De islamitische rel in de kleedkamer van Berchem Sport

Doorbraak

Johan Sanctorum

De vuile onderbroek van Mohammed Niets zo belachelijk als douchen of baden met je kleren aan. Dat vinden ze ook bij Berchem Sport (spreek uit: den Baarchoem), waar het de regel is (was) dat de jeugdige spelers na een trainingsessie of wedstrijd in hun blootje collectief een douche nemen. Een ritueel dat al bestaat sinds het begin van het voetbal, maar dat is buiten jeugdtrainer Mo gerekend, voluit Mohamed Achahbar. Hij wil de optie op zedig douchen open houden, mét onderbroek aan, vooral ten gerieve van de spelers met  Marokkaanse roots. Vraag die op ieders lippen ligt: wat doen die dan als ze uit het stortbad komen? Met die natte onderbroek in de kleren duiken? Neen, zo blijkt: na de wasbeurt doen ook de Marokkaanse jongens hem gewoon af en wringen hem achter de rug van de trainer uit.

1. Met kleren aan douchen is onnozel.
2. Ik hoor de voetbalwereld zich nu verantwoorden voor het samen naakt douchen. Het zou om hygiëne gaan, en om groepsgeest. Die verantwoording is nergens voor nodig. Als mensen, ook jongeren, er geen probleem in zien om samen naakt te douchen, is dat de gewoonste zaak van de wereld. Daar moet een kanttekening bij. Maar die is voor verder in mijn bedenksel.
3. Je kan niemand verplichten om naakt te zijn in het bijzijn van anderen (ook hier weer die kanttekening). Als een voetballertje het niet fijn vindt, mag niemand hem onder druk zetten of verplichten. Maar dan moet hij ook niet douchen op de club, maar thuis (zie 1.)
4. Dat de islam problemen heeft met samen naakt douchen is achterlijk. Maar samen naakt douchen is geen mensenrecht. Iedereen heeft recht op zijn achtelijkheid. We moeten ons daar dus niet druk om maken. En zeker hebben we niet het recht om kinderen tot iets te verplichten wat tegen hun geloof en opvoeding van thuis is. Nogmaals: zolang de mensenrechten niet in het spel zijn. 
5. Maar het is duidelijk dat hier niet enkel een geloofsovertuiging speelt, maar ook de ingebakken drang van de islam om mensen te verplichten om volgens zijn regels te leven. Het interesseert de islam daarbij niet of de niet-moslim zich bekeerd heeft, of overtuigd is. Als hij maar de regels volgt, met of zonder overtuiging, is de islam tevreden. Als de club toegeeft aan die trainer, zal blijken dat dit protest slechts een eerste stap was. Hij zal dan gaan eisen dat ook de “normale” jongens met kledij douchen omdat het niet kan dat de moslimjongens geconfronteerd worden met de naaktheid van de niet-moslimjongens.
6. Die trainer moet ontslagen worden. En de staatsveiligheid moet hem in het oog houden, want hij zit in een radicaliseringsproces.

Maar nu over de naaktheid.

Naaktheid is dubbel: van de ene kant is het de normaalste zaak van de wereld. Van de andere kant zijn er in het menselijk aanvoelen ook remmingen.

Die remmingen zijn tweevoudig.

Naaktheid staat voor kwetsbaarheid. Wat is het toppunt van kleding ? Je vindt het antwoord toch niet. Dus geef ik het je maar dadelijk: het harnas uit de middeleeuwen. En dat is duidelijk bedoeld om onkwetsbaar te zijn. Kleding is bescherming, maar niet enkel voor kou of hitte, maar ook tegenover de scherpe klauwen van de andere. We voelen een rem om naakt te zijn omdat we ons dan onbeschermd voelen. In die geest speelt natuurlijk ook mee dat naaktheid alle imperfecties toont. Ook dat is kwetsbaarheid.

Als een jongen en een meisje zich voor de eerste keer voor mekaar uitkleden, is dat een teken van vertrouwen: ik vertrouw er op dat jij me niet zal kwetsen. Na vele seksuele avonturen kan er natuurlijk gewenning optreden, en zal dat aanvoelen afzwakken, of bij een aantal mensen misschien zelfs geheel verdwijnen. Maar dat verandert niets aan de oorspronkelijke betekenis van de naaktheid.

Naaktheid staat ook voor seksualiteit. Dat moet ik niet aantonen.. Maar naaktheid is niet onlosmakelijk verbonden met seksualiteit. Tenminste niet voor menselijke mensen. Mensen zijn geen dieren die instinctief dwangmatig reageren op geur – of visuele prikkels.

Dat is het probleem van de islam. Zowel de hoofddoek bij meisjes als de onderbroek bij jongens vinden hun oorsprong bij de idee dat de man wél dwangmatig reageert. Loshangend meisjeshaar werkt prikkelend… Een vrouw die haar losknoopt voor een man toont zich beschikbaar. Eigenlijk gaat de islam er van uit dat een man nog niet echt een mens is die het dierlijke heeft overstegen. De vrouw is sowieso nog geen echte mens. Misschien kan je dat realistisch vinden. Maar het probleem met de islam ligt er in dat hij er niet naar streeft om de mens boven dat dierlijke te laten uitstijgen, in tegenstelling met het christendom dat de mens oproept om te groeien in menselijkheid.

Nu komen we op de kanttekening waar ik het hierboven over had.

De naaktheid heeft fundamentele betekenissen. Maar die betekenissen hangen ook af van de context waarin de naaktheid beleefd wordt.

Bij een arts worden zowel de betekenis van kwetsbaarheid als van seksualiteit overschaduwd door de betekenis van helpend onderzoek.

In de kleedkamer van een sportclub moeten de sporters er kunnen van uitgaan dat de mede-naaktelingen niet seksueel georiënteerd zijn. Als die sporters samen douchen moeten ze er vertrouwen in hebben dat ze mekaar niet zullen kwetsen. Dat vertrouwen in mekaar is de factor waardoor de mensen van de club-sportwereld het samen douchen zo als ploeggeest-versterkend ervaren.

Het is dan ook van het grootste ethische belang dat, zeker bij jongeren, de leiding er op toeziet dat sommige leden de naaktheid niet aangrijpen om anderen te plagen of te kwetsen, bijvoorbeeld met uitlatingen over lichamelijke kenmerken, net zoals ook seksuele insinuaties of benaderingen niet kunnen. Want dan verwordt de gezamenlijke naaktheid tot perversie en aantasting van de ploeggeest. 

Ondertussen proberen onze media en de ethische commissie voor de sport de rol van de islam in deze zaak te verdoezelen. Nochtans is dit aspect van cruciaal belang.