Over woke wetenschap, vrije meningsuiting, socialistische Volkshuizen en WEF

Doorbraak

Sven Lievens

Woke vakblad Nature: wanneer wetenschap niet weten wil…

Het bijzonder gereputeerde wetenschappelijk vakblad Nature Human Behaviour zal voortaan geen wetenschappelijke artikels meer publiceren die maatschappelijk gevoelig zijn. Dat leidt tot terechte kritiek bij heel wat wetenschappers. Een doorgedreven voorzichtigheid om ieders gevoelens te beschermen remt immers wetenschappelijke vooruitgang

Toen de eerste atoomwetenschappers begonnen te beseffen dat hun kennis kon leiden tot de ontwikkeling van een verschrikkelijk vernietigingswapen, ontstond er onder hen een discussie of het wel verantwoord was om hun onderzoek verder te zetten.

Sommigen hanteerden het juiste principe dat elke wetenschappelijke uitvinding in zich neutraal is. Het gaat om wat de mens er mee doet.

Maakt hij er een bom mee, of een leverancier van nuttige energie ?

Anderen vonden dat ze niet verder konden meewerken aan het onderzoek omdat ze niet wilden betrokken zijn bij de ontwikkeling van kennis en kunde die tot dat vernietigingswapen zou kunnen leiden. Daarin speelde zeker ook al mee dat het ondertussen duidelijk was dat de USA die kennis wilde gebruiken voor de ontwikkeling van dat atoomwapen.

Ik kan beide standpunten begrijpen.

Je kan duizend maal herhalen dat de wetenschap op zich neutraal is. Maar er is geen wetenschap zonder wetenschapper en dus mens. Een neutrale mens bestaat niet. Wie neutraal wil zijn, smijt de ethiek of moraal overboord en daarmee ook de menselijkheid.

Ethiek of moraal is altijd gemeenschappelijk, maar even goed ook altijd persoonlijk.

In principe moet ik dus respect hebben voor verschillende persoonlijke morele inzichten. Daar zijn natuurlijk grenzen aan (onder andere de factor gemeenschap). Maar het principe blijft.

Een en ander maakt duidelijk dat het niet zo simpel is, en klare en duidelijke lijnen niet altijd klaar en duidelijk.

Wel duidelijk is dat, zoals ik al zei, ethiek hoort bij het mens zijn. Dus ook bij het mens zijn van de wetenschapper.

Er is een (liberale) school in de economie die vindt dat ethiek niet mag spelen in de economie. Die liberalen (kapitalisten) zouden daar eens moeten over nadenken.

Maar terug naar de wetenschap.

Is de kritiek van Sven Lievens op Nature terecht ?

Voor mij dus niet. De wetenschappers van Nature hebben het recht – en de plicht ? – om hun geweten te laten spreken bij de publicatie van artikels.

Ze moeten dat dan wel uitdrukkelijk vermelden, mét daarbij de ethische principes waarop ze zich beroepen.

Iedereen die Nature leest moet weten dat hij een “gekleurd” tijdschrift onder ogen krijgt.

Dàt is het infame van onze mainstream media: ze doen alsof ze neutraal zijn, terwijl ze in feite dienaars van bepaalde propaganda zijn. 

Neutrale mensen bestaan niet.

Het is dan aan anders-kleurigen om ook hun artikels te publiceren.

Ik zal dan wel voor mezelf uitmaken welk tijdschrift ik lees.

De vrijheid van mening wordt niet aangetast als ik enkel mijn eigen mening verkondig. Ze wordt pas aangetast als ik de meningsuiting van anderen ga beperken of beletten.

Nature wordt nu verweten dat het woke is.

Dat is het niet: woke is oorspronkelijk een terechte waakzaamheid voor onrecht. Maar het is verworden tot dwang en miskent het recht op meningsuiting; zelfs op mening. Als Nature zou proberen te beletten dat artikels die het heeft geweigerd, elders zouden gepubliceerd worden, dàn is het woke. Zolang het dat niet doet, is er niets aan de hand.

Eigenlijk was de toestand in onze pers ten tijde van de verzuiling veel gezonder: iedere krant had haar kleur en de mensen wisten welke kleur dat was.

Krijg je dan mensen die voortdurend slechts één mening te lezen krijgen ? Ja, en dan ? Mensen hebben het recht om zich veilig te voelen in hun meningswereld. Niet iedereen is er voor gemaakt om te leven met constante twijfel.

Zolang wie graag twijfelt, toegang heeft tot andere meningen, is de zaak OK.

Terug naar Nature.

Hanteert Nature de juiste ethische principes ? Op zich zijn het dus niet mijn zaken.

Ik kan het eens zijn met die principes; maar even goed kan ik het er niet mee eens zijn en dan zal ik er kritiek op geven.

Lievens heeft het daarbij over het thema gelijkheid-ongelijkheid bij mensen. Hij heeft gelijk.

Als Nature artikels zou weigeren omdat die wetenschappelijk de ongelijkheid van mensen zouden aantonen, dan is dat in mijn ogen totaal onwetenschappelijk dwaas. In mijn ogen. Nature heeft recht op zijn dwaasheid, zoals ik recht heb op de mijne.

Ik ga hier niet verder in op het thema gelijkheid.

Maar Lievens heeft het wel over onze democratie: volgens hem kan die tegen een stootje.

Geregelde lezers van mijn blogs weten wat ik denk over onze democratie: ze is schijn en manipulatie in dienst van het kapitaal.

Onze democratie beweert dat ze de vrije meningsuiting pratikeert. Schijnbaar is dat ook zo. Maar vrije meningsuiting houdt ook in dat er meningen zijn. Eigen meningen.

Laat me het voorzichtig zeggen: onze democratie bevordert niet de ontwikkeling van eigen meningen bij de burgers. De politiek doet niet anders dan de burger proberen te overtuigen van eigen gelijk. Dat is het tegenovergestelde van persoonlijke meningsvorming.

Ons onderwijs, zeker het GO, is niet meer gericht op vrij denken, maar op de vorming van mensen die bereid zijn om zich in te schakelen in het economische proces en daarvoor de vaardigheden ontwikkelen; van poetsen tot wetenschappelijk onderzoek; maar mét ambitie… !

Het onderwijs ontwikkelt wel intelligentie, maar geen intellectualiteit.

Dat is het rare: intellectualiteit heeft zelfs geen bijzondere intelligentie nodig. Mijn poetsvrouw is meer intellectuele dan sommige collega’s met een universitair diploma.

Ons onderwijs en onze democratie dragen niet bij tot de vorming van intellectuelen. Onze universiteiten zijn verworden tot vakscholen voor hoogbegaafden.

Ik zei dat iedereen het recht heeft om zich veilig te voelen in zijn eigen meningscocon. Maar een gezonde samenleving werkt er wel aan dat meer en meer mensen bekwaam en sterk genoeg worden om tot twijfel in staat te zijn.

Pas als voldoende mensen die kracht hebben ontwikkeld, wordt een echte democratie mogelijk.

Dat vraagt tijd in een nooit voltooid proces. Maar het wordt wel hopeloos als de leiders van de democratie er alles aan doen om de mensen zwak te houden.

Misschien moeten de vakbonden er eens opnieuw aan beginnen. Er is een tijd geweest dat ze het deden met de socialistische fanfares en Volkshuizen, de katholieke bibliotheken (maar nu zonder index), de KAJ…

Misschien is dit wel de enige manier om de WEF ziekte en de Brave New World tegen te houden.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *