Onze kinderen zijn gemanipuleerde genieën

MO*

Bieke Purnelle

Groene samenzwering

Onderschatte kinderen trekken naar Brussel ondanks bezorgde ouders, haters en kapers

Wanneer u dit stukje leest, is mijn jongste kind met drie schoolvriendjes ergens tussen Gent en Lede aan het stappen, onderweg naar Brussel, waar ze op donderdag de klimaatmars van Youth for Climate vervoegen.

Bieke Purnelle is een schoolvoorbeeld van iemand die eigenlijk wel verstandige praat zou kunnen verkopen, maar het niet doet door ideologische blindheid.

Ik ben het met haar eens dat het mogelijk is dat de oorsprong van de spijbelmarsen niet bij een complot ligt. En ik waardeer het dat ze aangeeft dat de groenen de zaak hebben aangewakkerd, en dat er al snel steun is gekomen van, onder andere, Greenpeace en middenveldorganisaties. Tot daar niets aan de hand.

Maar dan zegt ze dat Greenpeace en de steunende middenveldorganisaties niet sterk genoeg zijn om het protest wereldwijd te organiseren. Die kinderen dan wél ? Mieke is een dwaze trut, want ze beseft niet dat ze hierdoor zelf aangeeft dat er achter Greenpeace en de middenveldorganisaties nog een andere factor moet zitten die de hele zaak op gang brengt en houdt.

Als ik de marsen kader in het grotere geheel van de hele klimaathetze, komt die factor in het vizier. Iedere klimaatfanaat doet beroep op een rapport van het IPCC, een VN-organisatie. Dat dit rapport onvolledig en zelfs leugenachtig wordt ingebracht doet nu even niet terzake. Dat rapport wordt nu ook ondersteund door, bijvoorbeeld, de gouverneur van de Britse Nationale Bank. En daarmee krijgt de klimaathetze de steun van het grootkapitaal.

Dat betekent niet dat elke kapitalistische onderneming blij is met de klimaatpaniek. Bijvoorbeeld de Shell Company verdient nog te veel aan olie. Maar het kapitalistische systeem is wél wanhopig op zoek naar aanzwengeling van de consumptie. Het is in een fase beland waarin er een beduidend onevenwicht is tussen productie en productiecapaciteit aan de ene kant, en consumptie aan de andere kant. Productie zonder consumptie is waardeloos. En dan stoot het kapitalisme op zijn eigen ongerijmdheid: van de ene kant moet de kapitalist omwille van de concurrentie de werkenden zo weinig mogelijk betalen, van de andere kant heeft die werkende geld nodig om te consumeren, en dat heeft hij niet omdat hij te weinig betaald wordt. Het kapitalisme beleeft dit probleem in een cyclus die begint na een oorlog: om de schade te herstellen is er veel nood aan productie. Er is dan een onevenwicht dat er in bestaat dat er meer vraag is dan aanbod. In een tweede (korte) fase is er een evenwicht, maar dan begint een ander onevenwicht: er is meer productie(capaciteit) dan  consumptiecapaciteit. Op een bepaald ogenblik kan dit probleem enkel opgelost worden door een nieuwe oorlog. Wie de evolutie van de geopolitiek volgt ziet dat we daar op af stevenen (Trump, de handelsoorlogen met China, de spanning met Rusland die wordt opgebouwd…) En dan wordt de klimaatpaniek interessant. Want de oplossingen zwengelen allemaal de consumptie aan. Ze vragen allemaal om vervanging van bestaande producten door nieuwe, met nieuwe technologieën, en de ontwikkeling en productie van allerlei totaal nieuwe producten (zonnepanelen, windmolens, gascentrales…). En die nieuwe producten worden betaald door de burgers, maar met steun van de staat, want daarzonder zou de burger die niet kunnen of willen betalen. Natuurlijk komt ook de steun van de staat uit de zak van de burger, maar via de staat wordt de burger verplicht om de zaak te betalen. Wie nog een stad wil binnenrijden, moet een nieuwe auto kopen. Maar daarvoor moet de staat natuurlijk ook aan geld van de burger raken dat hij van de burger heeft gekregen, maar dat voor andere doeleinden is bestemd. En dus wordt de sociale zekerheid afgebroken.

Door heel dat proces wordt de nabije oorlog wat uitgesteld. Ik ben dus voor de klimaatpaniek, ook al ben ik er tegen omdat de hele zaak, ook al is het woord complot niet echt correct, wél wordt aangestuurd door het kapitaal.  Er is een wetmatigheid in het kapitalistisch systeem die tot deze toestanden leidt.

En we moeten ons geen illusies maken: het oplossen van het zogezegde klimaatprobleem zal de oorlog misschien wat later laten uitbarsten, maar uitbarsten zal hij, want de klimaatoplossing verandert niets aan de fundamentele paradox van het kapitalisme.

Bieke Purnelle denkt van zichzelf dat ze links is. Maar eigenlijk is ze een nep linkse politiek correcte nuttige idioot.

PS Speciaal In belgique is er nog een bijkomende manipulerende factor: een verkiezingsoverwinning van de n-va zou een ramp zijn voor het voortbestaan van dit onland, en van de morele koningskrot. De klimaatmarsen zijn een enorme troef voor een verkiezingsoverwinning van de groenen, op dit ogenblik zowat de meest unitair belgicistische partij. Het is ook opvallend dat nu reeds wordt gewerkt aan een volgende regering met een groen-liberale as. De liberalen zijn na de groenen het meest unitair belgicistisch. En dat is dan de factor die twee partijen samenbrengt die anders in alles mekaars tegenpolen zijn.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *