Doorbraak
Hoe het islamisme overwinnen ?
Een beetje aandachtige lezers van mijn blog zullen hebben opgemerkt dat ik het systematisch niet heb over de islam, maar wel over “de islam zoals hij zich nu bij ons voornamelijk voordoet”. Dat is de enige islam die er toe doet.
Spreken over de islam en daarbij een onderscheid maken tussen een “verlichte” islam en islamisme heeft geen zin. Er is geen verlichte islam.
Verlichte islam veronderstelt dat er een historisch tekst-kritische exegese van de islamitische boeken (Koran, Hadith…) heeft plaatsgevonden en dat die exegese in de kernideeën van de islam ruimte vindt om tot “verlichting” te komen en te leiden tot een islam die “bij de tijd” is en compatibel met de basisideeën zoals mensenrechten, gelijkwaardigheid…
Bij mijn weten is nog niemand binnen de islam zelfs maar begonnen aan een ernstige historisch tekstkritische exegese.
Ik ben geen geschoold historisch tekstkritisch exegeet, maar heb er wel een kleine studie van gemaakt, en als ik met mijn kennis naar de islam kijk, zie ik ook niet dat die exegese zelfs maar zou kunnen leiden tot kernideeën in de islam die de toets van enige verlichting zouden kunnen doorstaan. Het zit er niet in.
Een hoofdprobleem hierbij ligt in de figuur van Mohammed. Net zoals je het christendom niet kan begrijpen zonder de figuur van Jezus, kan je de islam niet begrijpen zonder de figuur van Mohammed. Hun persoonlijkheid heeft hun boodschap bepaald. Ook andersom is waar: hun boodschap heeft hun persoonlijkheid bepaald.
Ik ga hier niet Jezus bespreken, maar laat duidelijk zijn dat Mohammed niet enkel een godsbeeld bracht, maar ook een politiek filosoof was die zijn denkbeelden in de praktijk heeft gebracht in de organisatie van een samenleving. Tegelijkertijd was hij ook een imperialistische krijgsheer.
De drie elementen: godsbeeld, politiek, en oorlog als middel voor verovering zitten met mekaar verweven in de figuur Mohammed en vormen de essentie van de islam.
Je kan niet komen tot een verlichte islam zonder Mohammed opzij te schuiven. Ik denk niet dat ook maar één moslim daartoe bereid is. Je kan dat ook niet vragen.
Merk op dat die tekstkritische exegese niet kan gedaan worden door niet-moslims als ze ook maar een kans wil maken om aanvaard te worden en een redelijk aantal moslims te bereiken.
De vooruitstrevende Gentse imam Khalid Benhaddou heeft tenminste al weet van het bestaan van historisch tekst-kritische exegese, maar voor zover ik kan zien durft hij er zelfs niet aan beginnen. Hij is zijn leven nog niet beu.
Er is dus geen enkele aanzet tot ernstige exegese en zelfs als die er zou komen, zou die niet leiden tot een verlichte islam.
Maar natuurlijk is er niet enkel de islam als geloof en ideologie. Er zijn ook de moslims.
Zoals bij alle mensen heb je ze ook bij de moslims in alle maten en gewichten. Je hebt ook alle gradaties van radicaliteit.
Je hebt moslims die uiterst radicaal proberen om de boodschap letterlijk te beleven, en je hebt moslims die eigenlijk slechts in naam nog moslim zijn en aan alles lak hebben. En je hebt alles er tussen in.
Er is niet enkel radicaliteit. Geloof is ook identiteit en die identiteit wordt niet enkel vorm gegeven door het geloof, maar ook door de socio-economische omstandigheden waarin mensen leven. Die socio-economische omstandigheden kunnen mensen er toe leiden om in hun geloof hun identiteit te bevestigen. Ook daarin speelt dan de gradatie in radicaliteit.
Er zijn zeker moslims die op zich weinig islamitisch leven, maar wel overtuigd moslim zijn omdat ze zich socio-economisch uitgesloten voelen en zich daarom als moslim af zetten tegenover “onze” samenleving.
Ik denk dat dat speelt in de Franse banlieu’s.
Als ik dus een “gematigde” moslim tegenkom, dan is het niet zo dat hij een gematigde islam pratikeert, maar de islam minder radicaal beleeft.
Met die mensen heb ik op zich geen probleem. Wie geen wetten overtreedt moet ik niet aanvallen op zijn overtuiging. Maar ik houd wel mijn hart vast als om een of andere reden de spanning tussen moslims en “anderen” in onze samenleving zou worden opgedreven, want het is zeker dat een aantal nu gematigde moslims dan radicaliseren omdat dat de manier is om hun identiteit te bevestigen.
Een en ander betekent dat de toestand hopeloos is.
Het boek dat hier besproken wordt roept op om de islam als ideologie te bestrijden. Dat is gewoon onmogelijk omdat die strijd van binnen de islam zou moeten komen, en binnen de islam er geen enkel element is dat tot die strijd zou kunnen leiden.
Zelf heb ik ooit geloofd dat een Westerse imamopleiding aan een of andere Westerse universiteit zou kunnen leiden tot een oplossing. Hoe meer ik me verdiep in de islam, hoe minder ik er nog in geloof.
Minister Somers wil buitenlandse invloeden weg uit onze moskee’s. Terecht. Daarvoor kan hij actie ondernemen. Maar ik hoor hem niet over actie tegen “eigen” imams die de radicale islam verkondigen (zonder expliciet op te roepen tot geweld). Als hij dat doet botst hij op de vrijheid van meningsuiting en zal hij zeker ook bij vele moslims radicalisering in de hand werken.
We kunnen geen strijd voeren tegen de ideeën van de islam zoals die zich nu bij ons voornamelijk voordoet.
Ondertussen zijn we door erkenning van de islam als eredienst wel zo ver dat we de verspreiding van die ideeën zelfs subsidiëren. Alvast daarmee moeten we stoppen.
Voorts kunnen we enkel rekenen op de tijd en de invloed van ons onderwijs. Dat gaat dan wel over de lange termijn, en niet over actie vandaag.
Maar de tijd of ons onderwijs zullen geen oplossing brengen als we telkens nieuwe mensen binnenhalen die van nul opnieuw moeten beginnen aan hun evolutie.
Het VBO en Voka pleiten voor nieuwe aanvoer van arbeidskrachten om hun winsten veilig te stellen. Zich links wanenden steunen hen in hun immigratieplannen uit ideologische waanzin.
Die immigratie zal er dus komen. Maar laat ons a.u.b. dan er voor zorgen dat de nieuwe immigranten géén moslims zijn zodat we niet tot een kritische massa komen die onbeheersbaar wordt.