Sampol
Koffie met Kenny: tussen middelvinger en uitgestoken hand
Als tegenstander van het kapitalisme ga ik door voor extreem-links. Is een voorstander van het kapitalisme dan extreem-rechts ?
Marta Balthazar pleit voor gesprek. Ze preekt in de woestijn. Op Doorbraak klaagt Pieter Bauwens terecht aan dat wie de politiek correcte lijn niet volgt in onze media wordt doodgezwegen. Hij krijgt het woord niet.
En als hij het woord krijgt omdat het om een of andere reden niet mogelijk is om het hem te weigeren, wordt de zaak zo georganiseerd dat hij in een debat terecht komt waarin zijn mening vakkundig wordt weggeduwd. Of er wordt althans gepoogd om dat te doen.
Kijk zelf maar eens naar de debatten in De Afspraak op de VRT. Als Van Grieken wordt uitgenodigd, zitten er toevallig altijd minstens twee fervente tegenstanders aan tafel die eensgezind vanuit de meerderheid Van Grieken bekampen, heimelijk gesteund door de moderator.
Nu heb ik er geen enkel probleem mee dat Van Grieken wordt bekampt. Ik ben het totaal oneens met zijn ideologie. Maar Van Grieken is gehaaid en mengt altijd “ware” dingen met zijn verderfelijkheid. Zijn tegenstanders gaan dan in hun ijver Van Grieken ook aanvallen op die “juiste” standpunten. Dat is niet enkel pijnlijk, maar de “gewone” mensen die zich in die juiste standpunten herkennen, ontmaskeren de tegenstanders als leugenaars. Negen keren op de tien komt Van Grieken als overwinnaar uit het debat. Ik vind dat niet fijn.
Het gaat er om dat zijn tegenstanders niet echt luisteren naar wat hij zegt.
Wat in de media gebeurt is exemplarisch voor wat zich algemeen afspeelt in onze samenleving. We leven in een samenleving die de onverdraagzaamheid cultiveert. We ondergaan de dictatuur van de politieke correctheid.
Als ik op facebook in debat ga, word ik na één post al in een hokje gestoken. Als ik het niet eens ben met een linkse, ben ik een fascist. Als ik het niet eens ben met een rechtse ben ik een communist. Einde gesprek.
De onverdraagzaamheid zit aan beide kanten. Maar in de media regeren de politiek correcten. Vandaar de dictatuur.
Laat me nu eens aannemen dat de politiek correcten algemeen gezien gelijk hebben.
Natuurlijk ben ik het eens met antiracisme, met gelijke rechten voor LGTBQ-ers. Ik ben tegen discriminatie van nieuwkomers op de arbeids- en woningmarkt…
Maar moet ik als antiracist ook bekennen dat ik als witte mens per definitie racistisch ben ?
Moet ik het eens zijn met de theorie van de non-binariteit ?
Mag ik ook begrip tonen voor verhuurders die zelf willen kunnen beslissen aan wie ze verhuren ?
Op dat ogenblik stoot ik op de onverdraagzaamheid van de politiek correcten.
Er is meer: ik ben oud genoeg om de tijd te hebben meegemaakt dat het vooruitstrevend was om homoseksualiteit als een ziekte te zien. Ik was toen vooruitstrevend. Was ik toen een slecht mens ?
Inzichten over goed en kwaad zijn niet vaststaand. Ze evolueren. Als het goed is verfijnen ze. Mijn standpunt over homoseksualiteit is daarvan een voorbeeld. Nu zie ik homoseksualiteit niet meer als een ziekte. Maar wat als iemand anders niet zo snel is geëvolueerd ? Heeft hij recht op zijn persoonlijke evolutie ? Als een ethisch inzicht algemeen is geworden in een samenleving lijkt het me normaal dat deze samenleving gedragsregels oplegt volgens dat ethisch inzicht. Maar wat als dat ethisch inzicht niet zo algemeen is ?
Ik ben tegen de doodstraf. Sommige staten in de VS hebben de doodstraf afgeschaft. In andere staten bestaat ze nog. Blijkbaar is in die staten het algemeen ethisch inzicht nog niet zo ver gevorderd. Moet dat kunnen ? Mag dat kunnen ? Blijkbaar aanvaarden wij dat de president van de VS niet in heel de VS de doodstraf afschaft.
Als Europa dat aanvaardt, waar haalt het dan het recht om Hongarije te verplichten om ethische inzichten te verwerpen die blijkbaar door een meerderheid van de bevolking worden gedeeld ?
Waar haalt Europa eigenlijk het recht om te spreken van Europese waarden en normen als een beduidend gedeelte van de Europeanen die normen niet delen ? Daarbij heb ik het niet enkel over Hongaren en Polen, maar ook over de islambevolking, verspreid over gans Europa.
Is het niet hypocriet om een ideologie te subsidiëren (de islam) die homohaat verkondigt, maar de Hongaren daar op aan te spreken ?
Veronderstel dat mijn ethisch inzicht het verst gevorderd is in de ethische vooruitgang. Mijn ethische inzichten zijn voor mij een evidentie. Maar de ethische inzichten van de anderen zijn voor hen ook een evidentie.
Hebben mensen het recht om niet even ver gevorderd te zijn ?
Ten gronde stoten we hier op problemen van de multiculturele samenleving. De houding van de politiek correcten is een krampachtige poging om in de multiculturele samenleving ethisch een monocultuur op te leggen.
Zo ontstaat een massa van misnoegden en het wekt polarisatie.
De regering steunt volop de politieke correctheid. De misnoegden vluchten weg van de politiek correcte partijen en komen terecht bij het vlaams blok.
De Vlaamse regering wil door de afschaffing van de opkomstplicht bij de verkiezingen de misnoegden politiek monddood maken. Als je mensen politiek monddood maakt, creëer je een dictatuur.
De misnoegdheid zal er niet door verdwijnen.
De Croo neemt het voortouw, bijvoorbeeld in zijn ferm standpunt tegenover Hongarije.
Is De Croo een linkse ? Neen, hij is rechts. Extreemrechts. In zoverre de politiek correcten hun morele superioriteit willen opleggen zijn ze extreemrechts.
Als links écht begaan is met de zwakken in de samenleving moet het ook begaan zijn met de mensen die het moeilijk hebben om ethisch bij te zijn. Hen veroordelen is zinloos.
Balthazar pleit voor dialoog. Is dialoog eigenlijk wel mogelijk ?
De multiculturele samenleving lijkt enkel economisch werkbaar. Ze is dan ook omarmd door het kapitalisme dat per definitie onethisch is. Op zich is het ethisch slecht. Voor de rest is het totaal niet geïnteresseerd in ethiek.
De politiek correcten hebben deze multiculturele samenleving tot ideaal verheven. Ze aanbidden een monster.
De oplossing ? Binnen de multiculturele samenleving is er geen oplossing. Wie de rechtstaat wil handhaven moét de multiculturaliteit terugdringen en ijveren voor grondgebied dat ethisch zo homogeen mogelijk is.
De Wever wil een samenleving waarin “iedereen” dezelfde normen en waarden aanvaardt. Hij heeft gelijk.