Doorbraak
Samuel Paty, Allerheiligen en Halloween
Ok, het is vandaag niet meer Allerheiligen, maar eigenlijk doet dat er niet toe. Ik heb weer wat geleerd. Eigenlijk onvoorstelbaar dat ik een Johan Sanctorum nodig heb om te weten wat Halloween eigenlijk is. Ik kende natuurlijk de legende van heer Halewijn. Hoe is het mogelijk dat ik zelf niet de link heb gelegd met Halloween ? Blijkbaar heeft mijn anti-amerikanisme me verblind. Zo zie je maar dat je altijd aandacht moet blijven hebben voor je openheid van geest en niet zo maar vastgeroest moet zitten in allerlei, soms weinig overdachte, denkbeelden. Dit vooral ter intentie van mijn vijanden.
Mijn dankbaarheid tegenover Johan gaat wel niet ver genoeg om zijn betoog zomaar te aanvaarden.
Heeft hij teveel Nietzsche gelezen ? Je zou het denken als je zijn interpretatie van het christendom als zachtgekookt eitje leest.
Ja, het christendom brengt een boodschap van vrede. Aan de mensen van goede wil. Het kerstverhaal spreekt zich niet uit over de mensen van slechte wil. Jezus roept op tot een liefde die geradicaliseerd is tot het uiterste: de liefde voor de vijand. Misschien moeten we daar toch eens over gaan doordenken: wat houdt dat eigenlijk in: liefde voor de vijand ? Houdt dat in dat je je door de vijand moet laten vernietigen ? Hoe kan je nog houden van de vijand als je vernietigd bent ? Maar misschien schrijf ik daar nog wel ooit een aparte blog over. Als jullie goed leren en iedere dag braaf je afstandshuiswerk maken.
Overigens was Jezus niet echt een soft-ijs verkoper.
Zijn ideologische tegenstanders waren de Farizeeërs.
In het evangelie van Matteus vinden we een toespraak tot deze klaarblijkelijk niet fel gewaardeerde kaste:
… Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars! De buitenkant van de bekers maakt ge schoon, maar van binnen zijn ze gevuld met roof en genotzucht. 26Blinde Farizeeër, reinig eerst de beker van binnen, dan wordt de buitenkant van zelf rein. 27Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars! Gij lijkt op gekalkte graven die er van buiten wel mooi uitzien, maar van binnen vol zijn met doodsbeenderen en allerhande onreinheid. 28Zo ziet ook gij van buiten er voor de mensen wel uit als heiligen, maar van binnen zijt gij vol huichelarij en ongerechtigheid…Slangen, adderengebroed, hoe zult ge het hellevonnis ontkomen? … En zo gaat dat door.
Toch niet echt de taal van een zwakkeling. En dan krijg ik van sommige mensen het verwijt dat ik een bepaalde groep van mijn tegenstanders nep linkse politiek correcte nuttige idioten noem !
Jullie weten ondertussen al dat ik graag verwijs naar de parabel van de Goede Vader die een feestmaal aanricht als zijn jongste zoon terug thuis komt nadat hij zijn deel van de erfenis in een liederlijk leven heeft verbrast. Welnu, die Vader heeft ook een oudste zoon (lijkt logisch). Dat is een brave jongen die gezagsgetrouw naar zijn vader heeft geluisterd en zijn deel van het werk op de boerderij heeft gedaan. Die gast vindt het niet juist wat er gebeurt en zegt tegen zijn Vader: “voor die verlopen zoon van u geeft u een feest, maar voor mij hebt u nog nooit een feest gegeven”. Hij vindt het niet niet rechtvaardig. Dat is het ook niet. Nu zou je misschien verwachten dat de Vader troostende woorden heeft voor zijn oudste en ook voor hem een feest belooft. Niet dus. Zoonlief wordt vriendelijk maar kordaat terecht gewezen: “jij hebt je feest al gehad doordat je altijd bij mij bent geweest.”
De liefde kan soms hard zijn. Zowel voor de liefhebbende als voor de geliefde. Liefde heeft niets te maken met sentiment, gevoeligheid, of zwakheid.
Overigens heeft Sanctorum ook ongelijk als hij beweert dat in de christelijke leer de heiligenverering een plaats heeft. In het protestantisme, toch een belangrijk segment van de christelijke bevolking is geen plaats voor heiligenverering. In de evangelies wordt door Jezus ook nergens naar heiligen als zorgverstrekkers verwezen. Met dat argument moet ik oppassen, want heiligenverering lag waarschijnlijk buiten zijn cultureel gezichtsveld. Maar toch: ik vind in de evangelies ook niets dat aanleiding zou kunnen geven tot het vereren van “geesten” om gunsten te bekomen. Heiligen als gunstverleners zijn een gedachtenconstructie van het katholicisme, perfect passend in het opportunisme van dit soort christendom dat alle truken van de foor gebruikt(e) om zieltjes te winnen.
Maar wat dan met de islam ?
Sanctorum pleit voor de harde hand, ook tegenover de “brave” en weldenkende moslims. Ik ben het daar niet mee eens.
Ja, de islam als ideologie moet bestreden worden, even goed als dat het fascisme als ideologie moet bestreden worden. Maar hoe bestrijdt je een ideologie ? Roei je ze uit ? Dat kan enkel door de aanhangers van die ideologie uit te roeien. Is het dat wat Sanctorum wil ?
Een ideologie is een geheel van opvattingen. Het is iets wat mensen denken. Ga je ze hersenspoelen ? Om mensen van gedacht te doen veranderen is er slechts één weg: je stelt jouw argumenten tegenover de hunne. Dat veronderstelt dat je in gesprek bent. En het veronderstelt ook dat je de opvatting van de andere begrijpt. Ik denk dat we op dat vlak nog veel winst kunnen maken.
Maar natuurlijk: om in gesprek te gaan, moet je met tweeën zijn. Vraag aan mijn goedmenende linkse vrienden die contact hebben met “gematigde” moslims: kan je met hen inhoudelijk spreken over de islam ? Zijn ze bereid na te denken over de vragen die jij stelt ? Zijn ze bereid na te denken over “onze” visie die jij hen voorstelt ? Wees eerlijk: en draai de zaak ook terug om naar jou.
En ja, dan heb je de mensen waarmee je niet in dialoog kan gaan. Ik heb het in een eerdere blog al gezegd: de radicalisering is bezig en er komt een moment dat veel van die mensen zullen meegaan in de radicalisering. De strijd tegen het terrorisme zal die radicalisering bevorderen, want hij kweekt slachtoffers. Maar er is geen keuze: die strijd moet gevoerd worden. Daarin heeft Sanctorum gelijk: een halfzachte strijd heeft geen zin.
Wit gekalkte graven een likje verf geven, lost niets op.
Die strijd moeten we voeren uit liefde voor de vrouwen :-), en voor onze kinderen die recht hebben op een leven in een maatschappij die de mensenrechten respecteert. En kijk: als we die strijd voeren omwille van de liefde, komt toch weer de christen in mij boven. Maar dan in zijn keiharde variant.