Wat zit er achter de klimaat- en energiepaniek ?

Dwarsliggers

De Standaard en de VRT zijn Groentjes, letterlijk én figuurlijk Waaneer (onder andere) de DS en de VRT het aandurven om hun groene ideologie te verdedigen vallen ze al snel door de mand. Dat is de voornaamste reden waarom elk debat geweigerd wordt

De Dwarsliggers zijn nogal liberaal, pro-kapitalisme, of in ieder geval niet tegen. Ik kan ze dus niet zo maar mijn vrienden noemen.

Maar ze zijn wel intellectueel eerlijk en wetenschappelijk onderlegd. En dus heb ik respect voor hen.

In dit artikel lees je drie zaken: 

Eén: de hele heisa rond het klimaat is wetenschappelijk niet onderbouwd.

Twee: de VRT en de Standaard spelen een spel van manipulatie van de bevolking mee.

Drie: Groen is een ideologie.

Laat me maar met het laatste beginnen.

De bekommernis om natuur, milieu, klimaat – pak er voor mijn part dierenwelzijn bij – is terecht en nodig.

Het kapitalisme wordt gekenmerkt door gebrek aan deze bekommernis omdat het doel enkel de winst is.

Dat er in dat kapitalisme dus een groene beweging nodig is, is een evidentie. Dat blijft ook waar als die groene beweging in zich niet antikapitalistisch is.

Maar als die bekommernis een ideologie wordt die leidt tot intellectuele oneerlijkheid is er iets grondig mis. Het gaat er om dat die groene bekommernis mensen zo sterk in haar greep krijgt dat ze allerlei redeneringen beginnen op te bouwen om toch maar hun gelijk aan te tonen en zelfs bereid worden om te liegen om gelijk te krijgen en het goede doel te bereiken. Dikwijls is die leugen ook zelfbedrog. Ze geloven zelf hun leugens.

Je kan perfect oprecht groen zijn, en je toch in bepaalde zaken vergissen. Als je die vergissingen bij je zelf ervaart als mislukkingen die je groen verhaal aantasten, begin je een ideologie op te bouwen. En je verwordt tot de perversie van een “beweger”: je verstart.

Dat is wat Groen is overkomen.

Het is een ramp voor het milieu, de natuur, het klimaat, want het ondergraaft de steun bij de bevolking die een eerlijk Groen wél zou krijgen. Ondertussen kom ik overal meer en meer mensen tegen die tien jaar geleden nog mee stapten met Groen en nu beginnen te kotsen als je het hebt over de Groenen. Dat maakt me niet blij.

Juist omdat Groen door eigen domheid de basis voor de beweging heeft ondergraven moet het nu extreem inspelen op gevoelens van angst. Van een positieve groene beweging is Groen verveld tot een vorm van terrorisme.

Dat brengt me bij punt twee: de manipulatie van de bevolking. De vraag is dan: waarvoor dient die manipulatie. Door wie wordt ze aangestuurd ?

Je hebt natuurlijk de fanatieke groenen zelf die tot manipulatie bereid zijn. Maar het is duidelijk dat er meer is. Je kan de Verenigde Naties en meer concreet het IPCC bezwaarlijk als groene jongens beschouwen. Nochtans is het daar dat je de motor vindt van de wereldwijde manipulatie. Onze groenen zijn verlaagd tot medewerkers aan die manipulatie die niet groen geïnspireerd is.

Het IPCC is een puur kapitalistisch vehikel en staat dus in dienst van het grootkapitaal. Of denk je dat het grootkapitaal het IPCC met zijn rapporten zou dulden als het er niet mee eens was dat die rapporten de wereld worden ingestuurd ?

Denk je dat de mainstream media die volledig in handen van het grootkapitaal zijn, zich zouden lenen voor het verspreiden van de klimaatpaniek als die paniek niet in hun belang zou zijn ?

Ik geef toe dat ik de reikwijdte van de oorsprong van die manipulatie nog niet volledig overzie. Misschien zal ik dat wel nooit. Ik ben nu eenmaal niet de slimste. Maar het is voor mij ondertussen wel duidelijk dat de kapitaalaccumulatie zeker meespeelt.

Om het nog eens kort samen te vatten: het kapitalistische systeem met de concurrentie en winst als doel, leidt wetmatig tot een opstapeling van kapitaal. Op een bepaald ogenblik komt er zoveel kapitaal dat er meer kapitaal is dan de economie nodig heeft: de kapitalisten vinden geen gelegenheden meer om hun kapitaal (winstgevend) te investeren in de normale economische activiteiten. Ze gaan dan op zoek naar nieuwe terreinen waarop ze vroeger niet investeerden en komen uit bij de investeringen van de overheid, die ze gaan proberen over te nemen, ook al zijn ze op zich niet winstgevend en zouden ze normaal daar niet in investeren. Ze worden wél winstgevend door de subsidiëringen. Je krijgt dan de publiek-private investeringen. Een typisch voorbeeld zijn de private ouderenzorginstellingen.

Maar de overname van de overheid is niet genoeg: er moeten ook nieuwe terreinen voor investering worden gevonden in de normale private economie. Daarvoor is de klimaatpaniek nuttig: hij brengt mensen er toe om allerlei nieuwe zaken te kopen die ze normaal niet zouden kopen omdat ze te duur zijn of niet als noodzakelijk worden ervaren. Het gaat dan om elektrische auto’s, isolatie…

Dat die op zich misschien wel nuttig zijn, is niet terzake. Het wordt zeker interessant als de overheid (die per definitie in dienst staat van het kapitaal) dan ook nog door subsidies de mensen stuurt. Eigenlijk komt het er op neer dat de overheid via belastingen (subsidies komen van belastingen) geld uit hun zak klopt om ze zo ver te krijgen dat ze kapitalisten de gelegenheid bieden om hun kapitaal te investeren en winst te maken.

Juist door de ideologisering is de groene beweging blind geworden voor het feit dat ze zich voor de kar van het grootkapitaal heeft laten spannen.

Is er méér aan de hand ? Dient de angst, de paniek bij de mensen nog voor andere doelen ? Ik ben er nog niet uit, maar het vermoeden rijst dat die angst de mensen er ook toe brengt om al maar meer naar de overheid te kijken voor oplossingen. De mensen worden daardoor al maar meer afhankelijk van de overheid. Ze worden al maar meer gestuurd… Het is de wereld waar het WEF naar toe wil. De Brave New World. Het is een vorm van autoritarisme, van dictatuur, die zelfs niet meer als zodanig door de gewone mens wordt aangevuld. Je krijgt dan slaven die zich goed voelen in hun slavernij.

Dit proces is zeker bezig. 

Ondertussen is de klimaatpaniek als manipulatie in dienst van het kapitaal aangevuld met de energie-paniek. 

Als ik zie dat een Alexander De Croot die een vooraanstaande rol speelt in het WEF het spel enthousiast meespeelt, groeit mijn wantrouwen.

Tenslotte: een bespreking van punt één is nu overbodig.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *