Doorbraak
Geen volk, geen volksgezondheid
Randbemerkingen bij de actie tegen de avondklok
Eigenlijk ben ik dat hele corona-gedoe zo beu als kou pap. Neen, ik heb geen probleem met voorzichtig gedrag, en al evenmin met het beperken van contacten. Negentig procent van onze dagelijkse contacten zijn zo oppervlakkig dat je ze nauwelijks contacten kan noemen. Als ik de enkele echt waardevolle contacten kan onderhouden wordt het gemis van de oppervlakkigheid iets wat zich aan de oppervlakte afspeelt.
Maar ik erger me dood aan het feit dat we nog altijd iedere dag artikels moeten lezen waarin de gang van zaken besproken wordt. Neen, het zijn niet die artikels zelf, maar wel de noodzaak er van. Eigenlijk zou het allemaal de gewoonste zaak van de wereld moeten zijn. Dat is het dus niet.
Inderdaad: er ligt veel schuld bij de overheid. Wilmès was een ramp, de knook geworden onbekwaamheid. Beeld je in dat die nu eerste minister zou zijn. Ik denk dat we bij een gedeelte van de recalcitrante bevolking nog altijd te maken hebben met de erfenis van Wilmès: de afkeer die zij heeft opgewekt werkt nog altijd door.
Maar ook vivaldi gaat niet vrijuit. Neem nu Frank Vandenbroucke. Verstandige man. Hij wordt geprezen omwille van zijn communicatie. En ja, bij de mensen die hem prijzen zal die communicatie wel goed overkomen. Die commentatoren hebben zelf ook wel wat studies gedaan. Maar Frank communiceert niet: hij legt uit. Hij is de professor die zijn best doet om aan domme leerlingen iets op een simpele en duidelijk manier uit te leggen. Dat is geen communicatie. Frank vertrekt niet vanuit de situatie van de mensen. Dat kan hij ook niet. Hij heeft er geen voeling mee. Bijvoorbeeld armoede is voor hem een academisch idee. Dat heeft dan als resultaat dat een elite enthousiast is over zijn optreden, terwijl “gewone” mensen afhaken als zijn “gezever” begint.
Over De Croo moet ik het niet hebben. Iedereen met een beetje mensenkennis doorziet zijn hypocrisie. Zijn voorgangster Rutten noemde ik het liegsel. De Croo is het hypocrisielsel. Hij zit in de politiek om de belangen van het belgische grootkapitaal en het koningshuis te verdedigen. Als hij enig sociaal bewustzijn of medeleven toont, is dat gewoon om de mensen rustig te houden zodat ze hem ongemoeid toelaten om de rijken rijker te maken. Vandenbroucke spreekt als een professor. De Croo spreekt als een verlichte vorst. Beiden staan ver van het volk. Mensen voelen dat.
Natuurlijk gaat ook het volk in de fout. De grote massa is nu eenmaal geconditioneerd om geld te verdienen met het doel om te consumeren en genieten. En dus zullen de mensen consumeren en genieten, wat er ook gebeurt. Een beetje geloofwaardige overheid zou dit probleem gedeeltelijk kunnen opvangen door overtuiging en volwassen motivatie. (Zie mijn blog van za. 7 nov.) Maar die overheid is er niet. En dus kan de overheid enkel door angst en straf het gewenste gedrag proberen af te dwingen.
Ondertussen heerst er in onze samenleving ook een cultuur van slachtofferschap. Kijk maar naar de cultuursector. Natuurlijk heb ik begrip voor de enorme problemen waar die mensen voor staan. Maar het gevoelen van slachtoffer te zijn, gaat samen met de idee dat anderen schuld hebben aan de toestand. In dit geval wordt de schuld bij de overheid gelegd omdat ze maatregelen oplegt. Maar niet de overheid is schuldig, maar het virus. En virussen kunnen niet schuldig zijn omwille van beestigheid. Door dat slachtofferschap verzandt de innerlijke weerstand in zelfmedelijden, het meest destructieve gevoelen.
Een en ander hangt natuurlijk ook samen met de vorm van socialisme die links hier heeft ingevoerd: mensen zijn opgevoed om op te komen voor hun rechten, maar zonder te wijzen op hun plichten.
Laat me dit zo illustreren: ja, mensen hebben recht op een fatsoenlijk pensioen. Maar dat pensioen is slechts mogelijk als mensen ook solidair zijn en bereid om zelf in te leveren voor het pensioen van anderen. Die bereidheid wordt weggemoffeld in wetgeving. Mensen leveren in, maar niet omdat ze daar bewust toe bereid zijn, maar gewoon omdat het ergens zo geregeld is. Ons socialisme voert een sociale politiek, maar roept geen sociale houding op. We geven de mensen veel, maar we voeden ze niet op om ook bewust te geven. Bewust geven wordt teruggebracht tot liefdadigheid (niets op tegen), maar is niet geïntegreerd in onze solidariteit. Je krijgt dan een sociale wetgeving in een samenleving van asociale mensen. In crisissituaties wreekt zich dat.
En dan heb je natuurlijk ook nog de immense problemen die zich stellen door de multiculturele samenleving. Vind jij het normaal dat na maanden crisis de overheid moet vaststellen dat haar boodschap een relatief groot gedeelte van de bevolking niet bereikt omdat die mensen niet genoeg de landstalen kennen en/of in gesloten gemeenschappen leven ? Vind jij het normaal dat de overheid tolken de straat op moet sturen om in 80 verschillende talen, huis aan huis de mensen op de hoogte te brengen van de situatie ? Gaat het nog wel echt om samen – leven ?
Ondertussen slaakt de Marokkaanse gemeenschap in Brussel de noodkreet: het virus richt een slachting aan in die gemeenschap. Het zal wel: de Brusselse overheid heeft halsstarrig geweigerd om het probleem in de Marokkaanse gemeenschap te erkennen en er maatregelen te nemen uit angst dat die gemeenschap weer maar eens zou krijsen dat ze gediscrimineerd wordt. De Brusselse overheid (socialisten en groenen !! ) heeft uit discriminatie-angst de Marokkaanse gemeenschap gespaard en is nu verantwoordelijk voor die slachting.
Neen: ik geef de schuld dus niet aan die Marokkaanse mensen ! Zij zijn ook maar slachtoffer van de mislukte multiculturele samenleving en de dwaasheid van een links dat eigenlijk totaal niet meer weet wat links zijn eigenlijk inhoudt.