Wijze woorden van Ludo Abicht

Knack

Ludo Abicht

‘Herstel van maatschappelijke weefsel mogen we in geen geval alleen aan de overheid en haar experten overlaten’

Ludo Abicht van Vlinks somt vier aandachtspunten op waar we rekening mee moeten houden als we na de coronacrisis weer de draad van het gewone leven willen oppikken

Als ik artikels van Ludo Abicht tegen kom, zal ik zelden de kans laten voorbijgaan om er een commentaar bij te schrijven. Als mijn commentaar dan niet lezenswaardig is, heb ik jullie tenminste een goed artikel voorgeschoteld. En neen, ik ben het niet in alles met hem eens. Maar dat hoeft ook niet.

In ieder geval heeft hij gelijk als hij zegt dat er georganiseerde actie zal nodig zijn om de gemakkelijke waardering die onze “helden” nu krijgen om te zetten in realiteit. Want in de mate dat we terugkeren naar het gewone leven, zullen ook de oude ideeën en reflexen terugkeren. De emoties ebben weg, en daarmee ook de motivatie om te handelen.

Laat het daarbij duidelijk zijn dat niet de zorgkundigen en onderwijsmensen zelf voor hun rechten moeten opkomen. Het is aan de handenklappers en beddenlakens hangers om  er voor te zorgen dat hun emotionele reactie niet verzandt in belachelijkheid. Ze moeten beseffen dat ze zich grandioos belachelijk maken als ze niet zelf de hand aan de ploeg slaan en de straat op gaan om ook financiële waardering te eisen voor de “helden”.

Abicht heeft ook gelijk als hij waarschuwt voor inperking van onze privacy en controle op ons gedrag, die verantwoord zijn in tijden van crisis, maar niet in normale tijden. Er zal dus burgerlijke aandacht en actie nodig zijn om die maatregelen na de crisis terug te draaien. Politici hebben de neiging om te vergeten dat versleten wetten beter worden afgeschaft en vervangen. Ze schaffen niet graag wetten af, en als een wet niet meer van toepassing is, lossen ze het op door er wat aan bij te breien. Kijk maar naar ons burgerlijk wetboek waarin een aantal wetten nog uit de tijd van Napoleon stammen. Zelfs in wat we nu normale tijden noemen, wordt de controle van staat en politie steeds strenger en efficiënter. Denk maar aan de al dan niet slimme camera’s. Het probleem daarbij is dat die camera’s en ander tuig op zich geen probleem vormen in die normale tijden. Integendeel: ze helpen de misdaad bestrijden. Brave mensen zeggen dan: ik doe niets fout, en dus heb ik er geen last van. Maar normale tijden veranderen soms onverwacht en snel in abnormale tijden. Beeld je in dat het vlaams blok aan de macht komt en de (Vlaamse) minister van justitie levert… Ik schrijf je op een briefje dat dan al die middelen zullen ingezet worden om iedereen die zijn linkse kop boven het maaiveld heeft uitgestoken de grond onder zijn voeten weg te maaien. 

En zeg niet dat het onmogelijk is dat het vlaams blok (mee) aan de macht komt. Je kent mijn overtuiging: een onafhankelijk Vlaanderen is slechts een kwestie van tijd. De splitsing van belgië staat ingeschreven in de stichtingsakte. En vermits links massaal het terrein van een onafhankelijk Vlaanderen aan rechts heeft overgelaten, en de kant van belgië en het koninklijk profitariaat heeft gekozen, zal het bij de oprichting van de Vlaamse staat buitenspel staan. Zeker omdat het in Vlaanderen eigenlijk nu al niets meer voorstelt. De SP-a is een schrompelpartijte geworden. Bij de pvda zijn ze blij met een zetel meer. En de groenen blijven zich wentelen in elitair gewauwel dat de massa niet bereikt. Als het vlaams blok, zoals het nu al bezig is, dan een sociale politiek voert, weet ik wel wie er aan de macht komt. En dan zullen de camera’s goed van pas komen om de handel en wandel van linkse tegenstrevers te registreren. Zeg niet dat het niet kan gebeuren. Het is in het verleden al gebeurd, en ook toen had niemand het zien aankomen, of willen zien aankomen.

Ik ben voorstander van zoveel mogelijk thuis werken. De voordelen er van zijn enorm als je denkt aan besparingen van tijd en geld en aan de voordelen voor het milieu. Maar Abicht heeft gelijk: de syndicale actie is tot nu toe altijd gebouwd geweest op het fysieke samenzijn van werkvolk. Het is veel gemakkelijker om een actie op touw te zetten als de mensen fysiek mekaar nabij zijn. Tot nu toe hebben de vakbonden bij mijn weten nog geen oplossing gevonden voor het probleem dat dit samen aanwezig zijn in onze hoogtechnologische industrie minder en minder voorkomt. Nu wordt het dringend. Nationalisten zijn niet per definitie asociaal, ook al zijn ze tegen de vakbonden. Ze gaan er van uit dat vakbonden overbodig zijn als de leiders streven naar een gezond en welvarend volk. Het past dus in de logica van n-va (en vlaams blok) om de invloed van de vakbonden aan te vallen. Maar als de vakbonden niet oppassen zullen ze niet ten onder gaan door de acties van de nationalisten, maar door hun onvermogen om in te spelen op de nieuwe toestanden.

Ik ben het niet eens met Abicht als hij het heeft over het thema van gesloten grenzen. Links misbruikt die term. Als je gewoon over gesloten grenzen spreekt, geef je de indruk dat die grenzen voor alles en iedereen gesloten zijn. Daarmee duiken dan ook connecterende ideeën op zoals bekrompenheid, egoïsme… Abicht heeft gelijk als hij zegt dat er mensen zijn die in die richting denken.

En toch ben ik voor gesloten grenzen, maar niet gesloten voor iedereen en alles. Grenzen moeten zo open mogelijk zijn. Maar grenzen moeten wel gesloten (kunnen) worden om problemen buiten te houden, zoals nu is gebeurd bij de coronacrisis. Welnu, de migratie zoals ze zich nu voordoet is een probleem. Het gaat dan niet over individuele mensen die een probleem zijn, maar om een maatschappelijk fenomeen. Grenzen zijn een middel (misschien het enige) om een bepaald aspect van dat probleem op te lossen, uiteraard in samenhang met maatregelen die de oorzaak van het fenomeen aanpakken.

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *