Dwarsliggers
PPP oftewel Plat Politiek Populisme
De dwarsligger van dienst lijkt kwaad, en dat maakt dat hij geregeld over de schreef van de objectiviteit en redelijkheid gaat. Daar moet ik niet te veel over klagen, want het overkomt ook mij.
Laat me eerst en vooral toe om mijn eigen standpunt te verduidelijken. Ik ben fan van de pvda omdat ze de enige partij is die als basis van haar ideologie antikapitalistisch is. Na lange denk-omzwervingen ben ik tot de vaste overtuiging gekomen dat het kapitalisme in de kern mensonwaardig is, en we absoluut moeten evolueren naar een alternatief dat de concurrentie in de massaproductie uitschakelt, de tegenstelling kapitaal-arbeid opheft, en de basisrechten van ieder mens zoals voeding, huisvesting, onderwijs… concreet realiseert. Kijk naar onze wereld, en je ziet dat dit zowat nergens werkelijkheid is. Bij ons is het een korte periode na de tweede wereldoorlog goed geweest, maar we zijn snel op weg om af te dalen naar het peil van de rest van de wereld.
Die realisatie van de mensenrechten is binnen het kapitalisme gewoon onmogelijk omdat het kapitalisme in essentie individualistisch is.
Ja, ik steun de pvda in haar strijd tegen het kapitalisme.
Maar neen, ik ben er van overtuigd dat het alternatief niet te vinden is bij Marx, en de weg er naar toe niet bij Lenin. Bij mijn weten is de pvda nog altijd een marxistisch-leninistische partij, en daar ga ik dus niet in mee. Wie meer wil weten over mijn visie daarop en mijn argumenten, moet mijn boek “Eutopia” lezen. Je kan het gratis lezen en/of downloaden, ook in ebookformaat op www.maymarx.be
Minder fundamenteel, maar toch ook belangrijk is de beschuldiging vanwege de dwarsligger dat de pvda populistisch is. Daarin heeft de dwarsligger gelijk. Ik wil begrijpen dat een partij streeft naar electoraal succes. Maar als ze daarvoor haar kernboodschap probeert te verdoezelen, of op zijn minst buiten de aandacht te houden, en daarna systematisch op zoek gaat naar thema’s die de grote meerderheid van de mensen zeker zullen aanspreken, is er iets mis. Je krijgt dan toestanden waarbij de pvda op dezelfde nagel klopt als het vlaams blok. Dat ik ook logisch: zowel pvda als het vlaams blok gaan aan de toog luisteren… en horen natuurlijk allebei hetzelfde. Mensen klagen over de lage emissiezones, en dus gaan ze allebei actie voeren rond die zones. Je krijgt dan ook belachelijke toestanden waarbij ze beide een minimumpensioen van 1500 € eisen. Daarmee heffen ze mekaars voordelen op en moeten de andere dan overtreffen door te verkondigen dat zij het over netto sommen hebben, en de andere niet, en hij dus eigenlijk aan de kant van de rijken staat.
De dwarsligger heeft het over de pensioenen van de politici en verwerpt de eis van de pvda om die te verminderen, omdat die vermindering borrelnootjes zou opleveren voor de vermeerdering van de pensioenen van de gewone mensen. Dat is niet slim van de dwarsligger, want de pensioenen van de politici moeten niet omlaag om de pensioenen van de andere mensen op te trekken, maar gewoon omdat het niet fatsoenlijk is dat mensen zoveel meer krijgen omdat ze sterkere ellebogen hebben om zich op een hoger niveau van macht te kunnen hijsen. Ik ben niet zo maar voor gelijkheid. Wie meer en harder werkt, moet meer inkomen hebben. Maar ik zie niet in hoe een politieker harder werkt dan een dokwerker.
De dwarsligger heeft wél gelijk als hij de slogan “niet het land is het probleem, maar de politici” aanpakt. Wil iemand me eens uitleggen waarom de politici van nu plots minder bekwaam zouden zijn dan die van vroeger ? Een man zoals Di Rupo, heeft in het verleden bewezen dat hij bereid was tot compromissen en bekwaam om te besturen. Waarom lukt het hem nu niet meer ? Waarom zie je top politici wegvluchten uit de belgische politiek ? Het antwoord is simpel: het belgische systeem is uitgeput. Uit angst zal er misschien nog wel een regering gevormd worden, die dan de koninklijke hark wat meer tijd geeft om zijn geld naar belastingparadijzen te versassen in afwachting van zijn defenestratie. Maar na die regering zal de toestand weer nog moeilijker geworden zijn. Het is toch duidelijk dat sinds 1980 bij elke nieuwe regeringsvorming de problemen weer groter geworden zijn.
Natuurlijk weet de leiding van de pvda dat. Dat ze dat ontkent is platte volksverlakkerij. Maar ik wil de pvda een kans geven: ik gun haar bij de volgende verkiezingen een enorme sprong voorwaarts, zelfs zo dat ze zélf in aanmerking komt om mee te werken aan een regering. Maar één ding is zeker: na die verkiezingen zal het vlaams blok – zeker samen met de n-va – in Vlaanderen incontournable zijn. Mertens moet dan rond de tafel gaan zitten met de fascisten. Ik wil wel eens zien of hij dan nog zal zeggen dat het aan de politici ligt.
De afkeer van de dwarsligger voor de pvda is in mijn ogen niet terecht. Maar ik ben geen partijsoldaat – van geen enkele partij – en dus eis ik wel het recht op om ook tegenover de pvda kritisch te staan. Zeker omdat ik me door haar in de steek gelaten voel in mijn strijd tegen het kapitalisme.