Business AM
“Waterstof is twee keer zo’n krachtig broeikasgas als eerder gedacht”
Herinner je je nog de eerste jaren van het Anuna-verschijnsel ? Het was al CO2 wat de klok sloeg. CO2 was de grote boosdoener, oorzaak van de nakende ramp van jarenlang vijf na twaalf. Dat was overvloedig wetenschappelijk bewezen door alle wetenschappers ter wereld, enkele abnormalen uitgezonderd.
Onze hele economie moest in transitie om de CO2 uitstoot tegen te gaan. Ursula von hing er triomfantelijk een ambitieuze Green Deal aan vast en overtuigde ons dat het de moeite waard is om de grandioze kosten van dat plan te dragen om de CO2 terug te dringen en de mensheid te redden.
Welnu, we zullen met dat plan de mensheid niet redden, want ondertussen hebben dezelfde wetenschappers besloten dat methaan nog veel erger is dan CO2. Aan dat methaan doet het plan van Ursula von niets. Integendeel, want voor dat plan is er veel gas nodig en gas gaat samen met methaan uitstoot.
Ik zou van die wetenschappers verwachten dat ze zich zouden verontschuldigen omdat ze de wereld bij vergissing hebben opgezadeld met groeiende armoede. Anuna zou nu haar puberende troepen moeten verzamelen, puberende “grootouders voor het klimaat” inbegrepen; het boetekleed moeten aantrekken en nederig vragen naar welke woestijn ze moet vertrekken om daar te mediteren over narcisme en zelfgenoegzaamheid.
Tinne blinkt volgens alle bevoegden uit in dossierkennis. Maar er is dat raar verhaal van Tinne die niet wist dat Amerikaans gas schaliegas is.
Het verhaal komt van de VRT journalist Luc Pauwels in Humo:
“Om minder afhankelijk te zijn van Poetin gaan wij meer vloeibaar aardgas halen in Canada en de Verenigde Staten“, aldus Pauwels. “Toen ik dat las, belde ik de woordvoerder van Tinne Van der Straeten met de vraag of een groene minister van Energie echt van plan was om schaliegas te importeren. Hij wist blijkbaar niet dat 80 procent van het gas uit Amerika schaliegas is. Op de radio legde ik uit dat dat gas heel slecht is voor het milieu. Een uur later stond de minister in onze studio: ‘Schaliegas komt er níét in.’ Na haar interview kwam ze boos op mij af: ‘Hoe kom jij bij dat schaliegas? Wij halen alleen gekoeld vloeibaar gas, lng, uit de VS.’ Ik zeg: ‘Weet u dan niet dat dat lng uit Amerika schaliegas is?’ Ik gaf details over één van de Amerikaanse bedrijven die dat gas aan ons zouden leveren, en ze trok bleek weg: ‘Wij, euh, houden alle pistes open.’”
Kijk, die wetenschappers en die politiekers zijn het volkje dat ons beleid bepaalt en ons op kosten jaagt, met andere woorden: ons verarmt. Ondertussen blijft de vraag waarom ?
Want diezelfde Tinne wil ook inzetten op waterstof als energiebron van de toekomst. Met de nieuwe wetenschap over waterstof, kan ze ook dat plannetje vergeten. Al blijf je natuurlijk wel zitten met de vraag of deze wetenschappers over waterstof dan wél het echte licht hebben gezien ? Tenslotte zijn ze niet van het IPCC, en niet wereldwijd, doch enkel Brits.
Waar zijn we eigenlijk mee bezig ?
We wéten dat er nog nooit zo veel is geïnvesteerd in olie en steenkool en dat dat de volgende tientallen jaren niet zal veranderen. Zo lang daar winst te rapen valt, zal die vervuiling doorgaan. Dat alleen al maakt alle inspanningen van goedmenenden, zowel privé als ondernemend, gedoemd om te mislukken. Daarbij komt nu ook het methaan, het schaliegas, de waterstof…
Ik zit nu te wachten op het volgende onheilsbericht. Sinds Anuna is er geen enkel heilsbericht opgedoken. De kans dat dit nu wel zou gebeuren lijkt klein. Zeker omdat dit echt spectaculair zou moeten zijn om iets op te lossen.
Vroeger zou ik gedacht hebben: wat ik weet, weten de politiekers ook. Maar sinds het verhaal van domme Tinne ben ik daar niet meer zeker van. Toch moeten we de vraag stellen: als de politiekers dit wél weten, waarom blijven ze ons dan nog altijd opzadelen met allerlei maatregelen, wetten en voorschriften voor de transitie die ons de facto verarmen ? Ik denk dat het antwoord simpel is: omdat elke verarming van de gewone man in deze zaken een verrijking betekent van rijken.
Ik heb het eerder al aan gegeven: het kapitalisme is in crisis. Denk aan de kapitaalaccumulatie. Om die crisis op te lossen heeft de economie investeringen van de overheid nodig; subsidies. Die investeringen komen van belastingen, maar de winsten gaan naar de rijken. Natuurlijk zullen die investeringen ook een goede zaak zijn voor een aantal mensen die daardoor werk hebben. Maar globaal betekenen ze een verarming van de bevolking.
Een en ander zal ook leiden tot nieuw onevenwicht van vraag en aanbod: als ik meer belastingen moet betalen, kan ik minder kopen. Het kan natuurlijk ook andersom: als de liberalen hun goesting krijgen, betalen we niét meer belastingen. Maar dan heeft de overheid minder geld voor de wachtlijsten in de zorg, ziekenhuizen, onderwijs… enz. Ook dat is verarming.
Blijkbaar ontpop ik me vandaag tot onheilsprofeet.
Maar niet getreurd: het hele klimaatprobleem zal later een voetnoot in de geschiedenis blijken. De derde wereldoorlog komt naderbij. Finland en Zweden willen niet bij de Navo omdat er Russische dreiging is aan hun grenzen. Dat maken ze ons maar wijs. Ze willen bij de Navo omdat ze tot het besluit zijn gekomen dat de Derde Wereldoorlog niet lang meer kan uitblijven, en dan willen ze aan de kant van de Amerikanen staan, want die hebben het meest kans – denken ze – om die oorlog te winnen.
Als ik zeg: niet getreurd, lijkt dat cynisch. Maar ik meen het: treuren helpt niet. Een bewust levende mens staat nu voor de opdracht om zichzelf te leren om om te gaan met lijden en dood die we in ons gewone leven graag willen vermijden, ontkennen en voor ons uit schuiven. De mentale opgave is immens, maar zelfs als het allemaal beter zou lopen dan ik hier voorstel blijft die bewuste omgang met lijden en dood een verrijking voor ons geestelijk leven.
Geestelijk leven ?
Over Diogenes wordt verteld dat hij op een keer op klaarlichte dag met een lantaarn rondliep en op de agora vol mensen luidkeels verkondigde dat hij op zoek was naar een mens… Ik ben in een shoppingcentrum op zoek naar geestelijk leven.