Doorbraak
De progressieve strijd tegen de menselijke natuur
Voor dit artikel moet je bereid zijn tot enig filosofisch denkwerk, waarmee ik niet gezegd heb dat het moeilijk is. Maar het is de moeite omdat het fundamentele problemen van deze tijd aanreikt, en tegelijkertijd ook een ontmaskering is van wat ik nep links noem.
Het gaat er om dat links in deze tijd wél pleit voor materiële herverdeling, maar voor de rest een extreem individualistisch mensbeeld hanteert. Maar eerst wat achtergronddenken.
Uiteraard heeft Roose gelijk als hij de katholieke visie van het Liber arbitrio over de vrije wil afwijst. Je kan de katholieke kerk niet verwijten dat ze ooit die visie ontwikkeld heeft omdat het wetenschappelijk denken, en meer bepaald de ontwikkelingspsychologie niet bestonden. En het is zeker zo dat er in de tempel der achterlijkheid die Rome is, nog altijd rare types rond lopen die die visie voorstaan.
Maar het is ook duidelijk dat de doorsnee katholiek bij ons wel de vrije wil handhaaft, maar ook inziet dat die vrijheid niet absoluut is, en zowel door natuur als door cultuur wordt beperkt.
Wie opgroeit in een IS familie in Syrië heeft een ander idee over goed en kwaad dan iemand die opgroeit in een socialistisch nest in Vlaanderen. Je kan hem zijn inzichten in goed en kwaad zelfs niet verwijten. Dat wil niet zeggen dat je zijn daden niet met alle middelen moet bekampen. Daarbij ga ik er vrolijk aan voorbij dat die Syriër ook terecht over mij kan zeggen dat hij mij mijn inzichten niet kan verwijten, maar me wel met wat handige hoofdhakkerij moet helpen om snel en zonder file het hiernamaals te bereiken. Dezelfde redenering geldt voor een genetisch psychopaat.
De inzichten van de ontwikkelingspsychologie leiden onvermijdelijk tot een zekere relativering van goed en kwaad.
Die relativering wordt versterkt door de hedendaagse mogelijkheden om op de mens in te grijpen, zowel biologisch als sociaal-economisch, cultureel en psychologisch, zoals Roose beschrijft. Als de mens zo maar maakbaar is, stelt zich de vraag wie de mens màg maken ? Hij zelf ? Hebben anderen de macht ? Ik heb in eerdere blogs al aangegeven dat manipulatie een van de mondiale wereldproblemen is geworden – ook al omdat door die hedendaagse mogelijkheden de technieken voor manipulatie zijn versterkt. Op dit ogenblik is communicatiewetenschap een universitaire opleiding. – Welnu, manipulatie kan je omschrijven als een poging om macht uit te oefenen op het zijn van anderen.
Als je de macht van anderen afwijst, val je terug op de individuele mens die zichzelf kan maken zoals hij wil zijn, met daarbij ook recht op een individuele visie op goed en kwaad. Het liberale principe: mijn vrijheid stopt waar die van een ander begint, is daar gedeeltelijk een toepassing van, want het eist een quasi totale individuele vrijheid op, slechts geremd door het verbod om anderen te schaden. Of nog het quasi absolute zelfbeschikkingsrecht. Dat komt neer op een extreem individualisme. (Abortus – euthanasie… )
Voor mij is het onbegrijpelijk dat “links” op dat spoor zit, want het is een totale ontkenning van de mens als gemeenschapswezen. Hedendaags links propageert individualisme, en houdt zich enkel nog bezig met de materiële gelijkheid van mensen. Maar willen ze dan een bevolking ( het woord samenleving is niet meer van toepassing ) van individuen die allemaal even rijk of arm zijn, en voor de rest nog enkel volgens hun eigen goesting leven, met als enige rem daarop het liberale: schaadt een ander niet ? Als je een ander enkel niet schaadt, doe je hem dan ook nog goed ? En als je een ander niet meer goed doet, ben je dan nog wel samen ?
Oké: ik geef toe: je kan de individuele mens niet uitschakelen en dus is een zekere relativering niet te vermijden, en individuele vrijheid is een te koesteren goed. Maar als dat niet wordt aangevuld met echt samen-zijn, en er-voor-mekaar-zijn, dàn pas wordt het een kille samenleving. De neplinksen die Jambon (in een aantal zaken) terecht een koude samenleving verwijten, zouden daar toch ook eens moeten over nadenken.
Ik denk dat we hier beroep kunnen/moeten doen op oude wijsheden, toppunten van intuïtie van menselijkheid. En dan heb ik het over het christendom.
Ongelovigen stellen graag dat het christendom eigenlijk niets bijbrengt, want dat het iets verkondigt wat ook al in andere culturen was uitgevonden: “doe niet aan een ander wat je niet wil dat aan jou gedaan wordt”. Dat is dus dat liberale principe: schaad een ander niet. Maar dat is niet wat het christendom zegt. Jezus zei:” doe aan een ander wat je wil dat aan jou gedaan wordt”. Dat is van een andere orde: dat is: doe goed aan een ander. Dat is gemeenschapsvormend. Dat hangt mensen aan mekaar. Het liberale principe maakt mogelijk dat mensen naast elkaar kunnen leven. Ja, voorzeker, het kon ook erger: zonder dat principe zou je nooit zeker zijn van je leven als er een andere in de buurt kwam. Maar ik wil niet zo maar naast anderen leven. Ik wil samen leven met anderen. Ik wil een band met hen. Ook dàt hoort tot de menselijke natuur. Het liberalisme en de nep linksen die er onbewust in vervallen zijn, ontmenselijken de mens en verkrachten de menselijke natuur. Dat kan niet goed aflopen.
PS Hiermee beweer ik natuurlijk niet dat er geen nep linksen zijn die wél in hun persoonlijke leven mooi samenleven. Ik heb het over een heersende cultuur. En actueel: die cultuur wordt uitgedragen door een groot gedeelte van de hedendaagse cultuursector.