De Wereld Morgen
Joe Biden en de verkrachting van democratie
Bij het aantreden van Biden steeg onze linkerzijde op naar euforische hoogtes. De zoveelste illustratie van de ideologische en intellectuele leegt die huidig links bij ons kenmerkt. Maar daar wil ik nu niet op ingaan.
In toepassing van mijn geniale gave om tien jaar voor te zijn op de rest van de mensheid heb ik toen dadelijk gewaarschuwd dat Biden wel eens veel gevaarlijker zou kunnen zijn dan Trump. Nu veel genialiteit was daar eigenlijk niet voor nodig. Wie een beetje de berichtgeving volgde kreeg alle gegevens om Biden te zien als een havik en oorlogsstoker. En het was duidelijk dat hij al van bij de eerste dag van zijn aantreden begonnen was met de voorbereiding van zijn orgastische droom: de oorlog met China.
Mijn linkse vrienden echter deden wat ze de laatste tijd altijd doen: ze weigerden te zien wat niet in hun failliete ideologische kraam past.
Maar daar wil ik nu niet op ingaan.
Tenslotte gaat het niet zo maar om Biden. Want die door esthetische chirurgie opgeblazen ballon drijft op de wind van het Amerikaans militair-industrieel complex. Voor wie dichter bij huis wil blijven: tel bij die Amerikaanse wapenindustrie ook maar onze Fabrique Nationale d’ Armes de Guerre de Herstal, volledig eigendom van het Waalse gewest. Maar daar wil ik nu niet op ingaan.
Een en ander past dus in het Amerikaanse wereldbeeld: “Wij zijn de heersers der aarde”
In dat volk zit nog altijd de drang van de veroveraars van het Westen, die onderweg en tussendoor even de Indianen hebben uitgemoord. En waren ze nu maar gestopt in dat Westen.
Eigenlijk is Amerika even erg als nazi-Duitsland, alleen is het zo slim om zijn pervers overheersingsinstinct weg te stoppen achter een politiek systeem dat democratie heet en achter kreten over vrijheid.
In eerdere blogs heb ik al aangegeven dat deze democratie een politiek systeem is dat volledig samen gaat met het kapitalistische economische systeem. De basisidee die de twee samenhoudt is de overtuiging dat de mens gemaakt is om met andere mensen te strijden. Economisch heet dat mooi concurrentie. In de zogenaamd democratische politiek ligt de kern in de strijd om de macht van de politieke partijen.
Als je dat mensbeeld aanvaardt, is de overheersingsdrang van Amerika eigenlijk doodnormaal. Waar maken we ons eigenlijk druk om ? En als we ons niet druk maken over de overheersingsdrang van Amerika, waar halen we dan het recht om ons druk te maken over de overheersingsdrang van China ? En als de oorlog tussen Amerika en China daar het logische gevolg van is, waarom maken we ons eigenlijk druk over die oorlog ?
Of nog: wie het kapitalistische mensbeeld aanvaardt, aanvaardt ook de oorlog. Alle gehuil daar rond is pure hypocrisie. Begin daar maar eens over na te denken, nep linkse politiek correcte nuttige idioten die denken dat we door wat vakbondsactie, bekladden van standbeelden van Leopold II, spijbelstakingen, en af en toe een wandeling door Brussel een sociale en echt menselijke samenleving kunnen bouwen binnen het kapitalisme.
Maar die Amerikanen zijn wel onze bondgenoten. Ze hebben ons door de tweede wereldoorlog tot bondgenoten gedegradeerd en in Europa heeft niemand de moed of de kracht gehad om onder deze degradatie uit te kruipen.
Ondertussen weet ik het niet. Wat is het ergste: leven in het Amerikaanse kapitalisme of leven in een wereld, gedomineerd door het Chinese communisme ?
Lieve lezer, maak nu even je geest leeg en bevrijd je van voorgekauwde en van kindsbeen af ingeprente propaganda waarbij je zelfs niet meer moet nadenken over dat communisme. Gelijk een hond van Pavlov begin je afkeer te kwijlen bij het woord communisme. En natuurlijk heb je gelijk als je daarbij aan Stalin denkt.
En even natuurlijk stel ik me de vraag of ik zou kunnen leven in de onvrijheid die zeker samen gaat met dat Chinese communisme. Maar als onze samenleving een speciale instantie nodig heeft om te waken over onze privacy; als onze straten volhangen met camera’s en je je eigen geld boven de 3000€ niet van je rekening kan halen; als je dag en nacht bestookt wordt door reclame die je geest bevuilt; als je gedrag door de overheid constant gestuurd wordt door belastingen en premies (stok en wortel), alles in dienst van het kapitaal… hoe zit het dan eigenlijk met onze vrijheid ? Het rare is dat de mensen hier nog altijd het gevoelen hebben dat ze vrij zijn, terwijl ze dat niét zijn. Is een onvrijheid waarvan we ons niet bewust zijn, niet erger dan onvrijheid die we bewust als onvrijheid ervaren ?
Maar zoals gezegd: ik weet het niet.
Wat er ook van zij: mijn menselijkheid hangt af van mijn medemenselijkheid. Ik word maar menselijk in de mate waarin ik mijn medemens niet meer zie als een concurrent. Oorlog betekent onmenselijkheid. Menselijkheid gaat samen met vrede.
De volgende grote oorlog is niet te vermijden. Het kapitalisme heeft hem nodig.
Maar misschien moet links nu even stoppen met zich bezig te houden met dingen zoals pensioenen van 1500€ die onbenullig zijn vergeleken met de oorlogsdreiging en zich vereend honderd procent focussen op een actie om de belgische overheid te dwingen tot neutraliteit in het nakende conflict ?
Ik ben echt benieuwd hoe dat zou aflopen.
Niet dat ik geloof dat links daartoe in staat is. De volgende verkiezingen, daar gaat het om niet waar ?