MO*
We hebben nog de unieke kans om een goede voorouder te worden
Je hoeft het niet altijd eens te zijn met Jan Mertens om hem te waarderen als een intellectueel eerlijk man/vrouw. ( Ik ben mee met mijn tijd. ) Daarmee heb ik al aangegeven dat ik het ook nu niet helemaal eens ben met hem/haar.
Maar fundamenteel heeft hij wel gelijk: de luxe waarin de meesten van ons leven is nergens voor nodig. Ze maakt ons niet gelukkiger en de planeet kapot. Dat zou ook zonder de klimaatcrisis al duidelijk moeten zijn.
Als mensen gelukkig willen zijn moeten ze bereid zijn om vrijwillig afstand te nemen van luxe. Afstand nemen betekent in deze context een innerlijke vrijheid die nodig is voor diep geluk. Wie die afstand niet kan nemen en zich niets vrijwillig kan ontzeggen wordt slaaf van bezit, genot, aanzien.
Als de luxe waar ik afstand van doe dan ook nog te goede komt aan een minderbedeelde, is het plaatje compleet.
Denk daarbij ook maar even na over wat eigenlijk luxe is ? Zijn er niet een aantal zaken die wij nu niet als luxe maar als nodig beschouwen, doch eigenlijk wél luxe zijn ? Bij die vraag kan de vergelijking met het leven van de minderbedeelde een richtlijn zijn.
Een en ander neemt niet weg dat het allemaal niet zo eenvoudig is. Ik kan dat hier gemakkelijk neerschrijven, maar als ik rond me kijk, zie ik niet veel mensen die zulke houding bewust beleven. Sommige mensen leven niet in luxe, maar ze zijn geen voorbeeld, want als ze de kans zouden krijgen zouden ze de luxe enthousiast omhelzen.
Kunnen ze eigenlijk wel anders ? Zie jij in onze samenleving impulsen voor de ontwikkeling van vrijwillige soberheid ? Integendeel: we worden dag en nacht overstelpt met impulsen om te streven naar méér luxe, comfort, genot… Of wat is de reclame anders ?
Onze samenleving geeft de mensen nu tegelijkertijd twee boodschappen die mekaar tegenspreken: de boodschap van de reclame en de boodschap van de klimaatactivisten die ons aansporen om het met minder te doen.
Ik zou van Jan Mertens verwachten dat hij het toch ook even over de reclame heeft. Wie écht het klimaat wil redden en daarvoor aan de rijken vraagt om in te leveren, moet ook anti-reclame-activist worden. Als je reclame zegt, zeg je ook kapitalisme.
Dàt is het zwakke punt van de klimaatactivisten: ze vragen aan de mensen iets wat binnen het systeem onmogelijk is. Het systeem laat het niet toe en door de reclame mààkt het mensen die het niet willen.
De werkelijkheid maakt duidelijk dat alle paniekboodschappen over vijf na twaalf; elke verwijzing naar watersnood of hittegolven… de mensen niet overtuigen om vrijwillig het leven te gaan leiden dat nodig is voor de oplossing of om de gepaste maatregelen te aanvaarden.
Ja, je hebt wel mensen die zich overtuigd zijn van het klimaatprobleem, maar bij elk concreet voorstel voor een oplossing steigert de massa. En terecht.
Want ook als de mensen het niet dadelijk in hun manier van leven voelen: elke maatregel kost geld en het wordt meer en meer duidelijk dat dat geld uit de zak zal komen waar het altijd uit komt: uit die van de middenklasse.
Mertens heeft het over de mensen die zich een SUV kunnen permitteren. Denkt hij écht dat die mensen bereid zijn om hun luxe op te geven ? En denkt hij echt dat de overheid die mensen kan of zelfs maar wil verplichten om sober(der) te gaan leven ?
Ondertussen zegt ook een extreem-liberale voorstander van de Green Deal dat die veel geld zal kosten en dat er steun moet komen om iedereen mee te laten doen aan de transitie. Hij heeft het dan over de armen. Ook de groenen pleiten voor subsidies voor de minder bedeelden om zich de elektrische wagen, de isolering van hun woning… te kunnen permitteren. Maar wie gaat die subsidies betalen ? Je kan wel wat schreeuwen om een rijkentaks of tegen belastingparadijzen, en misschien brengt dat wel wat op, maar het zullen niet de rijken zijn die er voor opdraaien, maar de middenklasse. Die zal onvermijdelijk verarmen en soberder moeten gaan leven.
In feit dwing je dus de mensen naar de soberheid die nodig is voor de oplossing.
Maar het systeem kàn en wil geen globale versobering, want het is gericht op groei. Er komt dus een versobering van een gedeelte van de bevolking, samen met een globale groei. Of nog: het biedt geen echte oplossing voor het klimaat, hoezeer de Groenen en liberalen ons ook voorhouden van wel.
Alles wat nu gebeurt lijkt de installatie van een dictatuur van de klimaatactivisten.
Maar het is nog veel erger: want het is slechts ogenschijnlijk een dictatuur van de klimaatactivisten.
Denk je nu écht dat Ursula von of Timmermans bezig zijn met het klimaat ? Ze zijn bezig met commerciële belangen. Ze verdedigen de belangen van de bedrijven die rijker zullen worden door de productie van elektrische wagens, isolatiemateriaal, windmolens ( Colruyt ! ) en zonnepanelen; van de mijnbouwbedrijven die lithium en kobalt leveren; van de gasleveranciers die hun belangen laten verdedigen door Tinne van der Straeten. En dieper liggend doen ze dat omdat de klimaattransitie naast, onder andere, de privatisering van de zorg ( Antwerpse rusthuizen ! ) een oplossing biedt voor de enorme kapitaalaccumulatie die ondraaglijk is voor het kapitalisme als systeem ( Ik heb dat in eerdere blogs uitgelegd.)
Eigenlijk wordt een dictatuur van het kapitaal geïnstalleerd en het klimaatprobleem wordt misbruikt om de bevolking murw te krijgen zodat ze die dictatuur aanvaardt.
Pleit ik er nu voor om niets te doen tegen de opwarming ? Neen toch: maar een klimaatactivist die tegelijkertijd niet ook anti-kapitalist is, is wel een nuttige idioot en wreedaard. Of is het niet wreed om de mensen te vragen en te dwingen om te versoberen en ze tegelijkertijd te hersenspoelen om dat niet te doen ?
Zowel de versobering als de reclame horen bij het kapitalisme. Geef toe: dat is toch een schitterend systeem !