Grenzeloos
Wat zijn de echte oorzaken van de Nieuwe Koude Oorlog?
William I. Robinson is een voorbeeld van een links denker die zo wanhopig verlangt naar het verdwijnen van het kapitalisme dat hij tekenen van hoop ziet waar ze niet zijn. Natuurlijk zijn er overal in de wereld opstoten van mensen die rebelleren tegen het systeem – Robinson noemt dat fenomeen “people spring” – maar er is een verschil tussen het systeem en het systeem. Er zit heel wat systeem tussen ongelijkheid en armoede en het kapitalistische systeem als zodanig. Daarbij geeft Robinson zelf aan dat de machthebbers (de kapitalisten en hun politieke dienaars) er alles aan doen om het ongenoegen te kanaliseren, bijvoorbeeld door de hongerige massa zondebokken voor te schotelen.
Maar de basisanalyse van Robinson van de huidige toestand van het kapitalisme is juist. Ik heb het zelf al in eerdere blogs aangegeven: het kapitalisme kampt met een enorme kapitaalaccumulatie. Robinson noemt het “overaccumulatie”.
Deze overaccumulatie is ingebakken in het kapitalistische systeem en er zijn optimisten die hopen dat ze leidt tot de ineenstorting van het systeem. Maar deze optimisten onderschatten de overlevingskracht van het kapitalisme. Het kapitalisme zit vol innerlijke tegenstellingen, maar het zal daar niet aan kapot gaan.
Een van de antwoorden op de overaccumulatie die Robinson niet noemt, is de privatisering van economische activiteiten die tot nu toe traditioneel aan de overheid werden overgelaten. Denk daarbij aan onderwijs, gezondheidszorg, ouderenzorg… De acute opkomst van de privézorginstellingen past in dit kader. Denk daarbij concreet aan de recente beslissing van het Antwerps stadsbestuur dat groen licht heeft gegeven voor de privatisering van Zorgbedrijf Antwerpen, dat 19 woonzorgcentra, 46 dienstencentra en 3.500 serviceflats telt. Die privatisering moet het mogelijk maken dat Zorgbedrijf Antwerpen uitbreidt naar heel Vlaanderen. Voor de geïnteresseerden: bij deze privatisering hebben uiteraard de N-va en de Vld voor gestemd, maar ook Vooruit is meegegaan. Enkel Groen en de Pvda waren tegen.
Naast de privatiseringen moet ook zo iets als de Green Deal van Ursula von gezien worden als een schepping van nieuwe groene markten als oplossing voor de kapitaalaccumulatie. Dat geldt dus voor de hele alternatieve energiesector, de elektrische wagens, isolering van gebouwen…
Ik heb in een eerdere blog al aangegeven dat het opvallend was dat de eerste klimaatpaniekberichten door de UNO de wereld werden ingestuurd precies op het ogenblik dat deze kapitaalaccumulatie kritische proporties aannam. Toeval ? Moet het ons wantrouwig stemmen tegenover de klimaatpaniek ? Is de klimaatpaniek een bewust de wereld ingestuurd verhaal om het kapitalisme te laten overleven ? Ik durf dat niet zo maar beweren. Durf jij beweren dat het niet zo is ?
Om niet verkeerd begrepen te worden: dit is voor mij geen reden om het terugdringen van de CO2 af te wijzen. Vanuit het voorzorgsprincipe laat ik de twijfel in het voordeel van de voorzichtigheid spelen.
Veel zorgwekkender is het feit dat deze groene vernieuwing van de economie en deze privatiseringsgolf blijkbaar niet volstaan om het kapitalisme te redden. En dus gaan we naar de ultieme reddingsactie van het kapitalisme: de oorlog.
Biden voorziet in zijn plan anderhalf biljoen dollar enkel voor de operationele uitgaven voor het Pentagon en andere overheidsinstellingen. In 2022 zal hij 715 miljard dollar gebruiken voor de financiering van oorlogen in Irak, Syrië, Afghanistan etc. Maar Biden zegt uitdrukkelijk dat hij minder geld zal spenderen aan operationele oorlogsactiviteiten maar voornamelijk wil inzetten op de voorbereiding van een potentiële oorlog met een land van hetzelfde kaliber, zoals China.
Het huidige bezoek van Biden aan Europa moet in dat verband gezien worden. Luister niet naar de openbare speeches. Schiet in een lach als er over democratie en vrijheid wordt gesproken. Wat telt is wat er in de canapés van de salons wordt besproken en wat wij niet mogen weten. Ik weet het ook zonder dat het in de media verschijnt: de voorbereiding van die oorlog.
In die oorlog is Rusland voor Biden een probleem. Op zich heeft Biden geen oorlog tegen Rusland nodig. Maar de Russen zijn natuurlijke bondgenoten van de Chinezen. Het zou Biden goed uitkomen als hij Poetin er zou kunnen van overtuigen om afzijdig te blijven. Daarom is er op dit ogenblik ook een charme-offensief met Poetin bezig. Biden heeft het Amerikaans verzet tegen de nieuwe gaspijpleiding van Rusland naar Europa voorlopig opgegeven. Hij heeft Israël gedwongen tot een staakt het vuren in de oorlog tegen de Palestijnen om de Iraniërs te paaien, die traditioneel aan de kant van de Russen staan. Hij probeert ook tot onderhandelingen te komen met Iran en zo afbraak van de economische sancties mogelijk te maken. Hij laat Assad gerust, ook al een bondgenoot van Poetin… Hou de relatie India – China in het oog. Op dit ogenblik proberen zowel Biden als Xi Jinping India op te vrijen.
Natuurlijk gaat het in dit spel altijd zowel om de wortel als de stok. Een van de manieren om Rusland te weerhouden om China te gaan steunen zijn ook de Europese militaire oefeningen aan de grens met Rusland om de Russen duidelijk te maken dat ze zich beter gedeisd houden…
Kortom: Biden doet waarvoor hij gekozen is; de redding van het kapitalisme en de centen van zijn vrienden. Of wil iemand beweren dat Biden bevriend is met een Jan met de pet ?
En neen, mister Robinson: Jan met de pet heeft het niet door. En ook mijn lezers, Jannen met intelligent brilletje zonder pet willen het niet weten en ze zeggen dat ik het veel te ver ga zoeken en dat het wel zo ‘n vaart niet zal lopen. Maar één ding is zeker: Biden heeft heel zijn loopbaan lang altijd elk oorlogsplan van de Amerikanen gesteund, ook als zijn partij de Democraten tegenstander waren.
Zou het dan toch zo zijn dat de geschiedenis het zo regelt dat op het ogenblik dat het systeem een oorlog nodig heeft, er ook een oorlogspresident op het toneel verschijnt ?
Tenslotte: heel Amerika heeft er schrik voor dat Trump niet heeft afgedaan en hijzelf of een handpop, niet kansloos zijn bij de volgende verkiezingen. Dat zou de kansen op de oorlog verminderen. Biden is als een raket aan zijn ambtstermijn begonnen. Zou het kunnen dat hij zo snel wil gaan omdat hij de oorlog met China wil, nog voor de volgende presidentsverkiezingen in de VS ?