Sampol
‘De vloer zakt weg onder de achterblijvers’
Een interessant artikel waarin verschillende thema’s aan bod komen.
Een eerste vraag is natuurlijk: hoe komt het dat mensen die een zekere bekwaamheid hebben en bereid zijn om keihard te werken het moeilijk hebben ?
Of nog: hoe komt het dat iemand die vuilnis ophaalt minder gewaardeerd wordt dan een arts ? Waardering gaat hier niet enkel over het financiële, maar ook, gewoon op menselijk vlak.
Ik heb artsen gekend die qua pure menselijkheid degoutant waren, terwijl laaggeschoolden qua menselijke waardigheid torenhoog boven hen uitstaken. In mijn blog van vorige zaterdag 8 mei heb ik het gehad over die kleine, ongeschoolde boer, een mens waar ik enorm respect voor had.
Waarom tellen die mensen eigenlijk niet mee ?
Welke verdienste heeft iemand aan wat meer aangeboren intellect ? Ja, hij heeft gestudeerd en dat is een inspanning. Maar terwijl hij studeerde was zijn minder intellectueel getalenteerde leeftijdsgenoot aan het werk. Durft iemand beweren dat die werkmens minder hard werkte dan die student ?
Ja natuurlijk: terwijl die student nog studeerde zonder inkomen, was de werkmens al geld aan ’t verdienen. Ik vind het normaal dat de financiële achterstand die de student tijdens zijn studiejaren oploopt wordt gecompenseerd. Daar kan je manieren voor verzinnen. Maar waarom moet hij na die compensatie heel zijn leven verder blijven uitlopen op de werkmens ? Ik kan daarvoor geen enkele reden verzinnen.
Ja, ik hoor dan zeggen dat die arts toch meer verantwoordelijkheid heeft dan die boer. Bij die arts gaat het om mensenlevens. Welnu, drie kwart van de raadplegingen bij huisartsen gaan niet over mensenlevens, maar over banaliteiten. Een buschauffeur heeft grotere verantwoordelijkheid over mensenlevens dan die arts.
De idee van loonverschillen zit zo ingebakken dat de meeste mensen zich niets anders meer kunnen voorstellen en als je er over begint gaan ze automatisch op zoek naar argumenten om die onzin toch maar goed te praten. Maar ik daag je uit: probeer je even uit je ingestampt denkpatroon los te wrikken. Ik wed dat je voor ieder argument voor de loonkloof ook een tegenargument vindt. Als je dat niet vindt ben je te dom om meer te verdienen dan de man achter de vuilkar. 🙂
Ja, als die loonkloof schandalig groot wordt, gaan er mensen op hun achterste poten staan. Maar zelfs als het over voetballers gaat die 400.000€ per week (per week !!!) verdienen zijn er idioten die dat proberen te verdedigen. Wel, eigenlijk is er enkel een graadverschil tussen die voetballiefhebbende idioten en de verdedigers van het loonverschil tussen een arts en een kassierster in de supermarkt. Je merkt het: ik word daar echt kwaad van.
Het is voor mij onbegrijpelijk dat er geen spontane volksopstand uitbreekt bij de schandalige inkomsten van die sportvedetten. En ik vind het raar dat de Pvda wél al maanden schreeuwt om een rijkenbelasting maar dat ik haar nog nooit concreet die voetballers heb horen vernoemen. Iedereen heeft het nu over belastingontduiking -ontwijking – van rijke kapitalisten. Die kapitalisten zijn niet zo gemakkelijk aan te pakken. Maar er is een groep die perfect gekend is: de sportvedetten in Monaco.
Overigens zijn natuurlijk niet enkel die sportmensen schuldig. Hoe zou je zelf zijn als ze het geld naar je hoofd smijten ? Maar wie smijt dat geld ? Ook die namen zijn gekend. Af en toe hoor je eens wat verontwaardigd gekakel, maar eieren worden er niet gelegd.
Eigenlijk is het simpel: het gaat om brood en spelen.
We leven in een samenleving zoals die van het decadente Rome. De massa is zo gemanipuleerd dat ze alles aanvaardt als ze maar haar spelen krijgt. Overloop ook eens de TV-programma’s.
Als ze dan ook nog haar brood krijgt in de vorm van allerlei uitkeringen, kan het haar allemaal niet meer schelen.
Bij die TV programma’s heb je tegenwoordig ook een overvloed aan “emo”. Er is de laatste tijd een groot blik emo-presentatoren opengetrokken. Maar ook die horen bij de verdoving. Wie zijn portie empathie voor het TV scherm heeft uitgeleefd kan gerust gaan slapen. Je krijgt dan de gast die tranen in de ogen krijgt als hij naar Radio Gaga kijkt en ’s anderendaags een biljet van de Lotto koopt om zonder werken rijk te worden.
Geert Schuermans geeft als oplossing dat de minimumuitkeringen en minimumlonen omhoog moeten. Natuurlijk ben ik het daar mee eens. Maar eigenlijk is het naast de kwestie.
Dat die uitkeringen en lonen omhoog moeten is een evidentie. Misschien moet hij er eens over nadenken hoe het komt dat het zo moeilijk is om die evidentie om te zetten in daden.
Als je die vraag stelt zullen economen dadelijk allerlei redenen vinden die vanuit hun economisch standpunt correct zijn. Ze hebben het dan over onze concurrentiepositie, over inflatie, bankencrisissen, de toestand op de huizenmarkt…
Maar eigenlijk gaat het over politieke wil. En in een democratie zou je verwachten dat die politieke wil zou steunen op de wil van de bevolking. Nu leven we natuurlijk niet in dat soort democratie. In onze democratie staat de politiek in dienst van het kapitaal. Maar zelfs als dat niet zo zou zijn: die politieke wil is er ook niet bij de bevolking. Soms vraag ik me af of er nog wel politieke wil op zich is bij de bevolking. Brood en spelen, weet je wel…
Op een of andere manier moeten we als basis van oplossing ook de manipulatie doorbreken en een proces van bewustwording op gang krijgen.
Vraag niet aan mij hoe dat moet gebeuren. Ik probeer er in mijn blogs aan te werken. Maar waarom voel ik me roepend in de woestijn en hoor ik zo weinig stemmen die het hebben over waar het echt om gaat: een systeem dat op alle mogelijke manieren de belangen van een kleine groep winnaars verdedigt.
Maak je geen zorgen: ik hou van de woestijn.