Doorbraak
Wallonië: zorgenkind of belastende Siamese tweeling?
Jullie weten dat voor mij belgië zo snel mogelijk moet opgedoekt worden. Het is een land dat nooit had mogen bestaan, omdat het er nooit in zat dat het een land zou worden.
Dat “we” het toch goed hebben is geen argument: dit artikel van Ignace Vandewalle toont mooi aan dat er geen “we” is: er is Vlaanderen en er is Franstalig belgië en in Franstalig belgië hebben veel te veel mensen het niét goed.
Daarbij speelt natuurlijk dat datzelfde Franstalig belgië vanuit cultureel superioriteitsgevoelen altijd minachtend heeft neergekeken op alles wat Vlaams is: achterlijk en cultureel minderwaardig.
Dat had ook gevolgen op sociaal vlak: enkel de Vlaming die op een of andere manier er in slaagde om zich te verfransen kon opklimmen op de sociale ladder. De overgrote meerderheid van de Vlamingen bleven onderaan die ladder in de miserie zitten omdat ze geen mogelijkheden hadden om Frans te leren. De taalstrijd was ook een linkse, sociale strijd: emanciperend, vechtend tegen discriminatie op basis van taal.
Nu mag je van mij zeggen dat die tijd van Franstalige overheersing voorbij is en dat die Vlaamse strijd dus geen zin meer heeft. Je hebt gelijk. Maar het probleem is dat die strijd aan Franstalige kant wél nog leeft: in Brussel is er een politieke partij die streeft naar verfransing. Geregeld doet ze voorstellen die zouden leiden naar verfransing van Vlaams-Brabant.
Voor mijn part zie je dat als folklore. Alhoewel: als gewone Vlaamse mensen wegtrekken omdat de prijs van de huizen stijgt doordat rijke Franstaligen zich komen vestigen en zo de boel verfransen, is dat geen folklore meer.
Vergeet toch ook maar niet dat een meerderheid van Franstalige jongeren in Wallonië weigert om het Nederlands als tweede taal te aanvaarden op school: “niemand kan mij verplichten om dat geblaf te leren”.
Ze wauwelen hierin J. Brel na. Die het had over “l’ abboyement Flamand”. Het is niet voor niets dat de Franstaligen deze Brel kozen als “grootste belg”. De Vlamingen kozen Pater Damiaan. Dat zegt veel.
Maar eigenlijk wilde ik het daar niet over hebben.
Interessanter is het Waalse socialisme.
Vandewalle heeft het over het socialisme dat per definitie tot armoede leid. Dat is natuurlijk een domme uitspraak, eigen aan voorstanders van het kapitalisme, mentaal gehandicapten, die zelfs niet bekwaam zijn tot sociaal denken.
Als het socialisme tot armoede leidt, dan is dat omdat inderdaad binnen een kapitalistisch systeem het socialisme niet kàn functioneren: het is niet het socialisme dat tot armoede leidt, maar het kapitalisme dat de pogingen tot socialisme doet mislukken.
Ik geef toe dat het socialisme tot minder rijkdom leidt dan het kapitalisme. Waarschijnlijk zal de vooruitgang wat trager gaan. En dan ? In een socialistische samenleving zal ik wat minder luxe hebben. Maar wat ik minder heb zal iemand anders uit de armoede houden. Nu maakt wat ik minder heb een rijke rijker.
Maar toegegeven: binnen het kapitalisme leidt het socialisme tot een onaanvaardbare armoede.
Als linkse mens zou ik een socialistisch Wallonië kunnen zien als een eiland binnen het kapitalisme, een soort Cuba in het hart van Europa dat een aanstekelijk idee geeft van de schoonheid van een samenleving zonder grote verschillen in bezit en welstand. Ik zou tegen mijn vrienden kunnen zeggen: ja, het algemeen peil van welstand ligt er wat lager dan bij ons, maar er zijn wel geen armen omdat ze voor mekaar zorgen. Zouden ook wij niet wat in die richting moeten gaan ?
Als linkse Vlaming zou ik enthousiast zijn over de transfers van Vlaanderen naar Wallonië om dat experiment te ondersteunen.
Maar het socialisme dat de PS in Wallonië heeft geïnstalleerd is geen voorbeeld dat ondersteuning verdient. Het geeft de rechtse Vlaming gelijk als hij zegt dat hij niets wil te maken hebben met het socialisme. Want als ik afkom met mijn socialisme sta ik met mijn mond vol tanden als hij verwijst naar het Waalse socialisme. Net zoals liberalen een gemakkelijk argument hebben tegen het communisme door te verwijzen naar Stalin.
Als het Waalse socialisme een emanciperend socialisme zou zijn; een socialisme met een hoge werkzaamheidsgraad in plaats van een werklozensocialisme; een economie gebouwd op coöperatieven die bewijzen dat ook coöperatieven technologisch vernieuwend kunnen zijn; een socialisme met bedrijven die op de markt winstgevend zijn, maar waarbij de winsten naar de gemeenschap gaan… dan zou ik er veel geld voor over hebben om dat socialisme op gang te krijgen en in leven te houden.
Maar de PS heeft de technologische vernieuwing waar Vlaanderen op gesprongen is onder impuls van Gaston Eyskens aan zich laten voorbijgaan omdat het vasthield aan de grootkapitalistische staal en steenkoolindustrie die een proletariaat opleverde dat de basis vormde voor haar macht omdat het van die PS afhankelijk was; later, na de teloorgang van die zware industrie ook voor allerlei uitkeringen.
De PS heeft aan het werkvolk gegeven waar dat werkvolk zelf had kunnen en moeten voor zorgen. En ze heeft dat gedaan om die mensen van zich afhankelijk te houden en zo haar macht te bestendigen.
En de PS heeft dat enkel gekund dank zij het Vlaamse geld.
Mijn geld is niet gegaan naar een voorbeeldig socialisme, maar naar een triestige pervertering er van.
Het Waalse socialisme is geen pleidooi voor een Vlaams socialisme. Integendeel.
Ik wil niet dat mijn geld daar nog naartoe gaat. Ik zou willen dat ik kon spreken over “ons geld”. Maar er is geen “ons”. Ik wil er niets mee te maken hebben.
Schaf die “ons” constructie dus af. Ontbind belgië.