De Telegraaf (Nl)
Beroept zich op ’Vrijheid van expressie’
Weense man die scheet naar politie liet krijgt strafvermindering WENEN
Eindelijk ! Goed nieuws in een krant ! En nog wel uit Oostenrijk ! Wenen !
Wist je dat Mozart een toegewijd scheten-later was ? Overigens was Mozart ook niet vies van wat viezigheid. Zo schreef hij in een brief aan zijn nichtje Maria op wie hij toen stiekem verliefd was:
“Bij de liefde voor mijn huid zal ik op je neus poepen, zodat het langs je kin naar beneden loopt,” Toegegeven, in de Engelse vertaling – by the love of my skin, I shit on your nose, so it runs down your chin – komt het geheel er beter uit. Hij eindigt de brief uit 1777 met een verhaal over scheten. Om te ontdekken waar ze vandaan kwamen om precies te zijn. “Om het te testen, stak ik mijn vinger in mijn kont,” staat er, “en toen wist ik het zeker!” Na deze lieve woorden schreef hij zijn “Bagatellen” en de “Parijse symphonie” die haar triomfantelijke première kende tijdens de “Concerts Spirituels”. Tot mijn grote ontgoocheling heb ik geen verband gevonden tussen zijn poep – en – pies – fanatisme en zijn “Hohe Messe”.
Maar ook Haydn had gevoel voor scatologie.
In het tweede deel van zijn Symphony No. 93 verwerkte Haydn de ‘fart’. Het is een rustig stuk, totdat de fagot op een gegeven moment een scheet-gelijk geluid uitperst. De meeste fagottisten proberen die ene opvallende toon zo te spelen dat het scheet-karakter minder duidelijk wordt, maar wie Haydn kent weet dat dit een verkrachting van een scheet is.
Ik bedoel maar: als er een plaats op de wereld is waar een man de scheet als een vorm van zelf-ex-pressie kan zien, is het Wenen. Het is dan ook goed nieuws dat hij strafvermindering heeft gekregen. Alhoewel: waarom eigenlijk is hij gestraft ?
Wat is dat tegenwoordig toch met die politie ? In de VS loopt een proces tegen de politie wegens een akkefietje met Pink Floyd. In Brussel wordt de politie ter verantwoording geroepen omdat een politiepaard, al dan niet met ruiter, een half-naakte heel-zatte deerne onderste boven heeft gelopen, en in Wenen voelt de politie zich beledigd omdat een man zijn kont heft op een verkeerd moment.
Ondertussen defenesteren zich hier mensen bij de aanblik van een vriend in uniform.
Nu zijn er bij de politie natuurlijk mensen die steigeren bij een scheet in een fles, maar de overgrote meerderheid van de politie zijn goede huisvaders.
Alhoewel: het begrip goede huisvader ligt ook al onder vuur. Gezien goede huismoeders zich miskend voelen, wordt in het Burgerlijk Wetboek, het begrip ‘goede huisvader’ – alomtegenwoordig in het Belgische burgerlijke recht – vervangen door het modernere en genderneutrale ‘voorzichtig en redelijk persoon’. Wil iemand me eens uitleggen hoe gender kan samen gaan met neutraal ? In ieder geval scheten de feminististen hier in eigen voet, want is dat niet wat ze verlangen: dat de vader huisman is ?
Een zaak is zeker: die politiemensen zijn misschien wel voorzichtige en redelijke personen, maar dat kan niet gezegd worden van de bende infantielen die hossen in Terkamerenbossen en al dan niet blootgebast proberen ruiters van hun paarden te trekken.
Die ruitertrekkers klagen de politiestaat aan. Misschien wordt het tijd om wat meer politiestaat in te voeren om die opgeblonken rijkeluiskinderen van allerlei geslachten wat voorzichtigheid en redelijkheid bij te brengen, bij gebrek aan ouders die zich er nog voor interesseren.
Want daar duikt de vraag op: interesseren de ouders van de jeunesse dorée van het Knokke van de eindelijk vergane minkukel Lippens, broer van de onderganggraver van Fortis, zich eigenlijk wel voor een opvoeding tot voorzichtigheid en redelijkheid van hun kinderen, en de daarbij horende menselijkheid, of worden die kinderen enkel klaargestoomd voor een leven dat bepaald wordt door de drang naar altijd meer… geld, luxe en feesten ?
Tussen haakjes: die Lippens is er schuldig aan dat zowel Nederland, als Luxemburg en belgië werden opgezadeld met een miljardenschuld. En wie betaalt die schulden: jij en ik !
De burgemeester van Knokke was de domme eend in de bijt van de Lippensfamilie en werd dus in Knokke geparkeerd, maar hij bleef natuurlijk wel medeprofiteur van het zakelijk imperium waarbij ook een van de ergste misdadigers van de twintigste eeuw betrokken was: graaf Davignon wiens vader Koning Leopold III begeleidde toen die naar Hitler in Bertesgaden trok voor een vriendenbezoekje.
Ter attentie van mijn nazi-vijanden: ook Hitler was een enthousiast scheten-later. Dat kwam door zijn vegetarisme en obsessie voor cake. Van Leopold III weet ik terzake niets.
De familie Davignon is ook verwant aan de familie Boël. Zegt die naam je iets ? Ja natuurlijk: Delphine ! Moet er nog zaad zijn ? De belgische koninklijke smeerlapperij was bij de hele Fortis-zaak betrokken en de belgische belastingbetaler heeft de verliezen van die koninklijke meute zonder menselijkheid, redelijkheid en verantwoordelijkheid betaald.
Maar de politie houdt zich bezig met een scheet.
Ik moet wel zeggen dat ik een scheet een intrigerend fenomeen vind. Als je er een velletje rond zou doen, zou je een ballon hebben. Maar neen, een scheet heeft geen velletje en ze is er dus wel, want je kan ze rieken, maar toch is ze er niet, want ze gaat grenzeloos over in de haar omringende lucht. Anders dan Mozart, kan je er dus geen vinger op leggen.
Voor mij hangt dit samen met een belangrijk geloofspunt van het katholicisme: de verrijzenis van het lichaam en het eeuwig leven. Amen.
Het lichaam is duidelijk onderscheiden van de omgeving, en dus niet te vergelijken met een scheet. De verrijzenis van het lichaam betekent dus dat we, anders dan een scheet, na ons overlijden, niet zomaar zullen opgaan in heelalse wijdsheid. Wij, mensen, zijn meer dan een ex-pressie-ve stank. Wij hebben een velletje om in de vorm van een lichaam.
Ik weet niet of het ergens op slaat, maar in deze tijd na Pasen, toch wel iets om over na te denken.
Alhoewel: waarom nadenken over iets waarover nog nooit een ervaringsdeskundige ons heeft kunnen inlichten ?
Ik zou niet graag een scheet zijn in de geschiedenis van de schepping. Maar nog liever een scheet dan een eeuwigheid lang te moeten doorbrengen in de stank van een Lippens of een koninklijke hark. Geef me dan maar Mozart !