Uitpers
Nog maar eens de migratie.
Er zijn veel kanten aan dit verhaal.
Laat me eerst wijzen op de schande dat op deze planeet de rijkdom nog zo ongelijk verdeeld is dat miljoenen mensen zich genoodzaakt voelen om hun “eigen land” te verlaten.
Verdedigers van de migranten halen dikwijls het argument boven dat migratie van alle tijden is. En dus ook van deze tijd. Ze suggereren dat migratie bij de mensheid hoort.
Welnu, het kan wel zijn dat vroeger de rijkdom van de planeet niet voldoende was om iedereen te voeden, en dat dàt de reden was voor de migratie. Welnu: op dit ogenblik levert de planeet wél genoeg om iedereen menswaardig te laten leven, zelfs met de huidige overbevolking.
Daar komen we dus op het tweede aspect: de ongelijke verdeling.
Wil iemand me eens uitleggen waarom we er op deze geglobaliseerde planeet niet in slagen om de rijkdom toch op zijn minst zo te verdelen dat iedereen overal een een beetje menswaardig leven kan leiden ?
Dit is een retorische vraag. Ik ken het antwoord en het is zo simpel dat ik zelfs niet de moeite kan doen om het hier uit te leggen. Maar ik geef je een tip: je kan het samenvatten in twee woorden en het eerste is “het”.
Wie het antwoord niet vindt is niet waard om mijn blogs te lezen. Wie het antwoord wél vindt, maar het niet met mij eens is, is toch onbereikbaar voor rede.
Het is echt niet moeilijk.
De rijkdommen op de planeet zijn van nature niet gelijk verdeeld. Er zijn streken met veel natuurlijke rijkdommen qua landbouw of ertsen, havens, bergen tegenover vlaktes … In andere streken zijn de mogelijkheden veel beperkter. Daar is niet veel aan te doen.
Door allerlei historische omstandigheden is de wetenschappelijke en culturele ontwikkeling niet overal even snel (of traag ! ) verlopen. Het scholingspeil is in sommige streken veel lager dan in andere. Daar is wel wat aan te doen, maar het is sowieso een zaak op lange termijn.
Dat de ongelijkheid “natuurlijk” is, betekent niet dat we er ons moeten bij neerleggen. De mens doet niet anders dan de natuur naar zijn hand zetten. Het hoort bij het mens zijn.
Volledige gelijkheid is niet mogelijk. We kunnen er naar streven, maar als we daarbij niet oppassen gooien we baby’s weg met het badwater en komen we terecht in de paradox van de mens met goede bedoelingen die juist daardoor de boel om zeep helpt.
We kunnen ook maar beter de hoogmoed vermijden van de mens die denkt dat hij de ideale wereld kan organiseren.
Maar waarom slagen we er niet in om een gelijkheid te creëren die voor mensen aanvaardbaar is en migratie omwille van armoede overbodig maakt ?
We hebben de technologische mogelijkheden, maar we slagen er niet in. Laat ons eerlijk zijn: we proberen het zelfs niet echt.
Ja natuurlijk zijn er mensen daarmee bezig. Vrijwilligers, en officieel ook overheden. Die stellen dan een minister voor ontwikkelingswerk aan.
Ik hoop dat niemand zich laat verblinden door de overheid. De politiek staat per definitie in dienst van het kapitaal, en dat is niet bezig met gelijkheid. Integendeel. Het is gericht op de creatie van ongelijkheid.
Het grappige is dan dat eens die ongelijkheid gecreëerd al dan niet brave mensen – ook binnen de overheid – gaan proberen om wat van die ongelijkheid terug te draaien.
De moderne mens is zo trots op wat hij allemaal kan. Hij slaagt er zelfs in om zijn eigen nest zo te bevuilen (klimaat, milieu) dat hij alle kennis en kunde nodig heeft om het leefbaar te houden, maar hij is, met al zijn kennis nog niet slim genoeg geworden om in te zien dat eerst ongelijkheid creëren en er dan met schuchter pogingen proberen om die wat terug te dringen nogal dom is.
Misschien is het geen domheid.
Misschien is het gewild.
Het is zeker gewild door sommigen.
En het wordt aanvaard door velen als iets onvermijdelijks. Ze aanvaarden een systeem dat ze zelf omschrijven als het beste van alle slechte systemen; als een noodzakelijk kwaad.
Welnu: kwaad, door mensen aangericht kàn niet noodzakelijk zijn. Het kan het resultaat zijn van slechtheid; van domheid; van zwakheid … maar als het door mensen is aangericht, is er altijd iets aan te doen.
Het probleem is dat nogal wat mensen die er iets zouden aan kunnen doen, dat niet willen omdat ze er voordeel hebben bij de ongelijkheid. En dat wie er onder lijdt zeker niet de macht heeft om er iets aan te doen, verondersteld dat hij beseft waar de klepel hangt.
Laat je niet misleiden door de Europese politici en hun zogezegde pogingen om de grenzen te sluiten. Ze belazeren je.
Ze zien dat migratie nogal wat samenlevingsproblemen oplevert en dat dit tot onrust leidt bij gewone mensen en dus moeten ze wat sussen. En ze weten ook wel dat ze de boel onder controle moeten houden en een beetje selecteren wie ze binnen laten, aangepast aan onze noden op de arbeidsmarkt. Maar ze staan in dienst van het kapitaal en dat is gediend met veel volk op de arbeidsmarkt. Ze willen geen grondige oplossing. Ze hebben er geen voordeel bij en zelf hebben ze er in hun bewaakt wereldje geen last van.
Tot slot: vrienden die mijn blogs lezen vertellen me dat ze er soms ongemakkelijk bij worden. Ze voelen zich aangesproken “om er iets aan te doen”. Sommigen verwijten zichzelf dat ze zich goed voelen in hun eigen kleine wereldje in de zorg voor hun gezin en in hun nabije omgeving.
En als ze er over nadenken wat ze zouden kunnen doen, stoten ze op dat verschrikkelijke gevoelen van onmacht.
Ten eerste: er is niets op tegen dat een mens zich goed voelt in zijn kleine wereldje. Een mens heeft dat nodig. En de grote boze buitenwereld mag dat niet zo maar komen verstoren. Koester het.
Twee: ook gevoelen van onmacht mag geen reden zijn tot innerlijke onrust. De onmacht is er en we moeten nederig genoeg zijn om er mee te leven.
Maar onmacht betekent niet dat we niéts kunnen doen. We kunnen de structuren niet veranderen; het krapuul aan de macht niet wegjagen. Maar iedereen kan waar het past wel mensen aan het denken zetten.
De meest eenvoudige oplossing is dan natuurlijk om reclame te maken voor mijn website. 🙂