Van vrijheid naar het onvermogen van de politiek

Knack

‘Betekenis van het begrip vrijheid raakt de laatste tijd totaal verwrongen’

Peter Van Rompuy (CD&V) 

‘Het debat over onze vrijheiden dreigt te ontsporen’, schrijft Vlaams parlementslid Peter Van Rompuy (CD&V). ‘Nog te vaak krijgen onze vrijheden een individualistische invulling.’

Als ik de naam Van Rompuy hoor, word ik wantrouwig. Maar die Peter heeft hier wel gelijk.

Frank Vandenbroucke heeft nogal wat stommiteiten gezegd, maar dé stommiteit was zijn uitspraak over “het rijk der vrijheid”. Daarmee heeft hij het hele coronagebeuren in een totaal verkeerde context gezet en munitie gegeven aan de dwazen die nu in opstand komen in naam van de vrijheid. In de logica van Vandenbroucke hebben ze gelijk: als het los laten van de maatregelen vrijheid is, is het handhaven er van onvrijheid…

En nu moeten ietwat ernstige mensen dus aan de onnozele bende gaan uitleggen wat vrijheid eigenlijk is.

Ondertussen doen de uitspraken van die andere opblaaskop Conner er ook al geen goed aan en blijven de professionele leugenaars zoals De Croo en de mismeesterden Vandenbroucke, Verlinden… de communicatiefouten opstapelen. 

Als de overheid zoals Vandenbroucke de zaak in een verkeerde ideeënwereld trekt en daarbij door gebrek aan contact met de bevolking er niet in slaagt om een juiste uitleg te geven, moet je niet verwonderd zijn dat de mensen het vertrouwen in die overheid verliezen.

Tegenwoordig wordt leggen de mensen dat samen met de inflatie, de energieprijzen… waar de overheid geen fatsoenlijke oplossingen voor te bieden heeft.

De betogingen tegen corona behelzen een amalgaam van thema’s, maar komen neer op een uiting van ontgoocheling en wantrouwen tegenover de overheid.

Dat is niet goed voor een democratie en voedt dus de politieke strekkingen die niet betrokken zijn bij het beleid en dus onverantwoordelijkheid kunnen pleiten, en tegelijkertijd is de opstand der horden geen zaak van ideeën of ideologieën. Die opstand is eigenlijk puur emotioneel. Door dat emotionele wordt de mens ook naar de extremen geleid.

Onze samenleving zit volop in de problemen. Denk daarbij aan corona, maar ook aan de dreigende en stijgende armoede door de inflatie en de energieprijzen. Voeg daarbij het klimaatprobleem waarbij steeds duidelijker blijkt dat de machthebbers er eigenlijk geen oplossing voor willen en dat projecten zoals een Green Deal eigenlijk boerenbedrog zijn. Niet enkel het klimaat, maar onze hele planeet schreeuwt om erbarming. Mensen mogen geen eieren meer eten van eigen kippen en het stikstofprobleem is onoplosbaar, net zoals een bouwstop in een samenleving waarin de kapitalisten de nieuwe invoer van goedkope arbeidskrachten eisen zodat er meer woningen zullen nodig zijn, terwijl ook nu al mensen ook geen betaalbare woningen meer vinden… Verwondert het dat de mensen niet tevreden zijn ?

Want de politiek die voor oplossingen zou moeten zorgen, geeft verstek.

Je kan dan wijzen op de profiteursmentaliteit van de politieke klasse en op de corruptie van sommigen. Maar de politiekers zijn niet de oorzaak van het probleem.

Natuurlijk zijn ze schuldig en hebben ze vreselijke fouten gemaakt, maar ze zijn niet fundamenteel oorzaak. 

Zelfs De Croo, samen met Verhofstadt waarschijnlijk de grootste smeerlap in de na-oorlogse belgische politiek, wil de stijging van de energieprijzen niet.

De kloof tussen burger en politiek kàn niet gedicht worden omdat de politiek de problemen niet kàn oplossen omdat die politiek deel uit maakt van het probleem.

Als je doordenkt naar de oorzaken van de problemen, kom je via beslissingen van mensen altijd uit bij ons door velen zo verdedigde kapitalisme: wij leven in een systeem dat ons denken, voelen, en doen (grotendeels) bepaalt en dus handelen we volgens de wetten van dat systeem.

De oorzaak van de energieprijzen en de woonproblemen ligt bij de vrije markt. De problemen rond onze planeet vind je bij de ongeremde groei van de productie die uitbuiting van de aarde onvermijdelijk maakt…

In dat systeem staat de politiek in dienst van het kapitaal. De politiek kan wel opkomen tegen bepaalde kapitalisten, maar niet tegen het kapitaal op zich.

Het systeem zit zelf in een crisis en de politiek die deel uitmaakt van het systeem kàn die crisis niet oplossen en kàn dus niet anders dan de mensen in de steek laten. En dus kruipen die in vrachtwagens of lopen rattenvangers zoals Tom Meert of Sarah Melis en Ezra Armakye achterna.

Het is duidelijk: de hele mensheid is in crisis, en de situatie in Oekraïne leidt ons naar de climax: de botsing tussen Amerika en China.

Hopelijk brengt de climax ook de catharsis en zet de mens een stap vooruit in zijn evolutie naar volledige menselijkheid.

Eén antwoord op “Van vrijheid naar het onvermogen van de politiek”

  1. Mag ik graag een uitleg over de zin met mijn naam “Ezra Armakye” erin over rattenvangers?
    Ik begrijp dat ze de burgers hopeloos maken naar Politiek, maar waarom zijn wij rattenvangers?

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *