die helpen om te verdoezelen waar het echt om gaat en de partij aanvaardbaar maken voor goedmenenden.
Ook de middenstanders die in de liberalen hun belangenverdedigers zien, worden gewoon bedrogen. Af en toe doet de VLD alsof ze hen verdedigt, maar in feite gaat het ze over het belgische grootkapitaal.
Vergeet niet dat de belgische pionnen bij de stichting van belgië de liberalen en de katholieken waren. De rol van de liberalen is duidelijk. De katholieken vond/vind je altijd overal terug waar de macht zit.
De afschaffing van belgië zou een ontmanteling van die NV betekenen en dus doen het koningshuis en het belgische grootkapitaal er alles aan om het project van de Rothschilds in stand te houden.
Door de opkomst, eerst van de N-va en nu van het vlaams blok komt belgië acuut in gevaar.
De socialisten zijn in principe geen verdedigers van de NV belgië. Buiten Di Rupo zullen de meesten wel niet verkocht zijn aan het koningshuis en verwanten. Bij Di Rupo spelen persoonlijke elementen in zijn vriendschap voor Philippe, maar daar wil ik nu niet op ingaan. Als de socialisten belgië verdedigen is dat niet omdat ze aan de kant van het grootkapitaal staan, maar omwille van de transfers van uit Vlaanderen die hen toelaten de profiteurspolitiek te voeren waarop hun macht in Wallonië berust. (Hiermee beweer ik niet dat de gewone Waal een profiteur is.)
Bij de laatst regeringsvorming is het koninkrijk echt in gevaar geweest toen Magnette en De Wever mekaar vonden en Magnette akkoord was om grote stappen te zetten in de ontmanteling van belgië in ruil voor een bindende afspraak over de (voorlopige) voortzetting van de Vlaamse financiering en een sociale politiek. Magnette beseft ondertussen ook wel dat die transfers sowieso op hun einde lopen. Daarom heeft hij beloftevolle jonge economen zoals Thomas Dermine aangetrokken om eindelijk de Waalse economie bij de tijd te brengen. Daarbij ervaart hij het rechtse Vlaanderen meer en meer als een rem op zijn sociale visie. Ook voor hem moet belgië niet meer. Als hij op dit ogenblik belgië toch verdedigt is dat al het innemen van een sterke onderhandelingspositie voor het debat met de Vlaamse nationalisten.
Toen Philippe het akkoord tussen Magnette en De Wever onder ogen kreeg, heeft hij zich (spijtig) bijna dood geschrokken, dadelijk die poging tot regeringsvorming afgebroken en Lachaert de opdracht gegeven om ten koste van alles een regering te vormen die zijn belangen zou verdedigen. Dat is dan Vivaldi geworden, waarin De Croo zich ontpopt tot een schaamteloos populistische propagandist, bijvoorbeeld als hij het heeft over het team belgië.
Natuurlijk verdedigt De Croo tegelijkertijd zijn persoonlijke belangen, of die van zijn familie, want die hoort bij dat kransje grootkapitalisten rond het koningshuis: rijken die hun rijkdom gebouwd hebben op de uitbuiting van Congo tijdens het kolonialisme; uitbuiting die vandaag gewoon voortgaat onder een andere vlag. Ondertussen is geweten dat de hele liberale top, zowel Franstalig als Vlaams, betrokken is bij het door en door corrupte grootkapitaal dat de NV belgië uitmaakt.
Als je dat zo overloopt, lijkt het wel niet even erg als in Oekraïne, maar fundamenteel is er geen verschil.
Overigens gaat het natuurlijk niet enkel over Oekraïne en belgië. Bijvoorbeeld in Nederland is het koningshuis hoofdeigenaar van de Shell Company die onder andere in Nigeria mensen verdrijft van hun gronden en in armoede stort; met privé-milities in bedwang houdt, martelingen inbegrepen; en het milieu vakkundig vervuilt en om zeep helpt. Niet gisteren, maar vandaag !
Vive le roi ! Vive la reine ! Maar hou je neus dichtgeknepen als je dat hoort, want het stinkt !
Toch raar dat ons “links” zo enthousiast de eenheid der belgen verdedigt.