Ratzinger is er niet meer. Hiep hiep hiep …

De Wereld Morgen

Marc Vandepitte

Joseph Ratzinger of de ‘rottweiler van god’ komt te sterven

Op 95-jarige leeftijd is Joseph Ratzinger overleden. Hij is voornamelijk gekend als de voormalige paus, maar zijn belangrijkste wapenfeiten moet je zoeken tijdens de periode dat hij Prefect was van de Congregatie voor de Geloofsleer. In die functie was hij namelijk de architect van één van de meest grootschalige ideologische en antilinkse campagnes uit de naoorlogse geschiedenis, de zogenaamde Restauratie. Een kort overzicht

Een goede analyse bij de dood van Ratzinger/Benedictus.

Vandepitte begint terecht bij de narcistische Pool Woytila/Johannes/Paulus die zijn invloed als paus volledig heeft ingezet om het communisme te bekampen en de Sovjet-Unie te doen imploderen, onder andere door zijn populariteit in Polen pervers te misbruiken om opstanden tegen het regime te organiseren en te bezielen.

Later is gebleken dat Woytila en Reagan twee handen op één buik waren en dat de kerk zich volledig in dienst heeft gesteld van het Amerikaanse imperialisme. Woytila maakte de kerk voor de zoveelste keer tot hoer van de geschiedenis.

Ratzinger was inderdaad de architect van het hoerenkot van Woytila.

(Als wokers zich nu ergeren aan mijn gebruik van het afwijzende woord hoer, dan hoop ik dat ze zich dood ergeren. Opgeruimd staat netjes.)

Natuurlijk stond de kerk niet zo maar aan de kant van de VS. Misschien stond ze zelfs meer aan de tegenkant van de Sovjet-Unie en belandde daardoor aan de VS-kant.

Een en ander was het gevolg van een vreselijke vergissing van Karl Marx die religie tot opium voor het volk had verklaard, en daarmee de oorlog aan de kerk. Marx heeft natuurlijk nooit iets begrepen van religie. Misschien kan je hem dat niet kwalijk nemen, want de religie die hij in zijn leven waarschijnlijk ontmoetgekend heeft, was inderdaad een soort van opium voor het volk. Maar hij is er dus niet in geslaagd om door te dringen tot de kern van het christendom en heeft samen met inderdaad zeer vuil badwater ook het kind (Kerstmis ! ) weggesmeten. De kerkelijke verraders van dat kind hebben teruggeslagen.

Natuurlijk speelde er meer.

Ratzinger was een theoloog en zijn denkbeelden over God en geloof stamden nog uit de tijd van de middeleeuwen. Denk daarbij aan een Thomas van Aquino die een intellectueel meesterwerk had afgeleverd met zijn Summa Theologiae.

Onder andere door de invloed van andere exegetische technieken en schriftlezingen, net zoals van het existentialisme, waren tijdens de twintigste eeuw nogal wat katholieke theologen van dat Thomistisch denken afgestapt – zeer voorzichtig, want “l’ oeil de Rome” zag alles.

Een paus zoals Johannes XXXIII was meer “herder” dan theoloog en dat maakte het voor hem mentaal mogelijk om deze vernieuwing op te pikken, wat dan geleid heeft tot het Tweede Vaticaans concilie; zeer tegen de zin van de bende conservatieve machtswellustige eunuchen die het Vaticaan bevolken; ook vandaag nog. En zeer tegen de zin van Ratzinger.

Bij de pausverkiezing heeft hij dan openlijk propaganda gevoerd voor zichzelf en is er in geslaagd de conservatieve bisschoppen te verenigen en zo aan de macht te komen; om na enige tijd vast te stellen dat hij zichzelf zwaar overschat had en zijn Restauratie geen positieve ommekeer voor de kerk te weeg bracht.

Een mislukking waar iedere echte gelovige enkel blij mee kan zijn. De restauratie van opium voor het volk is afbraak van echte religie.

Vandepitte heeft het uitgebreid over de bevrijdingstheologie en -beweging in Latijns-Amerika. 

Daarbij moet ik terugkomen op het marxisme. Samen met zijn afwijzing van religie verkondigde Marx een consequent materialisme. Nu moet ik oppassen met interpretaties van het woord materialisme.

Maar het is tegen dat materialisme dat de kerk zich afzette.

Het grappige is wel dat het materialisme in de Sovjet-Unie toch niet echt gelukt was, want na de val van die Sovjet-Unie kende de orthodoxe kerk daar een geweldig reveil.

De kerk koos voor het Westerse model zonder te beseffen dat het kapitalisme een veel efficiëntere verspreider is van materialisme dan het marxisme. De kapitalistische consumptiemaatschappij (de reclame) heeft het materialisme veel dieper in de geesten van de mensen binnen gevoerd dan het communisme dat heeft gedaan. 

Als de kerk ooit nog tot een reveil wil komen, zal ze er toch moeten in slagen om de reclame de wereld uit te helpen. Breder: binnen het kapitalisme is echte religie niet mogelijk. (Tenzij natuurlijk voor genieën als ik.)

Als de kerk hier nu met lege kerken zit, is dat door haar keuze voor het kapitalisme. In Rusland zitten de kerken vol. Grappig ?

Als je er op doordenkt zijn de zaken natuurlijk nog wel wat complexer dan ik ze hier voorstel, maar ik ben er wel van overtuigd dat wat ik voorstel belangrijke elementen zijn.

De bevrijdingstheologie met daarin inderdaad marxistische invloeden had een vorm van samengaan van materialisme (de strijd tegen armoede) met spiritualiteit gevonden. Ratzinger heeft dat model efficiënt bestreden en daarmee het enige werkbare model van christelijke kerkvorming de grond in geboord.

Hij is nu dood.

Ik kan er niet om wenen.

PS Toch nog een waarschuwing: in de strijd tegen de bevrijdingsbeweging in Latijns-Amerika heeft de VS massaal allerlei (protestantse) sekten gesteund. Ook oerconservatieve katholieke sekten. Die zijn ook vandaag, ook bij ons actief. Ze zitten onder andere in Ecolo en het koningshuis.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *