Categorie: bezinning

Trouw (Nl)

Lodewijk Dros

Liefde is niet wat je voelt, maar wat je doet   

Vaste prik in romans, ­romannetjes en poëzie: ze gaan vaak over liefde. Net als films. Wat boeken en bioscoop aanreiken, is daarnaast conflict, spanning. Geen liefdesgeschiedenis kan zonder. Tot zover niets nieuws. Maar Anna Mense ontdekte iets vreemds, vertelt ze in de Wetterauer Zeitung. “Waarom, vroeg de Duitse filosofe zich af, “zitten er zoveel negatieve gevoelens in de liefde ?”

Trouwe lezers van mijn blogs weten dat ik altijd opnieuw terugval op dat korte zinnetje uit de eerste brief van Johannes: God is liefde. Dat stelt natuurlijk dadelijk de vraag: wat is dat eigenlijk die liefde ?

Laat me allereerst stellen dat liefde niets van doen heeft met verliefdheid. Merk dan ook maar meteen op dat negentig procent van de literatuur over liefde, eigenlijk gaat over verliefdheid. In die literatuur kan je dus niets leren over liefde.

Nu is het natuurlijk zo dat verliefdheid als eerste gevoelen van aantrekkingskracht tussen mensen, kan overgaan in liefde. De meeste relaties kennen eerst een fase van verliefdheid. Minder voorkomend, maar misschien waardevoller is de liefde die als eerste fase de vriendschap heeft gekend. Lees verder “Over liefde en De Croo”

Ik ben verliefd op Irene. – Sorry dat ik een heterosexuele man ben. – Dat kleine plekje op haar wang maakt haar lief en haar lange dijen zijn beloftes. Op de skipistes, hoog in de Alpen, lijkt ze wel een godin. Ik voel me klein tegenover haar. Eigenlijk ben ik haar niet waard. Maar toch: ik kan niet zonder haar. Iedere minuut van mijn leven zonder haar is verloren tijd.

En ja, het wonder gebeurt: ze ziet me zitten en we gaan samen op stap en leren mekaar beter kennen. Ik ontdek haar zwakke kanten en dat ze ook zwakke momenten heeft. Diep verborgen in mij heb ik zelfs graag dat ze die zwakke momenten heeft, want dan kan ik er zijn voor haar. Stilaan groeit mijn verliefdheid naar liefde. Ik heb niet meer het gevoelen dat ik er moet zijn voor haar omwille van mijzelf. Maar ik wil er gewoon zijn voor haar, niet meer voor mezelf, maar voor haar. En raar: ik kan haar missen. Want niet kunnen missen is eigenlijk egoïsme. Ik kan haar missen, maar ik wil haar niet missen. Lees verder “Irene, ik kan je missen; omdat ik van je hou.”

Logia

Kolet Janssen

‘Advent en corona: een oefening in wachten’

Nu het wachten ‘incontournable’ is geworden voor ons allemaal, kan het handig zijn om ons te laten inspireren door wie al eeuwenlang ervaring heeft met een wachtperiode.

De advent betekent het cultiveren van het wachten. Het is geen wachten waartoe we verplicht zijn door de omstandigheden. Het is wachten omdat we willen wachten. Nogal wat mensen in deze tijd van oppervlakkigheid weigeren inderdaad om te wachten. Ze ergeren zich dood als het niet snel genoeg gaat. Anderen leggen zich er bij neer en hun wachten wordt een dulden – geduld. Maar je kan ook wachten omdat je wachten belangrijk vindt. Dat is het wachten van christenen.

Wachten is belangrijk omdat niet (meer) wachten voor een christen betekent dat hij iets opgeeft.

Kerstmis hoort natuurlijk thuis bij de mythes. Ik zal hier dus noodgedwongen mythologische taal gebruiken.

Kerstmis is het feest van de komst van God als mens bij de mensen. Ik ga hier nu niet verder in op het belang van die komst. Dat is onderwerp voor een blog bij Kerstmis. Lees verder “Wachten is niet gelijk aan geduld.”

Trouw (Nl)

Hans Alma

Wat is angst eigenlijk? ‘De prijs voor een zinvol leven’

Het zijn bange tijden, zeggen we, maar misschien geldt dat voor alle tijden. En wat is angst eigenlijk? ‘Ik zie de angst ook als een voorwaarde om de intensiteit van het leven te kunnen ervaren’, zegt Hans Alma in de laatste aflevering van deze reeks

Eigenlijk zou ik geen commentaar moeten geven bij deze filosofische bespiegeling van Hans Alma. Aan de eruditie en diepgang van de echte filosoof heb ik niets toe te voegen. Dus, liever lezer, lees de tekst van Alma, laat die tot je doordringen en vergeef me dat ik mezelf eraan hang.

Ik ga dus niet mee filosoferen met Alma over angst en zin, over leven en dood. Maar sta me toe om op te merken dat ik er niet gelukkig mee ben als er in het algemeen over religie wordt gesproken en daarbij het christendom gewoon tot de religies wordt gerekend.

Als ik atheïsten bezig hoor over religie en de kritiek lees van de mensen die religie laten samenvallen met onderdrukking, oorlogen, en – inderdaad – angst, dan ben ik het daarmee eens.

In religie erkennen mensen goden – één god – als machten die over hen heersen en proberen ze om die machten gunstig te stemmen. Daar zit het element onderwerping in ingebakken, en dus ook de onderwerping aan de mensen die pretenderen om in de naam van die goden te spreken. Op dat ogenblik wordt religie niet meer enkel een persoonlijk gegeven, maar ook maatschappelijk en politiek. En begint de rotzooi. Lees verder “Zinvol leven, angst en geloof”

Trouw ( Nl )

Maaike van Houten

Samuel Lee’s hartekreet om homo’s te accepteren in de kerk weegt zwaar, maar ligt ook gevoelig

De pijn die kerken homoseksuelen hebben aangedaan willen ze wel erkennen, maar het pleidooi van Samuel Lee hen volledig te accepteren ligt in behoudende en pinksterkerken nog heel gevoelig

Dat gedoe van schuld bekennen en vergiffenis vragen, ligt me niet. Het ontkent het verloop van de geschiedenis. Het thema homoseksualiteit was voor mij onbestaande tot een leraar godsdienst het ter sprake bracht met de stelling dat homoseksualiteit geen misdaad was, maar een ziekte. Dat was een uiterst progressieve stelling die hem veel kritiek opleverde van zijn collega’s priester-leraars. Moet ik me nu verontschuldigen omdat ik toen progressief dacht ? Lees verder “Zijn homo’s zondaars ? Ja, natuurlijk ! Maar…”