Lieve lezer, vriend of vijand, zelfs Charles moet soms afhaken. Ik ga de actualiteit dus even laten voor wat ze is: de Ronde van Frankrijk en het offensief van roi et reine om de belg te misleiden en zichzelf als beminnelijk voor te stellen. Een en ander in dienst van het belgische grootkapitaal en voor de redding van het onland.
Ondertussen wil ik jullie wel niet helemaal zonder intellectueel superieur leesvoer laten, en dus vind je de volgende dagen een aantal fragmenten uit mijn ongemeen interessant bedenksel “Eutopia”, het boek dat je op deze website onder de rubriek “publicaties” gratis kan lezen en/of downloaden. Aan allen: een mooie vakantie !
Uit het voorwoord
Moge het duidelijk zijn dat ik in ieder geval af wil van het kapitalisme. Ik ben dus geen socialist, want het huidige socialisme aanvaardt het kapitalisme en de vrije markt, misschien als een onvermijdelijk kwaad, maar toch aanvaard.
Maar tegelijkertijd heb ik grote reserves tegenover het marxisme. Ik geloof niet in een echte planeconomie; evenmin in algemene collectivisering. En zeker niet in het samenvallen van staat en gemeenschap en de daarmee samengaande nationalisering van de productiemiddelen.
Voor mij is de mens zowel individu als relatiegebonden en lid van gemeenschap(pen). Het personalisme heeft me zeker beïnvloed. Dus houd ik vast aan persoonlijk bezit en persoonlijke vrijheid. Persoonlijk initiatief is belangrijk. Grondrechten zoals het recht op vereniging zijn essentieel, en dus is een zekere concurrentie niet te vermijden.
Ook ben ik er van overtuigd dat het leven te complex is om in zijn totaliteit door de mens overdacht en georganiseerd te worden. Dat mag ons niet beletten om over de dingen na te denken. Alleen moeten we beseffen dat elke opvatting voorlopig is, de toets van het denken van anderen moet aanvaarden en voor verbetering vatbaar is. Misschien schrijf ik morgen wel een heel ander boekje.
Alle “derde wegen” zijn tot nu toe enkel verkapte pogingen gebleken om het kapitalisme aanvaard- baar te maken.
Politiek ben ik tot de overtuiging gekomen dat onze democratie er geen is, en enkel in dienst staat van het kapitalisme.
De natiestaat is een anachronisme.
Ik ben gelovig, en dat zal je merken. Maar ik heb alle begrip voor mensen die de gave van het geloof niet hebben, net zoals ik begrip heb voor mensen die niet van klassieke muziek, maar wel van Will Tura houden. (Alhoewel, Will Tura?) Aan de ongelovigen onder jullie geef ik de toestemming om over te slaan als ik de godsdienstige toer op ga.
Ik ben dus wel gelovig, maar heb grote reserves tegenover om het even wat naar godsdienstige leer riekt of beter: stinkt. Een blijde boodschap kan en mag je niet vatten in “leerstellingen” of zogenaamde “waarheden”. Zo’n boodschap geloof je of geloof je niet. En als een godsdienst gedragsregeltjes begint op te leggen, is bij mij het hek helemaal van de dam.
Ben ik katholiek? In ieder geval heb ik het moeilijk met de katholieke kerk, precies omwille van die regeltjes. De katholieke kerk noemt zichzelf de opvolger van Petrus, de eerste “paus”. Nu is die Petrus een dubbele figuur: van de ene kant is hij Jezus trouw, van de andere kant heeft hij Hem ook verraden. En dat is precies wat de kerk de hele geschiedenis lang heeft gedaan: tegelijkertijd trouw en verraad. En die regeltjes horen bij het verraad. Lees maar even de evangelies. Het pausgedoe is een anachronisme. Maar de fundamentele boodschap van het evangelie inspireert me om tegen alle menselijke domheid en slechtheid in te blijven geloven in de komst van het zogenaamde “Rijk Gods” of “Aards paradijs” waarin elke mens in elke gemeenschap gelukkig mag zijn. En als je daarin gelooft, moet je er ook iets aan doen.
Geluk valt niet samen met materiële welstand, comfort en genot. Maar een minimum is een noodzakelijke voorwaarde en er is niets tegen om te streven naar het maximum, op voorwaarde dat dit materiële niet de hoofdzaak wordt en vooral: dat het beschikbaar is voor iedereen.