Logia
‘Vlaamse regering legt de kerk aan de ketting, en de moskee ook, een beetje’
Mark Geleyn heeft gelijk. Maar hij vergeet dat die erkende erediensten gesubsidieerd worden door de staat. Wie dat geld aanvaardt, moet ook controle aanvaarden.
Dit decreet gaat over de lokale geloofsgemeenschappen. Maar wat met nationale erkenningen van erediensten ? Hoe zit het eigenlijk met de controle op dat vlak ? Moet er niet even onderzocht worden of, bijvoorbeeld, de islam wel in aanmerking komt voor erkenning ?
Het is een vervelende vraag, want fundamentalistische atheïsten zullen zeker ook in het katholicisme elementen vinden die erkenning van die kerk in vraag stellen.
Als je er op doordenkt geraak je er in een schema mét erkenning en subsidiëring niet uit. Er is slechts één logische en duidelijke oplossing die overigens al in de grondwet is opgenomen: de overheid heeft zich niet te moeien met geloofsovertuigingen, en dus moet ze er ook geen erkennen en al zeker niet subsidiëren. Afschaffen die handel.
De katholieke kerk is van oudsher veruit de meest gesubsidieerde. Zij zou natuurlijk het meest lijden onder het afschaffen van erkenning en subsidiëring. En dan ? Ze betekent al lang niet meer wat ze ooit betekende. Haar bijdrage tot een samenleving met brave, volgzame mensen is totaal verschrompeld. Als het over bijdrage aan de samenleving gaat, kan je beter (amateur) sportverenigingen subsidiëren.
Dat geldt voor àlle geloofsovertuigingen. Voor de islam is het nog erger: die brengt niet alleen niets bij aan de samenleving: hij breekt de samenleving af. Als je het systeem van de erkenning doortrekt, moet je op de islam belastingen heffen. Neen, ik ben daar niet voor. Alhoewel, want eigenlijk pas ik dan toe wat de islam zelf voorschrijft met de dzizja: de belasting op ongelovigen die mits die belasting te betalen ongelovig mogen blijven, als ze maar de sharia volgen.
De overheid moet de waarden die leven in een samenleving niet sturen.
Nochtans is het precies dàt wat er in belgië is gebeurd. De grondwet is vanaf het moment van de stichting van belgië overtreden door een feitelijke verwevenheid van staat en katholieke kerk. Om de schijn van neutraliteit op te houden zijn dan later ook andere geloofsovertuigingen erkend en gesubsidieerd. Zolang het bij deze andere overtuigingen om nogal marginale bedoeningen bleef, was er geen probleem. Maar nu is er de islam. Er is een relevant aantal moslims die zich sterk manifesteren in de openbare ruimte. En er is de inhoud van de islam. Neem dat samen, en je ziet dat het systeem van erkenning tot onmogelijke toestanden leidt.
Daarmee wordt de vraag niet opgelost of wie géén subsidie aanvaardt, dan vrij spel moet krijgen.
Blijkbaar gaat de Vlaamse overheid hier wel van uit, want ze voorziet geen controle op geloofsgemeenschappen die niet erkend en dus niet gesubsidieerd zijn.
Voor mij is dit een correcte houding.
Die Gedanken sind frei !
Het kàn niet anders of in een samenleving leven mensen en groepen die er verschillende opvattingen over goed en kwaad, over waarden en normen op nahouden. Als je daaraan begint te morrelen verzeil je in de ergst mogelijke vorm van dictatuur.
Maar het is niet zo simpel. Want een samenleving kàn niet zonder wetten en regelgeving. Wetten zijn gebaseerd op opvattingen over goed en kwaad. Ze bepalen wat mag, moet, of niet mag. Ze zetten overtuigingen om in gedrag.
Het is onmogelijk om een samenleving op te bouwen waarin iedereen zich kan gedragen zoals hij zelf dat wil. Er zullen dus altijd wetten zijn die ingaan tegen de overtuigingen van mensen. Of nog: een samenleving kan dan wel de vrije mening handhaven, ze kan geen totale vrijheid van gedrag toestaan. Hier is het woordje totaal van belang. Want al kan er geen totale vrijheid zijn, er moet wel zoveel mogelijk vrijheid zijn.
In een homogene samenleving waarin de overgrote meerderheid van de mensen grosso modo dezelfde waarden vooropstelt, is er geen probleem.
Maar wat in een samenleving waarin geen dominant waardenpatroon geldt ? Of waarin grote minderheden samen gaan met een kleine meerderheid ?
Kan in die samenleving die kleine meerderheid nog haar wetten opleggen aan de grote minderheden ? Zeker als het over de diepste overtuigingen gaat ?
Is een echte samenleving dan nog wel mogelijk ?
Is een echte multiculturele samenleving mogelijk ?
Voor mij is het antwoord neen.
Mogen moslims schapen onverdoofd slachten ? Ik vind het achterlijk, maar als het voor die mensen van echt groot belang is, kan ik het hen toch niet verbieden omdat het achterlijk is ? Neem nu dat ik wel voor dierenwelzijn ben, maar niet fanatiek, waarom zou ik de moslims dan veroordelen omdat ze één maal per jaar een schaap onverdoofd slachten ? Sommige mensen hebben nu eenmaal pech in het leven. Dat geldt ook voor schapen.
Zeker als die moslims talrijk genoeg zijn om een belangrijk deel van de samenleving uit te maken ?
Dàt is waar Haouach het over heeft als ze de demografie in verband brengt met de scheiding van kerk en staat.
Dàt is het probleem van Europa in het conflict met Hongarije over de holebi’s: Europa wil een belangrijk deel van de Europese bevolking een andere waardebeleving opleggen dan die bevolking wil.
Dàt is het probleem van de wokers: zij proberen wanhopig hun waardenpatroon op te leggen in een samenleving die niet zo fundamentalistisch denkt, of als je wil, die niet zo ver vooruit is.
De multiculturele samenleving leidt niet tot verdraagzaamheid maar creëert situaties waarin dictatoriale neigingen tot bloei komen. Die dictatoriale neiging zit al in de essentie van de islam, maar ze komt nu ook naar boven bij de Europese leiding en bij de wokers.
Of nog: als in een samenleving een kleine meerderheid de wetten maakt, kom je onvermijdelijk in een dictatuur terecht. Als het aantal anders-culturelen door migratie nog groeit, wordt de meerderheid steeds kleiner. “Meerderheid” gaat hier niet over politieke partijen. Maar misschien moet iemand er eens over nadenken of de huidige krimping van de klassieke partijen en versnippering van het politieke landschap niet verbonden is met het feit van de multiculturele samenleving.
De globalisering en de kapitalistische nood aan goedkope arbeidskrachten (de gastarbeiders) heeft geleid tot de multiculturele samenleving. Die lijkt niet te keren. De feiten zijn de feiten. Maar dat wil nog niet zeggen dat ik er voorstander moet van zijn, zoals de surrogaat linkse arrogante wereldburgers. Of Groenen.